Οι γεύσεις είναι οχήματα νοσταλγίας …..
Έτσι έγραφε πολύ σωστά ο Μαρσέλ Προυστ, ένας από τους σημαντικότερους παγκόσμιους συγγραφείς του 20ου αιώνα.
Με τις γεύσεις και τις μυρωδιές θυμάσαι ποιος είσαι και από πού έρχεσαι.
Από πού ερχόμαστε στ’ αλήθεια ;
Η ερώτηση αυτή αποκτά δραματική αμεσότητα.
Και το καλύτερο !!! Που πηγαίνουμε ;
Να που το παρελθόν μας γίνεται σχεδόν γραφικό !!!
Να που τα παραδοσιακά μεταξοκέντητα υφασμάτινα εργόχειρα χειρός του μέσου Κεφαλλονίτικου σπιτιού, που μας έφερναν σε διακοσμητική αμηχανία ως έφηβους, μπορούνε σήμερα να επιστρέψουν στη ζωή μας, ως ευπρόσδεκτα «καλτ» ενθύμια !!!
Να και τα φαγητά που δεν καταδέχονται να σερβίρουν τα μεταμοντέρνα βυζαντινά καπηλειά.
Πόσο γρήγορα αλήθεια αλλάζουν όλα Και να άλλαζαν προς το καλύτερο ;
Για τίποτα πια δεν μπορεί νάσαι σίγουρος.
Ακούμε για ευημερία και μασάμε τρελές αγελάδες και μεταλλαγμένα φρούτα γεμάτα με φυτοφάρμακα ενώ δροσιζόμαστε με βαρέα μέταλλα στο νερό, ακούμε για ειρήνη και βλέπουμε λευχαιμίες από ουράνιο και θυρεοειδή από πυρηνικά υλικά, ακούμε ανάπτυξη και βλέπουμε απαξίωση της εργασίας, ακούμε για ανθρώπινα δικαιώματα και μας περιτριγυρίζει το οργανωμένο έγκλημα, ο πόλεμος, η τρομοκρατία.
Οι έννοιες εκτροχιάζονται, ενώ οι πραγματικές αξίες μπαίνουν στη ναφθαλίνη.
Η νηστεία έχει καταντήσει απάντηση στις διατροφικές κρίσεις και η εξομολόγηση μετατράπηκε σε ψυχοθεραπεία.
Πώς να φυτέψεις σπόρους στην άσφαλτο ;
Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος
