Περί προτομών του Μακαριστού Μητροπολίτη Γερασίμου Φωκά και άλλων….

Το παρακάτω κείμενο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο kefaloniapress, στις 9 Αυγούστου του 2018. Φίλοι του Μακαριστού Μητροπολίτη Γεράσιμου, πνευματικά παιδιά του παπα-Γεράσιμου,  μας ζήτησαν την αναδημοσίευσή του λόγω της επικαιρότητά τους..

Περί προτομών του Μακαριστού Μητροπολίτη Γερασίμου Φωκά και άλλων….

Στα social media κυκλοφόρησε φωτογραφία από το εργαστήριο του καλλιτέχνη που φιλοτέχνησε την προτομή του Μακαριστού Μητροπολίτη Κεφαλληνίας Γεράσιμου Φωκά.

Οι αντιδράσεις πολλές και όλες συγχρονισμένες: η προτομή δεν έχει ουδεμία ομοιότητα με τον Μακαριστό Μητροπολίτη μας.  Και είναι η μόνη αλήθεια.  Η μπρούτζινη προτομή απεικονίζει ένα αρχιμανδρίτη ιδιαίτερα θυμωμένο , αγριεμένο, μια μορφή που μας σάστισε όλους, μια μορφή που δε έχει την παραμικρή εσωτερικότητα και πνευματική ομοιότητα με τον παπά Γεράσιμο μας…

Είναι προφανές ότι ο καλλιτέχνης δεν πρέπει να είχε γνωρίσει τον παπά Γεράσιμο, δεν θα πρέπει είχε την ευκαιρία να τον κοιτάξει στα μάτια, να τον αιχμαλωτίσει εκείνη η κοφτερή, η βαθειά διεισδυτική αλλά ταυτόχρονα τρυφερή ματιά του.

Με αφορμή τις προτομές του Γεράσιμου- αυτές που «υφίστανται» όπως και εκείνη που θα τοποθετηθεί στα Σπήλια από Ανώνυμο δωρητή-ήρθε η ώρα που είναι επιβεβλημένο  να μιλήσουμε  όλοι εμείς που γνωρίσαμε τον Γεράσιμο. Εμείς που τον γνωρίσαμε λίγο περισσότερο και βαθύτερα από τους καλλιτέχνες που τον απεικόνισαν και θα τον απεικονίσουν.

Επειδή τόσο η οικογένειά μας όσο και εγώ προσωπικά είχαμε το ασύλληπτο  προνόμιο και την ευλογία να ζούμε στον ίδιο χώρο με τον παπα Γεράσιμο, επειδή πολλοί με ρωτάτε, θα μιλήσω..

Είχε κανείς ποτέ ακούσει τον Γεράσιμο να εκφράζει επιθυμία για προτομή  μετά τον θάνατό του ;  Έστω και σαν ανέκδοτο; Εμείς στην οικογένεια ποτέ. Εγώ ποτέ!!!  Αντίθετα τον είχα ακούσει με τον αμίμητο τρόπο του, να μου διηγείται τρελά Κεφαλλονίτικα ανέκδοτα για αγάλματα και να κλαίμε από τα γέλια!

Πιστεύει κανείς από εμάς ότι ο Γεράσιμος μπορεί να αποτυπωθεί, να καλουπωθεί σε μερικά κιλά σίδερο ή μάρμαρο? Εγώ όχι. Πιστεύω και εσείς το ίδιο!

Πιστεύει κανείς από εμάς ότι το καθήκον μας απέναντι στα όσα μας πρόσφερε ο Γεράσιμος αρχίζει και τελειώνει με τη προτομή του ή έχει καμιά σχέση η προτομή με το έργο που άφησε πίσω του; Eγώ δεν το πιστεύω! Όπως δεν το πιστεύει και κανένας από όσους τον έζησαν!

Θα απαλύνει το πόνο μας να περνάμε από τη Ρακατζούλα και να κοιτάμε ένα άγνωστο μπρούτζινο ή μαρμάρινο άγαλμα? Μια προτομή χωρίς ψυχή? Σίγουρα όχι!

Ο Δεσπότης μας, ο Μακαριστός Μητροπολίτης, ο παπα – Γεράσιμος, ο Γεράσιμός μας, ο Μάκης μας, ο Άνθρωπός μας, ο παπούλης, ο νοσοκόμος, ο καλόγερος, ο πολλαπλά ευεργέτης μας,  ο φίλος μας,  δεν μπορεί να καλουπωθεί στα ανθρώπινα .  Εγώ αυτό πιστεύω.!

Δεν θα τιμηθεί ο Γεράσιμος με μπρούτζο ή μάρμαρο. Ο Γεράσιμος ποτέ δεν θα μπει και στο πιο όμορφο καλούπι !

Ο Δεσπότης μας θα τιμηθεί αν συνεχιστεί το έργο του. Το ιερατικό, κοινωνικό , φιλάνθρωπο έργο του. Εκείνο το Υπεράνθρωπο έργο που διακόπηκε βίαια το 2015 με την υφαρπαγή του στους Ουρανούς.

Εμείς όλοι λοιπόν που σκούζουμε και οδυρόμαστε τέσσερα χρόνια τώρα γιατί χάσαμε τον Γεράσιμο, το αποκούμπι μας σε κάθε συμφορά, ας στεγνώσουμε τα δάκρυα, ας καταπιούμε την οργή για την κακοτυχία μας και ας  ζητήσουμε για άλλη μια φορά τη συνδρομή του για φώτιση ώστε να αποφασίσουμε σωστά ο καθένας για τον εαυτό του.

Ο Γεράσιμος θα είναι πάντα στους διαδρόμους των Νοσοκομείων, των Γηροκομείων, των Ιδρυμάτων.. Έξω από χειρουργεία, σε δωμάτια ασθενών, στα σχολεία, στις παιδικές χαρές, στις γιορτές, στις Αγρύπνιες , στα πανηγύρια μας.. στις κηδείες και στις χαρές μας..

Ο Γεράσιμος θα μείνει ζωντανός όχι αν του φτιάξουμε το άγαλμα (θυμό που θα τον έχει!!) αλλά αν βαδίσουμε στο δρόμο του, όσο μπορούμε, όσο αντέχουν τα δικά μας όρια..

Γιατί, αγαπημένα μου αδέλφια στη καρδιά του Γεράσιμου, τέσσερα χρόνια μετά τον χωρισμό μας :

-κανείς  δεν περπατάει τις νύχτες στους δρόμους του Αργοστολιού για  να αφήνει πράγματα σε πόρτες που κλείνουν οικογένειες που έχουν χρεία…

-κανείς δεν πήγε στο Νοσοκομείο ή στο Γηροκομείο να δώσει ένα ποτήρι νερό στους μοναχικούς ανθρώπους..

-κανείς δεν πήρε ένα τηλέφωνο να παρηγορήσει πάσχοντα  ή συνοδό πάσχοντα σε νοσοκομείο..

-κανείς δεν κτύπησε τη πόρτα κανενός πάσχοντος να ρωτήσει για το πόνο του, να δροσίσει το μέτωπό του με ένα χάδι..

-κανείς δεν έβαλε στη τσέπη του μια φέτα περισσευούμενο ψωμί και να πάει να το απιθώσει κρυφά σε ένα τραπέζι  που του λείπει..

-κανείς δεν νουθέτησε εκείνους που το είχαν ανάγκη..

-κανείς δεν άγγιξε το χέρι του άλλου να του δώσει θάρρος για να συνεχίσουμε την Κληρονομιά του.

Εάν , αγαπημένοι μου, πιστεύουμε ότι η υποχρέωσή μας απέναντι στον Γεράσιμο  θα τελειώσει με τη προτομή του , ή με το να ποστάρουμε φωτογραφίες του στα social media θρηνολογώντας , τότε μάλλον δεν γνωρίσαμε ποτέ τον Γεράσιμο.  Και αυτό θα τον θλίβει αβάστακτα , εκεί που είναι..

Ο Γεράσιμος θα ζει για πάντα στις καρδιές μας και στις καρδιές των επόμενων γενεών της Κεφαλονιάς αν συνεχίσουμε το έργο του, αν βαδίσουμε στα αχνάρια του, αν δεν αφήσουμε το πνευματικό και φιλανθρωπικό του μονοπάτι να λογγώσει.

Ο Γεράσιμος θα ζει στις καρδιές μας εάν αγαπήσουμε τον συνάνθρωπο ως τον εαυτό μας, εαν ταπεινωθούμε όπως Εκείνος..

… Συμπαθάτε με… Μα απάντησα επειδή ερωτήσατε τη γνώμη μου πιεστικά και με πόνο .. Δεν μου πέφτει λόγος και δεν μου επιτρέπεται  να ξαναμιλήσω επ΄ αυτού.

Ελένη Δ. Χιόνη

Η εγγονή του παπά – Βαγγέλη Χιόνη