Κάποιες πρώτες σκέψεις για τον άρτι αφιχθέντα επιμελητηριακό νόμο
Κατ’ αρχήν καλώς τονε κι’ ας άργησε! Ο νέος επιμελητηριακός νόμος μπορεί να ήρθε αργά αλλά πρόλαβε να θέσει σε κίνδυνο την ημερομηνία που έχει δώσει η κυβέρνηση για εκλογές επιμελητηρίων στα μέσα του ερχόμενου Νοέμβρη. Η Γενική Γραμματεία Εμπορίου επέλεξε να δημιουργήσει έναν νέο νόμο εξαρχής, καταργώντας ολοκληρωτικά τον προηγούμενο. Σε κάθε περίπτωση η επιλογή της πλήρους κατάργησης του μάλλον επιτυχημένου νόμου 2081/92 και η πρόταση για ένα νέο συνολικό νόμο, απαιτεί εξαιρετική προσοχή και χρόνο για σοβαρή μελέτη και διαβούλευση
Το αρχικό σχέδιο για την ίδρυση περιφερειακών επιμελητηρίων απ’ ότι φαίνεται πάει περίπατο. Στα θετικά πρέπει να υπολογίσουμε, την ανάθεση των ΚΥΕΠΙΧ (Κέντρα υποδοχής επιχειρήσεων) στα επιμελητήρια -αρκεί βέβαια να χορηγηθούν πόροι και άνθρωποι –τον αναλογικότερο τρόπο εκλογικής διαδικασίας, την υποχρεωτική παρουσία της αντιπολίτευσης στην διοικητική επιτροπή των επιμελητηρίων, την υποχρέωση για συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο 1/3 αποτελούμενου από γυναίκες του συνολικού αριθμού του Δ.Σ. Στα αρνητικά μπορούμε να επισημάνουμε την μετατροπή των επιμελητηρίων de facto από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ, αφού ασκούν κατ΄ εξουσιοδότηση μόνο αρμοδιότητες δημοσίου δικαίου.
Συνολικά, θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την προτεινόμενη νομοθεσία ως αντιφατική, καθώς από την μια μετατρέπει τα επιμελητήρια ουσιαστικά σε ΝΠΙΔ και από την άλλη επιβάλει σε αυτά ένα σκληρό πλαίσιο διαχείρισης και ελέγχου, που αφορά φορείς της γενικής κυβέρνησης. Αυτή η «ιδιωτικοποίηση» των επιμελητηρίων έχει ως φυσική συνέχεια και αποτέλεσμα να επιχειρείται να διαρρηχθεί ακόμη περισσότερο ο δεσμός μεταξύ επιμελητηρίων και ΓΕΜΗ. Τα επιμελητήρια πια μόνο κατ΄ εξουσιοδότηση μπορούν να τηρούν το ΓΕΜΗ (αφού αποτελεί το εθνικό μητρώο εμπορικής δημοσιότητας) Επίσης, Στο ίδιο πλαίσιο, τα τέλη ΓΕΜΗ δεν εμφανίζονται πια ρητά, ως θεσμοθετημένοι πόροι των επιμελητηρίων. Για τελευταίο άφησα το καλύτερο, δηλαδή τη μη δυνατότητα οικονομικής ενίσχυσης για πολιτιστικές, κοινωνικές και εθνικές εκδηλώσεις. Και ο νοών νοήτο…
Ανδρέας Παντελιός
