«Σε σκάιφτωμε, μορό μου και μου λίπης πωλλή…». Το παραπάνω μήνυμα του οποίου έβαλα κι ολίγη σάλτσα, γιατί δεν το ενθυμούμαι και πολύ καλώς, είχε έρθει στο κινητό μου κάποια στιγμή στο παρελθόν. Η κοπελιά που μου το είχε στείλει ήταν ένα γλυκύτατο πλάσμα. Θυμάμαι ότι είχα δαγκώσει τη λαμαρίνα μαζί της όσο δεν πάει, μέχρι που αποφάσισε να μου στείλει μήνυμα για πρώτη φορά. Μόλις το είδα μου πέσανε τα δόντια κατάχαμα. Στη λαμαρίνα δίπλα.
Μετά απ’ την απότομη βαρυχειμωνιά που επήλθε και μου πάγωσε το αίμα στον εγκέφαλο είπα να το δω πιο ψύχραιμα το θέμα, μια και με βοήθησε κι ο χειμών. Το επεξεργάστηκα, λοιπόν, ολίγον τι κι είπα μέσα μου: «Έλα, ρε μαλάκα Μπαμπινιώτη, ξεκόλλα. Τι σημασία έχει η ορθογραφία, σημασία έχουν τα γλυκά λογάκια που μου στέλνει το μωρό μου, αχού το μου, γούτσου γούτσου».
Έπειτα, όμως, όταν άρχιζε κι έφευγε η πολλή καψούρα και το αίμα μεταφερόταν όλο και περισσότερο στο πάνω κεφάλι απ’ το κάτω, η ορθογραφία γινόταν ολοένα και σημαντικότερη. Στην αρχή δεν το πήρα γραμμή γιατί μου τα έστελνε σε greeklish. Είχα, βέβαια, μια υποψία γιατί όσο να ‘ναι και τα greeklish έχουν μια κάποια ορθογραφία. Δεν έδωσα σημασία, όμως, γιατί οι κανόνες από άτομο σε άτομο διαφέρουν κι όταν είσαι και καψούρης με το θέμα, κάτι τέτοια παραγράφονται σε χρόνο DT.
Δεν ξέρω επίσης κατά πόσο έπαιξε ρόλο το ότι είμαι κι ορθογραφιολάγνος, αλλά αν το προσθέσω κι αυτό στο τέλος λα καταστασιόν τρε ξενερωματίκ. Μπορείτε να μου πείτε εδώ, ρε παίχτη μου, δεν προτιμάς το ανορθόγραφο «μοράκη μου, σε θαίλο» απ’ το ορθογραφημένο «είσαι ένας μαλάκας με περικεφαλαία»; Το «περικεφαλαία» ελπίζω να το έγραψα σωστά, μη γίνω και ξεφτίλα.
Εμ, χμ, ναι το προτιμώ ακουστικώς, αλλά κάποτε να δείτε που θα ‘ρθει εκείνη η ώρα που θα τσακωθώ με το γούτσου γούτσου και θα δω γραπτώς τίποτα του στιλ: «Εμαίνα δε με σκαίφτηκες καθώλου ώλο την πάρτι σου κιτάς». Εγώ μετά τι να της γράψω; «Σώπα, αγάπη μου, εγώ θα σ’ αγαπώ κι ας είσαι ανορθόγραφη;». Θα είμαι κι εγώ μανουριασμένος και θα της πω τίποτα «Οκ, στείλε μου τη μετάφραση και μετά θα τσακωθούμε». Ε, και κάπου εκεί το χάσαμε το παιχνίδι.
Για να πω την αλήθεια, το θέμα μου δεν ήταν τόσο αισθητικό όσο ουσιαστικό. Αυτό που με εκνεύριζε –και δεν έχει να κάνει με το αν είσαι αγόρι ή κορίτσι αν μιλάς με τη σχέση σου, με φίλους ή γνωστούς– είναι ότι δεν έχεις πάρει στα σοβαρά ένα απ’ τα σημαντικότερα πράγματα, που είναι η επικοινωνία σου με τους γύρω. Και φαντάζομαι ότι και τα υπόλοιπα λιγότερο ή και περισσότερο σημαντικά τα αντιμετωπίζεις με την ίδια ελαφρότητα. Και το γούτσου γούτσου με έκανε να το σκέφτομαι έτσι.
Τέλος πάντων, είναι λίγο ανεξήγητη ώρες-ώρες η κατάσταση, γιατί θα μου πείτε τι να το κάνεις να είσαι με μια ψαγμένη γραμματικώς αλάνθαστη bitch ή και το αντίστροφο για τα κορίτσια, με έναν ορθογραφημένο μαλάκα φιλόσοφο. Θα προτιμήσεις, σαφώς, το γλυκό ανορθόγραφο γούτσου γούτσου.
Αλλά, ρε συ γούτσου γούτσου, τι το πήρες το ρημάδι το I phone 8 Retina HD με τις 687 εφαρμογές; Εφάρμοσε και την κατακαημένη την ορθογραφία. Τσάμπα είναι. Κι εγώ να δεις θα σ’ αγαπώ και θα σου στέλνω ποιηματάκια σαν κι αυτό:
- Άλφα γάμα πι κι ωμέγα θα σου γράφω «σ’ αγαπώ»
- και για πάρτη σου θα κάψω όποιο έχω λεξικό
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
