Προηγούμενες έρευνες, συμπεριλαμβανομένης της πτήσης του διαστημικού σκάφους New Horizons της NASA το 2015, είχαν αποκαλύψει ότι η επιφάνεια του Χάροντα καλύπτεται κυρίως από πάγο
Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA αποκάλυψε νέα στοιχεία σχετικά με την επιφάνεια του Χάροντα, του μεγαλύτερου φεγγαριού του Πλούτωνα, ανιχνεύοντας για πρώτη φορά ίχνη διοξειδίου του άνθρακα και υπεροξειδίου του υδρογόνου.
Ο Χάροντας είναι περίπου το μισό μέγεθος του Πλούτωνα και αποτελεί βασικό αντικείμενο μελέτης για τους επιστήμονες που εξερευνούν τα άκρα του ηλιακού μας συστήματος.
Προηγούμενες έρευνες, συμπεριλαμβανομένης της πτήσης του διαστημικού σκάφους New Horizons της NASA το 2015, είχαν αποκαλύψει ότι η επιφάνεια του Χάροντα καλύπτεται κυρίως από πάγο. Ωστόσο, οι επιστήμονες δεν είχαν τη δυνατότητα να ανιχνεύσουν χημικές ενώσεις σε συγκεκριμένα υπέρυθρα μήκη κύματος μέχρι που το τηλεσκόπιο Webb ήρθε να καλύψει αυτά τα κενά.
«Υπάρχουν πολλά χημικά αποτυπώματα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαμε να δούμε» δήλωσε η Carly Howett, επιστήμονας της αποστολής New Horizons, η οποία δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη. Η έρευνα δημοσιεύθηκε την Τρίτη στο επιστημονικό περιοδικό Nature Communications.
Ο Πλούτωνας, ένας νάνος πλανήτης, και τα φεγγάρια του βρίσκονται στις μακρινές παρυφές του ηλιακού μας συστήματος, σε μια ζώνη γνωστή ως Ζώνη του Κάιπερ. Εκτός από τον πάγο, προηγουμένως είχαν ανιχνευθεί αμμωνία και οργανικά υλικά στην επιφάνεια του Χάροντα. Τόσο ο Πλούτωνας όσο και ο Χάροντας απέχουν πάνω από 3 δισεκατομμύρια μίλια (4,83 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα) από τον ήλιο, καθιστώντας τους πιθανώς πολύ ψυχρούς για να υποστηρίξουν ζωή.
Οι επιστήμονες θεωρούν ότι το υπεροξείδιο του υδρογόνου μπορεί να προέκυψε από την ακτινοβολία που πλήττει τα μόρια νερού στην επιφάνεια του Χάροντα. Όσο για το διοξείδιο του άνθρακα, οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να εκτινάσσεται στην επιφάνεια μετά από συγκρούσεις, όπως εξήγησε η συν-συγγραφέας της μελέτης, Σίλβια Πρωτοπάπα, από το Southwest Research Institute.
Η τελευταία αυτή ανακάλυψη είναι σημαντική για τη μελέτη του τρόπου δημιουργίας του Χάροντα και ενδέχεται να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τη σύνθεση άλλων απομακρυσμένων φεγγαριών και πλανητών.
