Κοίτα με καλά καραγκιοζάκο. Τόλμα να σηκώσεις τα θρασύδειλα τα μάτια σου και να με κοιτάξεις. Με ξέρεις; Με έχεις συναναστραφεί;
Όχι, δε με ξέρεις κι ας εκφράζεις γνώμη. Ας κάνεις ό,τι μπορείς για να με πατήσεις κάτω.
Κάνε ό,τι νομίζεις ανθρωπάκι, δεν έχω την ανάγκη σου. Αδιαφορώ και για την υπάρξή σου.
Εμένα μ’ έχουν σμιλέψει θύελλες. Ξέρεις από θύελλες ανθρωπάκι; Αυτές που σου γδέρνουν την ψυχή με την έντασή τους, σου ματώνουν την καρδιά, σου κάνουν την αλμύρα τους δάκρυ; Οχι, δεν ξέρεις , γιατί εσύ πάντα κρύβεσαι, δεν αντιμετωπίζεις τη θυελλα γιατι δεν μπορείς, δεν έχεις τη δύναμη και να την αντέξεις. Δεν έχεις το θάρρος να την παλέψεις.
Εμένα, τίποτα δε μου χαρίστηκε, με ακούς ανθρωπάκι; Όλα κόντρα. Κι εγώ εκεί, πείσμα στο πείσμα, θέληση στη θέληση.
Γιατί έτσι είμαι. Γιατί αυτά που θέλω, τα κατακτώ. Έμαθα να παλεύω. Έμαθα να κυνηγώ τη ζωή. Εμαθα να κερδίζω και να χάνω .
Μόνη μου.
Εσύ τι είσαι ανθρωπάκι; Ενας τιποτένιος δούλος είσαι , δούλος ενός άφαντου αφεντικού. Εγω αφεντικά δεν έχω και δούλη κανενός δεν ήμουν ποτέ .. Και δεν θα γίνω δούλη κανενός. Γιατί στέκω στα πόδια μου αντλώντας δύναμη απο τη ζωή, απο την οικογένεια και τους φίλους μου, ενώ εσύ ανθρωπάκι με ουσίες πορεύεσαι..
Βάλε μου όσα εμπόδια θες, θα τα περάσω. Κλείσε μου πόρτες, θα βρω παράθυρο. Σφράγισε τα παράθυρα, θα βρω χαραμάδα.
Τίποτα δεν είναι αρκετό να με εμποδίσει από όσα ονειρεύτηκα. Τίποτα δε με σταματάει από το να κυνηγήσω τους στόχους μου. Γιατί εγω θα είμαι και αύριο εδώ, ενώ εσύ δεν θα είσαι..
Για αυτό ανθρωπάκι, εσύ που είσαι κάτι λιγότερο κι από αυτό το τίποτα, δε με τρομάζεις. Δεν με τρόμαξες ποτέ.
Γιατί έμαθα να παλεύω. Έμαθα να αναγνωρίζω κι εσένα και τους άλλους που σου μοιάζουν.
- Εκείνους που δε χαίρονται με τη χαρά κανενός άλλου παρά μονάχα τη δική τους.
- Εκείνους που κάθε επιτυχία των άλλων τη νιώθουν μυτερό αγκάθι στο στέρνο τους.
- Εκείνους που κάνουν ό,τι μπορούν για να βάζουν τρικλοποδιές, να στήνουν εμπόδια.
- Εκείνους που άλλαξαν το κρασί της ζωής με κοκτέιλ θανάτου και ουσίες.
Μπορεί να τα έφαγα τα μούτρα μου πολλές φορές. Μπορεί και να τα ξαναφάω. Αλλά κάτω στο χώμα δεν έμεινα ποτέ. Το χατήρι δεν το έκανα και δεν το κάνω ποτέ για κανέναν κερατά. Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να χαρεί ότι με νίκησε, ότι με γονάτισε, ότι με αποδυνάμωσε. Πολυ περισσότερο σε σένα που είσαι ένα τίποτε..
Όχι ανθρωπάκι, δε σου το κάνω το χατήρι! Στήσε μου όσα εμπόδια θες, δεν θα γυρίσω ούτε να σε κοιτάξω. Για μένα δεν υπάρχεις.
Το πολύ πολύ να με καθυστερήσεις. Το δρόμο μου όμως δεν τον χάνω. Γιατί τον έχω βαθιά χωμένο στην καρδιά μου, έχω τα όνειρα πυξίδα, έχω τη θέληση, έχω το πείσμα. Εχω την αλήθεια με το μέρος μου. Και αυτό το ξέρεις πολύ καλά. Και αυτό είναι που φοβάσαι.. Εσυ με φοβάσε … Εμένα και την Αλήθεια μου.
Εγω ανθρωπάκι θα υπάρχω και αύριο και θα είμαι πιο δυνατή από σήμερα . Εγώ θα υπάρχω όταν εσύ θα έχεις κατρακυλήσει απο τους θρόνους του θράσους σου.
Δε σε φοβάμαι. Αυτό κράτα από μένα. Εσυ με φοβάσαι.
Δε με αγγίζεις, δε με νικάς.
Αντίθετα, εγω σε νικάω.
Σε λυπάμαι και σε νικάω. Κάθε μέρα σε νικάω! Και θα σε νικάω..
Με έμπνευση από τη Στεύη Τσούτση
