Ενας θρύλος για τη γέννηση του Ιησου… Ανεξάρτητα απο το πότε , που και πως έγινε το γεγονός αφηστε την καρδιά σας ελεύθερη να δεχτεί τον Ερχομό Του .. ολα τα άλλα είναι διηγήσεις ανθρώπων για μια χειμωνιάτικη νύχτα σαν την αποψινή…
Το μήνα Μάρτιο 8 π.Χ. (το μήνα που ο Ιωσήφ και η Μαρία παντρεύτηκαν), ο Καίσαρ Αύγουστος έβγαλε διάταγμα όλοι οι κάτοικοι της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας να καταμετρηθούν, μια απογραφή θα γινόταν που θα χρησίμευε για να επιτευχθεί καλύτερη φορολογία. Οι Εβραίοι είχαν πάντα μεγάλη προκατάληψη απέναντι σε κάθε προσπάθεια «καταμέτρησης του λαού», και αυτό, σε συνδυασμό με τις σοβαρές ντόπιες δυσκολίες του Ηρώδη, βασιλιά της Ιουδαίας, συνέτειναν στην αναβολή της απογραφής στο Ιουδαϊκό βασίλειο για ένα χρόνο. Παντού σ’ όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αυτή η απογραφή καταγράφηκε το έτος 8 π.Χ., εκτός από το Παλαιστινιακό βασίλειο του Ηρώδη, όπου πάρθηκε το 7 π.Χ., ένα χρόνο αργότερα.
Δεν ήταν απαραίτητο για τη Μαρία να πάει στη Βηθλεέμ για την εγγραφή – ο Ιωσήφ ήταν υπεύθυνος για την καταγραφή της οικογενείας του – αλλά η Μαρία, όντας περιπετειώδης και επιθετική σαν άτομο, επέμενε να τον συνοδεύσει. Φοβόταν να μείνει μόνη μήπως και το παιδί γεννιόταν ενώ ο Ιωσήφ ήταν μακριά, επιπροσθέτως, επειδή η Βηθλεέμ δεν ήταν μακριά από την πόλη του Ιούδα, η Μαρία προείδε τη δυνατότητα μιας ευχάριστης επίσκεψης στη συγγενή Ουσιαστικά ο Ιωσήφ απαγόρευσε στη Μαρία να τον συνοδεύσει, αλλά ήταν μάταιο. Όταν η τροφή ήταν ήδη πακεταρισμένη για το ταξίδι των τριών ή τεσσάρων ημερών, αυτή είχε ετοιμάσει διπλές μερίδες και είχε ετοιμαστεί για την αναχώρηση. Αλλά πριν καλά ξεκινήσουν, ο Ιωσήφ είχε συμφιλιωθεί με το να πάρει μαζί του τη Μαρία και έτσι αναχώρησαν χαρούμενοι από τη Ναζαρέτ με το ξημέρωμα.
Ο Ιωσήφ και η Μαρία ήταν φτωχοί και εφόσον διέθεταν μόνο ένα ζώο για τα φορτία, η Μαρία, που ήταν στο μήνα της, ανέβηκε στο ζώο με τις προμήθειες ενώ ο Ιωσήφ πήγαινε με τα πόδια, οδηγώντας το ζώο. Το χτίσιμο και η επίπλωση του σπιτιού είχαν εξαντλήσει οικονομικά τον Ιωσήφ μια και συνεισέφερε επίσης στη συντήρηση των γονέων του, καθώς ο πατέρας του είχε τελευταία γίνει ανίκανος προς εργασία. Έτσι το εβραϊκό αυτό ζευγάρι έφυγε από το ταπεινό σπίτι του νωρίς το πρωί της 18ης Αυγούστου 7 π.Χ., για το ταξίδι στη Βηθλεέμ.
Την πρώτη μέρα της πορείας τους έφτασαν γύρω στους πρόποδες του όρους (Γκιλμπόα) όπου κατασκήνωσαν για τη νύχτα, κοντά στον ποταμό Ιορδάνη και απασχολήθηκαν κάνοντας πολλές υποθέσεις όπως τι παιδί θα γεννιόταν, με τον Ιωσήφ να εμμένει στη σκέψη ενός πνευματικού διδασκάλου και τη Μαρία να επιμένει στην ιδέα ενός Ιουδαίου Μεσσία, ενός ελευθερωτή του εβραϊκού έθνους.
Δοξάζοντας το Θεό το πρωί της 19ης Αυγούστου, ο Ιωσήφ και η Μαρία πήραν πάλι το δρόμο. Μοιράστηκαν το μεσημεριανό γεύμα στους πρόποδες του όρους (Σαρτάμπα) που δεσπόζει της κοιλάδας του Ιορδάνη και συνεχίζοντας το ταξίδι τους έφτασαν το βράδυ στην Ιεριχώ, όπου σταμάτησαν σ’ ένα πανδοχείο πάνω στο δρόμο στα προάστια της πόλης. Μετά το βραδινό φαγητό και αφού συζήτησαν πολύ σχετικά με την καταπιεστική διακυβέρνηση των Ρωμαίων, τον Ηρώδη, την απογραφή, συνέκριναν την επιρροή της Ιερουσαλήμ και της Αλεξάνδρειας σαν κέντρα ιουδαϊκής γνώσης και παιδείας, οι ταξιδιώτες από τη Ναζαρέτ αποσύρθηκαν για την ανάπαυση της νύχτας. Νωρίς το πρωί της 20ης Αυγούστου ξανάρχισαν το ταξίδι τους, φτάνοντας στην Ιερουσαλήμ πριν το μεσημέρι, επισκεπτόμενοι το Ναό και συνεχίζοντας τον προορισμό τους έφτασαν στη Βηθλεέμ τις απογευματινές ώρες.
Το πανδοχείο ήταν υπερπλήρες, και ο Ιωσήφ ακολούθως έψαξε για κατάλυμα σε μακρινούς συγγενείς, αλλά κάθε τόπος στη Βηθλεέμ ήταν γεμάτος, ξέχειλος. Επιστρέφοντας στην αυλή του πανδοχείου, πληροφορήθηκε ότι οι στάβλοι για τα καραβάνια, λαξεμένοι στην πλευρά του βράχου και βρισκόμενοι ακριβώς κάτω από το πανδοχείο, είχαν εκκενωθεί από τα ζώα και καθαριστεί για να δεχτούν ενοίκους. Αφήνοντας το γάιδαρο στην αυλή, ο Ιωσήφ πήρε στους ώμους του τις τσάντες με τα ρούχα και τις προμήθειες και κατέβηκε με τη Μαρία τα πέτρινα σκαλοπάτια για το κατάλυμά τους πιο κάτω. Βρέθηκαν σε αυτό που ήταν μια αποθήκη σιτηρών μπροστά από τους πάγκους και τα παχνιά. Τεντόπανα είχαν κρεμαστεί και θεώρησαν τους εαυτούς τους πολύ τυχερούς που είχαν τόσο άνετο κατάλυμα.
Ο Ιωσήφ σκέφτηκε να πάει αμέσως και να εγγραφεί, αλλά η Μαρία ήταν αποκαμωμένη. Είχε καταπονηθεί σημαντικά και τον εκλιπάρησε να μείνει κοντά της, πράγμα που έκανε.
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Όλη τη νύχτα η Μαρία ήταν ανήσυχη έτσι κανείς τους δεν κοιμήθηκε πολύ. Με το χάραμα οι πόνοι της γέννας ήταν προφανείς και το μεσημέρι, 21 Αυγούστου του έτους 7 π.Χ. με τη βοήθεια και συμπαράσταση γυναικών συνοδοιπόρων, η Μαρία έφερε στον κόσμο ένα αρσενικό παιδί. Ο Ιησούς της Ναζαρέτ είχε γεννηθεί. Τυλίχτηκε στα ρούχα που η Μαρία είχε φέρει μαζί της για κάθε παρόμοιο ενδεχόμενο, και τοποθετήθηκε σ’ ένα διπλανό παχνί.
Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που όλα τα παιδιά πριν από εκείνη την ημέρα και μετά από αυτήν έρχονται στον κόσμο, το παιδί της υπόσχεσης γεννήθηκε και την όγδοη μέρα, σύμφωνα με την ιουδαϊκή τακτική περιτμήθηκε και επίσημα ονομάστηκε Τζόσουα (Ιησούς).
Την επομένη μέρα της γέννησης του Ιησού, ο Ιωσήφ πήγε και εγγράφηκε. Συνάντησε δε ένα άνδρα με τον οποίο είχε συνομιλήσει πριν δυο μέρες στην Ιεριχώ. Αυτός τον πήρε σ’ ένα καλό φίλο του που είχε δωμάτιο στο πανδοχείο και ο οποίος είπε πως ευχαρίστως θα άλλαζε το κατάλυμά του με εκείνο του ζεύγους από τη Ναζαρέτ. Εκείνο το απόγευμα μετακόμισαν στο πανδοχείο πάνω, όπου παρέμειναν για περίπου τρεις εβδομάδες μέχρι που βρήκαν κατάλυμα στο σπίτι ενός μακρινού συγγενή του Ιωσήφ.
Τη δεύτερη μέρα μετά τη γέννηση του Ιησού, η Μαρία έστειλε μήνυμα στην Ελισάβετ ότι το παιδί είχε γεννηθεί και πήρε την απάντηση ότι καλούσαν τον Ιωσήφ στην Ιερουσαλήμ για να μιλήσει σχετικά με τις υποθέσεις τους με τον Ζαχαρία. Την επομένη εβδομάδα ο Ιωσήφ πήγε στην Ιερουσαλήμ να συσκεφθεί με το Ζαχαρία. Και οι δυο, ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ διακατέχοντο από την ειλικρινή πεποίθηση ότι ο Ιησούς πράγματι θα γινόταν ο Ιουδαίος ελευθερωτής, ο Μεσσίας, και ότι ο γιος τους Ιωάννης θα ήταν ο υπασπιστής του, το δεξί του χέρι της μοίρας. Και μια και η Μαρία μοιραζόταν τις ίδιες ιδέες, δεν ήταν δύσκολο να πείσει τον Ιωσήφ να μείνουν στην Βηθλεέμ, την πόλη του Δαυίδ, ώστε ο Ιησούς να μεγάλωνε και να γινόταν ο διάδοχος του Δαυίδ στο θρόνου όλου του Ισραήλ. Έτσι παρέμειναν στη Βηθλεέμ πάνω από ένα χρόνο ενώ ο Ιωσήφ εργαζόταν λίγο με τη δουλειά του μαραγκού.
Το μεσημέρι που γεννήθηκε ο Ιησούς τα Σεραφείμ της Ουράντια(Ουράντια= το κοσμικό όνομα του πλανήτη Γη), συγκεντρωμένα από τους ανωτέρους τους, πράγματι έψελναν ύμνους δόξας πάνω από τη φάτνη της Βηθλεέμ, αλλά αυτές οι εκφράσεις λατρείας δεν ακουγόντουσαν από το ανθρώπινο αυτί. Ούτε βοσκοί ούτε καμία άλλη ανθρώπινη ύπαρξη ήρθε για να αποτίσει φόρο τιμής στο βρέφος της Βηθλεέμ μέχρι την ημέρα της άφιξης μερικών ιερέων από την Ουρ, που είχαν σταλθεί εκεί από την Ιερουσαλήμ, από το Ζαχαρία.
Αυτοί οι ιερείς από τη Μεσοποταμία είχαν ακούσει κάμποσο καιρό πριν, από ένα παράξενο θρησκευτικό διδάσκαλο της χώρας τους ότι είχε δει όνειρο το οποίο τον πληροφορούσε ότι «το Φως του κόσμου» θα εμφανιζόταν στη γη σαν βρέφος και ανάμεσα στους Εβραίους. Και αυτοί οι τρεις ιερείς πήγαν τόσο μακριά ψάχνοντας για «το Φως του κόσμου». Μετά από πολλές εβδομάδες μάταιης αναζήτησης στην Ιερουσαλήμ, θα γύριζαν πίσω στην Ουρ όταν ο Ζαχαρίας τους συνάντησε και τους αποκάλυψε ότι ο Ιησούς ήταν το αντικείμενο της έρευνάς τους και τους έστειλε πίσω στη Βηθλεέμ, όπου βρήκαν το βρέφος και άφησαν τα δώρα τους στη Μαρία, τη γήινη μητέρα του. Το μωρό ήταν περίπου τριών εβδομάδων την εποχή της επίσκεψής τους.
Αυτοί οι σοφοί άνδρες δεν είδαν κανένα αστέρι να τους οδηγεί στη Βηθλεέμ. Ο όμορφος θρύλος του άστρου της Βηθλεέμ προήλθε από το εξής: Ο Ιησούς γεννήθηκε στις 21 Αυγούστου το μεσημέρι του έτους 7 π.Χ. Στις 29 Μαΐου 7 π.Χ., συνέβη μια ασυνήθιστη ευθυγράμμιση του Δία και του Κρόνου στον αστερισμό των Ιχθύων. Και είναι αξιοσημείωτο αστρονομικό γεγονός ότι παρόμοιες ευθυγραμμίσεις έγιναν στις 29 Σεπτεμβρίου και στις 5 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους. Με βάση λοιπόν αυτά τα ασυνήθιστα αλλά τελείως φυσικά φαινόμενα, οι με την καλή σημασία ζηλωτές των διαδοχικών γενεών έφτιαξαν τον ελκυστικό θρύλο του άστρου της Βηθλεέμ και των προσκυνητών Μάγων που οδηγήθηκαν με αυτόν τον τρόπο στη φάτνη, είδαν και λάτρευσαν το νεογεννηθέν βρέφος.
Μυαλά ανατολίτικά ή πλησίον της Ανατολής απολαμβάνουν τα παραμύθια και συνεχώς κλώθουν τέτοιου είδους όμορφους μύθους για τη ζωή των θρησκευτικών αρχηγών τους και των λαϊκών ηρώων τους. Με την απουσία της τυπογραφίας, όταν η περισσότερη ανθρώπινη γνώση μεταδιδόταν από στόμα σε στόμα από τη μια γενεά στην άλλη, ήταν πολύ εύκολο για τους μύθους να γίνουν παραδόσεις και για τις παραδόσεις τελικά να γίνουν αποδεκτές σαν πραγματικά γεγονότα.
Πηγή: The Urantia Book
