Από το Ινδοκούς στις Πρέσπες
Στο Βορειοδυτικό Πακιστάν στα σύνορα με το Αφγανιστάν ζουν οι Καλάς. Απομονωμένη ορεσίβια φυλή η οποία μιλάει μια περίεργη Ινδοευρωπαική γλώσσα και τα μέλη της υπερηφανεύονται ότι ήταν πολεμιστές του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ακόμη και σήμερα τα παιδιά αυτής της φυλής νανουρίζονται με παραμύθια που εξυμνούν τις πολεμικές αρετές ενός μεγάλου πολεμιστή ο οποίος έφθασε στα μέρη τους από πολύ μακριά. Το ισχυρίζονται μάλιστα ενώ κάποιες πρόσφατες έρευνες στο DNA τους έδειξε ότι δεν έχουν σχέση κατά πάσα πιθανότητα με τους αρχαίους Μακεδόνες.
Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος (*)
Αυτό βέβαια τους τιμά (και μας τιμά) ακόμη περισσότερο. Είμαι σίγουρος πως αν σήμερα ένας κιμπάρης (ευρέως διαδεδομένη Τούρκικη λέξη για τον άρχοντα, γαλαντόμο, με καλούς τρόπους όπως πραγματικά είναι όλοι οι Μακεδόνες) Θεσσαλονικιός συναντήσει έναν Καλάς και ακούσει την ιστορία του, θα τον σφίξει στην αγκαλιά του λέγοντας «καρντάσι μου» (ευρέως διαδεδομένη Τούρκικη λέξη για τον αδελφό).
Υπάρχει βέβαια και μια πολύ μικρή μερίδα ανθρώπων οι οποίοι αν βρεθούν σταματημένοι σε κόκκινο φανάρι στην Τσιμισκή πίσω από όχημα με πινακίδες ΜΚ (τι να κάνουμε… έτσι γράφουν οι πινακίδες τους εδώ και πολλά χρόνια και η συντομογραφία σίγουρα δεν προέρχεται από το ΜαλαΚάσα), θα κορνάρουν φωνάζοντας «ξεκίνα γυφτοσκοπιανέ» (ζητώ συγνώμη για τη χυδαιότητα) αν ο οδηγός του καθυστερήσει στην εναλλαγή σε πράσινο.
Η διαφορά ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις δεν ονομάζεται Εθνικισμός όπως προσπαθούν να επιβάλουν στην πολιτική σκέψη οι επαγγελματίες του είδους. Δεν είναι θέμα ούτε διπλωματίας ούτε πολιτικής να μην αποδέχεται κάποιος τον «Άλλο», ο οποίος μεγάλωσε και αυτός με τα ίδια παραμύθια που άκουγαν οι Καλάς αλλά είχε την ατυχία να εγκατασταθεί μια χιλιετία περίπου μετά, όχι στις κοιλάδες του Ινδοκούς αλλά στην περιοχή που γεννήθηκε ο μεγάλος στρατηλάτης. Είναι απολύτως θέμα Παιδείας.
Η συμφωνία η οποία υπογράφηκε στις Πρέσπες είναι η αρχή μιας πορείας η οποία μπορεί να καταλήξει μόνο σε ένα πράγμα. Στην ευημερία των ανθρώπων που ζουν στην ιστορική περιοχή (την γεωγραφική αν θέλετε) της Μακεδονίας. Το αν το πεζό c μετά το «/» στο Macedonian/citizen of the Republic of North Macedonia είναι επεξηγηματικός προσδιορισμός και όχι υπηκοότητα δεν αφαιρεί απολύτως τίποτα από το μεγαλείο της ψυχής των σύγχρονων Θεσσαλονικιών. Όλα είναι θέμα Παιδείας, αρκεί όταν λέμε ότι εμείς είμαστε οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου (το προβλέπει η συμφωνία) να το εννοούμε.
Δεν θα μιλήσω για τις χαμένες ευκαιρίες των 25 τελευταίων χρόνων γιατί έχουν γραφτεί πολλά και σίγουρα όλοι είναι ενημερωμένοι. Θα μιλήσω για το μέλλον. Το πιο επικίνδυνο αλλά και αστείο ταυτόχρονα για έναν κιμπάρη Μακεδόνα είναι να μιλάει για τον αλυτρωτισμό των «Άλλων». Γιατί για να υπάρχει αλυτρωτισμός, σημαίνει ότι υπάρχουν και αλύτρωτοι. Ποιοι ακριβώς είναι αυτοί; Αν εννοούν τους ανθρώπους οι οποίοι στα χωριά της Μακεδονίας χορεύουν χορούς τους οποίους ποτέ δεν μπόρεσα να μάθω, κάνουν τραγικό λάθος. Αν εννοούν τους ανθρώπους στα χωριά της Μακεδονίας οι οποίοι μιλούν μια γλώσσα που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω, ξανακάνουν τραγικό λάθος.
Θα μπορούσα να ισχυριστώ αυτό που είπε στη Βουλή ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Ότι δηλαδή το ΑΕΠ των «Άλλων» είναι όσο το δικό μας μαξιλάρι για να αντιμετωπίσουμε τις δανειακές ανάγκες μέχρι το 2020. Αλλά η Παιδεία είναι ένα ξεχωριστό ΑΕΠ το οποίο δεν έχει σχέση ούτε με δανειακές συμβάσεις ούτε με επιτόκια τραπεζών. Αρκεί να την επιδιώκουμε και Εμείς και οι «Άλλοι».
(*) Μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
