ΟΧΙ σε εθνική υποχώρηση στο σκοπιανό
Τους τελευταίους μήνες αναθερμάνθηκαν οι πιέσεις που υφίσταται ο Ελληνισμός για να δεχθεί στο σκοπιανό μια λύση αντίθετη προς την ιστορική αλήθεια, μια λύση που θα ανοίγει διάπλατα τις αλυτρωτικές βλέψεις των γειτόνων μας και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κακό προηγούμενο για την επιβολή υποχωρήσεων σε όλα τα εθνικά μας θέματα.
Γράφει ο δικηγόρος Γεράσιμος Παναγιωτάτος – Τζάκης
Όπως ήταν αναμενόμενο, κι αυτή τη φορά το πολιτικό, δημοσιογραφικό και ακαδημαϊκό κατεστημένο των Αθηνών, οι διαχρονικοί κήρυκες του ενδοτισμού, αποδύθηκαν σε μια προσπάθεια διασποράς της ηττοπαθούς λογικής τους στην ελληνική κοινωνία, με ένα σαρδόνιο χαμόγελο ότι η οικονομική εξαθλίωση των μνημονίων και η κόπωση από την εκκρεμότητα του ζητήματος, θα οδηγούσαν το λαό σε αδιαφορία ή εύκολη υποταγή. «Ποιος ο λόγος να αντιστεκόμαστε, όταν πάνω από εκατό χώρες έχουν ήδη αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία;», είναι το πιο γνωστό από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν τα ανωτέρω παπαγαλάκια, για να περάσουν στους πολίτες την αίσθηση ματαιότητας του αγώνα. Aντιστρέφουμε, λοιπόν, το ερώτημα: «Ποιος ο λόγος που ο διεθνής και ευρωπαϊκός συρφετός πιέζει εκβιαστικά την Ελλάδα αυτή να αναγνωρίσει το κρατίδιο με όνομα που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία ή παράγωγό του, αφού λοιπόν τόσες χώρες το έχουν αναγνωρίσει;».
Η πραγματικότητα είναι ότι αυτό συμβαίνει γιατί η ενδεχόμενη αναγνώριση από την Ελλάδα ως άμεσα ενδιαφερόμενη χώρα είναι αυτή που μετράει περισσότερο από όλες τις άλλες αναγνωρίσεις μαζί. Οι ισχυροί διεθνείς παράγοντες θέλουν να υποχρεώσουν το θύμα της προσπάθειας σφετερισμού της ιστορίας του, να βάλει την υπογραφή του και να εγκρίνει το σφετερισμό. Αυτό, άλλωστε, επιδιώκουν και στο κυπριακό: δεν τους αρκεί ότι επί 44 χρόνια κάνουν τα στραβά μάτια απέναντι στην Τουρκία και ανέχονται τα αποτελέσματα της τουρκικής εισβολής και κατοχής, αλλά εκβιάζουν τον κυπριακό ελληνισμό για να βάλει ο ίδιος την υπογραφή του στην απενοχοποίηση και νομιμοποίηση του εισβολέα και κατόχου, αποδεχόμενος ένα σχέδιο τύπου Ανάν.
Το δεύτερο επιχείρημα των παπαγαλακίων είναι ότι στα Σκόπια υπάρχει πλέον μια δήθεν μετριοπαθής κυβέρνηση. Ρωτάμε λοιπόν: Μήπως άρθηκε ο αλυτρωτισμός που περιέχεται στο Σύνταγμα, τη λοιπή νομοθεσία, τα σχολικά βιβλία, τους χάρτες και άλλα δημόσια έγγραφα των Σκοπίων; Μήπως άρθηκε το θέαμα των κιτς κατασκευών ψευδοϊστορίας και ψευδομεγαλείου του κρατιδίου και οι κλεψίτυπες ονομασίες δημοσίων κτιρίων και χώρων; Μήπως άλλαξε τακτική η πλευρά των Σκοπίων; Πριν από λίγο καιρό δεν είναι που ο Υπουργός Εξωτερικών Ντιμιτρόφ είπε «Μακεδόνες ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε και δεν αλλάζουμε τίποτα»; Στην έναρξη της πρόσφατης διαπραγμάτευσης δεν ήταν που ο σκοπιανός διαπραγματευτής Ναουμόφσκι επιτέθηκε στο Νίμιτς και είπε ότι δεν δέχονται καμία ονομασία που δεν είναι σκέτα Μακεδονία γιατί είναι προσβλητικό γι’ αυτούς; Πριν λίγες μέρες δεν είναι που ο ίδιος ο Νίμιτς τους αποκάλεσε Μακεδόνες και διαβεβαίωσε ότι όλες οι προτάσεις του θα υιοθετούν τη βασική θέση της άλλης πλευράς και θα έχουν στόχο να ενισχυθεί η μακεδονική ταυτότητα και εθνικότητα; Πρόκειται για μια παρωδία διαπραγμάτευσης, ένα σκηνικό εμπαιγμού όπου ο υποτιθέμενος διαιτητής ομολογεί πανηγυρικά ότι αποκλειστικό μέλημά του είναι η μεροληψία υπέρ της μιας πλευράς.
Ενδεχόμενη υποχώρηση της Ελλάδας και αποδοχή ενός ονόματος για τα Σκόπια με τον όρο Μακεδονία ή παράγωγό του, θα νομιμοποιήσει την προσπάθεια σφετερισμού της ιστορίας μας, θα χρησιμοποιηθεί στο μέλλον ως φόρμουλα πιέσεων προς την Ελλάδα για να υποχωρήσει και στα υπόλοιπα εθνικά θέματα και θα ανοίξει το δρόμο για την ένταξη των Σκοπίων στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Όταν αυτά θα έχουν παγιωθεί, τα Σκόπια θα επανέλθουν ανενόχλητα και ενισχυμένα στην αλυτρωτική τους ρητορική και θα μπουν στο δρόμο της επιθετικότητας απέναντι στην πατρίδα μας, στα χνάρια της συμπεριφοράς άλλων γειτονικών μας χωρών.
Για όσους αμφιβάλλουν για τα ανωτέρω, υπενθυμίζω ότι πριν λίγους μήνες η κυβέρνηση των Σκοπίων αμόλησε σκυλιά στα σύνορα να κυνηγούν πρόσφυγες και έριξε φωτοβολίδες κρότου – λάμψης σε ελληνικό έδαφος. Κι όχι μόνο δεν υπέστη την παραμικρή κύρωση από τη διεθνή και ευρωπαϊκή κοινότητα, αλλά αντιθέτως όλοι οι ανωτέρω παράγοντες την επιβραβεύουν και πιέζουν με όλα τα μέσα για την είσοδο του κρατιδίου στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ. Πώς είναι δυνατό, λοιπόν, να υποχωρήσει η Ελλάδα δίνοντας τόσα χειροπιαστά πράγματα για να αγοράσει αέρα και ψευδαισθήσεις; Αφού τα Σκόπια θα έχουν πάρει τα πάντα, στη συνέχεια δεν θα τηρήσουν τίποτα από τα συμφωνηθέντα. Και η Ελλάδα θα μείνει τότε να διαμαρτύρεται με διεθνή διαβήματα αλλά θα είναι αργά, δεν θα την ακούει κανείς…
Η πατρίδα μας δεν πρέπει να δεχθεί να περιέχεται ο όρος Μακεδονία ή παράγωγό του στην ονομασία των Σκοπίων. Αν αυτό οδηγήσει σε μη λύση του προβλήματος στην παρούσα περίοδο, κανένα πρόβλημα για την Ελλάδα. Από μία κακή λύση που θα υποθηκεύσει ανεπιστρεπτί τη χώρα μας, προτιμότερη είναι η μη λύση, αφού αφήνει ανοιχτό το πεδίο να πετύχουμε μια δίκαιη λύση υπό καλύτερους συσχετισμούς στο μέλλον.
Οι Έλληνες πολίτες τα γνωρίζουν αυτά, γι’ αυτό υπάρχει η υπερήφανη αντίδρασή τους απέναντι στον εκβιασμό που υφίσταται η χώρα μας. Είναι στο χέρι του λαού μας να βγει στο προσκήνιο με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και δυναμισμό. Να πυκνώσει τις πιέσεις του προς ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Να αποτρέψει μια εθνική υποχώρηση που, αν υπάρξει, θα δημιουργεί στο διηνεκές πολλαπλούς κινδύνους σε βάρος της πατρίδας μας.
