Δεν μπορώ να δημοσιεύσω τις φωτογραφίες που έχω λάβει. Δε μπορώ όμως να πω ότι δεν τις είδα. Και οι πυρκαγιές δεν έχουν λήξει και ο απολογισμός θυμάτων είναι σε εξέλιξη. Και αυξάνουν. Και θα αυξηθούν.
Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Πόσες χιλιάδες λέξεις να γράψει κανείς για ευθύνες; Οχι μόνο για τις βασικότερες οι οποίες είναι διαχρονικές. Αλλά και για τις τωρινές. Επειδή, υπάρχουν.
Ξεχάστε τα κόμματα, τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη, τον οποιονδήποτε. Αποτυχημένο Κράτος.
Για κάθε ζωή που χάθηκε, για κάθε εγκαυματία στην εντατική, για κάθε συγγενή και φίλο, είναι αργά για λόγια. Δεκαετίες επί δεκαετιών ξεφτίλας, παρανομίας, κουτοπονηριάς, λαδωμάτων. Για κάθε διασωθέντα, υπήρξαν κάποιοι ήρωες. Όταν στηρίζεσαι σε ήρωες, έχεις αποτύχει.
Η μάνα με το παιδάκι που βρέθηκαν απανθρακωμένοι, οι φαμίλιες που έγιναν παρανάλωμα αγκαλιασμένοι, είστε εσείς κι εγώ, και το παιδί μου.
Ζείς από τύχη. Ελλάδα 2018. Σα να μη πέρασε μια μέρα. Έγκλημα διαρκείας.
ΜΑΚΗΣ ΛΕΚΑΤΣΑΣ
===
Ναι ίσως από τύχη δυστυχώς ζεις κ. Λεκατσά από όταν γεννήθηκες και εσύ και εγώ.
Το πρόβλημα όπως ορθά λες δεν λύνεται από ήρωες, λύνεται από σωστούς πολίτες που δεν θα τους έχουν ανάγκη εκτός σπανίων περιπτώσεων.
Ποιός διδάσκει και ποιός θα δημιουργήσει τέτοιους πολίτες?
Οι γονείς? Οι περισσότεροι είναι ήδη στραβά διδαγμένοι και άρα ακατάλληλοι για κάτι τέτοιο.
Οι διδάσκαλοι (ιδιότητα υπό την ευρεία έννοιά της), μα αυτοί είναι απλώς υπάλληλοι που το μόνο τους ενδιαφέρον εδώ και δεκαετίες ήταν η αύξηση των αποδοχών τους, καλυμμένοι πίσω από την «ασπίδα» της προσπάθειας για σωστότερη παιδεία. (Προσωπική μου άποψη και κάθε αντίρρηση δεκτή).
Φυσικά έχουμε πλέον πληροφορίες από το διαδίκτυο αληθινά πάμπολλες, άχρηστες όμως έως επικίνδυνες όταν λείπει η ικανότητα της προσωπικής κρίσης και χοντρικά τουλάχιστον η αίσθηση της πραγματικότητας.
Και τώρα όλα αυτά που συζητάμε πόσοι τα καταλαβαίνουν?
Έχεις ανακατευτεί με κόσμο καφενείου επαρχίας να δεις τα ενδιαφέροντα σε μια εποχή που χάνει κυριολεκτικά η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα? Γιατί τελειώσανε οι κόκα – κόλες στο προηγούμενο πανηγύρι και αν θα βρέχει στο επόμενο ο κυρίως λόγος!!
Για την τοπική αυτοδιοίκηση τώρα μια και έχει τεράστιες ευθύνες για τις πρόσφατες καταστροφές:
Συζητάω με πάρεδρο χωριού 200ων και βάλε σπιτιών, 1 ώρα απόσταση από Αθήνα.
Ρε φίλε του λέω υπάρχει μια παλιά λιθόκτιστη δεξαμενή που υδρεύει το μισό χωριό (πραγματικό στολίδι) και έχει φυτρώσει στο τοίχο της μια αγριοσυκιά που έχει αρχίσει να ανοίγει τις πέτρες και την καταστρέφει.
Αρχικά έψαχνε να βρεί που είναι η δεξαμενή (έμενε στην απέναντι γειτονιά) και μετά μου είπε ότι κάπου βρίσκουν οι ρίζες της νερό, χα χα.
Περίμενα 4 μήνες να την κόψει και τελικά πήρα ένα πριόνι και την ξεπάτωσα εγώ.
Και καλά ο πάρεδρος πες πως ήταν ό,τι θέλει, αγροτικό χωριό είναι, στο κέντρο του περίπου η δεξαμενή με γύρω – γύρω σπίτια, ένας χωριανός δεν έκανε τον κόπο να τη κόψει μη μείνει χωρίς νερό το σπίτι του??
Και το κερασάκι, μου λένε στο καφέ την άλλη μέρα:
Τελικά τη «καθαρίσανε» τη συκιά! Έ δεν άντεξα και λέω, ναι θαύμα του Άη Σπυρίδωνα πρέπει να είναι, να κάμουμε αγρύπνια!
Ένα πάρα πολύ απλό δείγμα για την πραγματικότητα στη δύστυχη χώρα μου – μας ανάφερα, πιστεύω να ήμουνα κατανοητός και μακάρι σε όσους καταλαβαίνουν δυο πράγματα να σταματήσουν να κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους.
Ρόκκος Σπύρος.
