Αφορμή για το παρόν, ήταν κάποιες φωτογραφίες του πρώην Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά από την επίσκεψή του μετά τους σεισμούς του 14 στο Ληξούρι, καθώς και τα συνοδευτικά σχόλια. Μέχρι και παραλληλισμούς με την αντίδραση Τσίπρα και τις φωτιές στο Μάτι διάβασα. Δεν έχουμε όλοι αδύνατη μνήμη, αγαπητοί.
Στην πραγματικότητα, οι ομοιότητες στην αντίδραση , αλλά κυρίως στο ρόλο των τοπικών αρχόντων και των κομματικών παρατρεχάμενων είναι τεράστιες!
Ας αρχίσουμε από τα βασικά: Και οι δύο Πρωθυπουργοί ήταν στο εξωτερικό όταν έγινε η καταστροφή, αλλά φρόντισαν να επιστρέψουν άμεσα και να βρεθούν και οι δύο «επιτόπου» μαζί με αρμόδιους Υπουργούς. Και οι δύο είναι βέβαιο πως είχαν την θέληση να βοηθήσουν στην ανακούφιση των πληγέντων. Και οι δύο, μαζί με τους Υπουργούς τους, ενημερώθηκαν ουσιαστικά από τους τοπικούς άρχοντες και τους κομματικούς παρατρεχάμενους – για συντομία θα τους αποκαλώ ΤΑΚΠ . Και οι δύο εκτέθηκαν τελικά εξαιτίας τους. Κάπου εδώ, αρχίζει και το δράμα των πληγέντων:
Οι ΤΑΚΠ, θεώρησαν σωστό και να υποβιβάσουν το μέγεθος των ζημιών και να υπερεκτιμήσουν τις δυνατότητες επιστροφής στην κανονικότητα, νομίζοντας ότι με αυτόν τον τρόπο παρέχουν καλές υπηρεσίες στους πολιτικούς τους προϊστάμενους.
Για το Μάτι, τα πράγματα είναι πολύ κοντινά και δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστές οι λεπτομέρειες. Για την Κεφαλονιά και το Ληξούρι ειδικότερα, θυμάμαι πολύ καλά τις συνεντεύξεις Παρίση αλλά και των τότε αντιδημάρχων, όπως επίσης θυμάμαι πως «έκρυψαν» τις ζημιές από τον Σαμαρά – ακόμα και εκείνες των σχολείων.
Την ημέρα που έγινε ο δεύτερος σεισμός, βρισκόμουν στην Αθήνα με την οικογένειά μου για ιατρικούς λόγους και έτσι άκουγα τις από ραδιοφώνου ανταποκρίσεις: Θυμάμαι χαρακτηριστικά τις φωνές αντιδημάρχων που έκαναν ταυτόχρονα επιθεώρηση των ζημιών με αυτοκίνητο μέσα στο Ληξούρι, εκεί κατά τις 12 το μεσημέρι της ημέρας που έγινε ο δεύτερος σεισμός : Δεν έχουμε θύματα, το Ληξούρι άντεξε , είμαστε εδώ, οι ζημιές είναι περιορισμένες , δεν θα υπάρχει πρόβλημα με τον τουρισμό κ.λ.π. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι δηλώσεις Παρίση: Υπάρχουν κάποιες ζημιές σε κτίρια, αλλά γενικά είμαστε καλά, η Κεφαλονιά άντεξε, κανένα πρόβλημα δεν θα υπάρχει με τον τουρισμό κ.λ.π.
Στο μόνο που έπεσαν μέσα, ήταν ο τουρισμός, ο οποίος ουδέποτε κινδύνευσε. Βλέπετε , εκείνο που διώχνει τους τουρίστες είναι οι φήμες για επικείμενο μεγάλο σεισμό και όχι το ίδιο το φαινόμενο και οι οικοδομές που έμειναν όρθιες παρά τη σφοδρότητα. (Ποιος θυμάται αλήθεια τη ζημιά που είχε κάνει ο άλλος τιτάνας της δημοσιογραφίας Νίκος Ευαγγελάτος , ο οποίος είχε διαφημίσει προβλέψεις τυχάρπαστου για δήθεν μεγάλο σεισμό «τέλος Ιουλίου – αρχές Αυγούστου» στο νησί;)
Κατανοώ το άγχος τους εκείνες τις ώρες καθώς και την ανάγκη να καθησυχάσουν κάπως τους πολίτες, αλλά η βιασύνη να υποβαθμίσουν το εύρος των ζημιών, αποδείχθηκε καταστροφικό για την Παλική, ενώ η κήρυξη όλου του νομού ως σεισμόπληκτου, ήταν η χαριστική βολή.
Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε καθημερινά. Το οδικό δίκτυο της Παλικής σε άθλια κατάσταση και με πολλά επικίνδυνα σημεία, ενώ οι διορθώσεις που έχουν ολοκληρωθεί είναι οι εξής δύο : το γεφύρι των πέντε μέτρων λίγο μετά τα Κουρουκλάτα και η ασφαλτόστρωση της παραλιακής οδού στο Ληξούρι.
Το νερό δεν πίνεται από τους σεισμούς και μετά. Το γιατί δεν έχει μπει κανένας στον κόπο να μας το πει. Το αν γίνεται να διορθωθεί το πρόβλημα , επίσης. Απλά όλοι επιβαρύνθηκαν με ένα όχι αμελητέο – σε μηνιαία βάση – ποσό για την προμήθεια εμφιαλωμένου.
Το θέατρο – κινηματογράφος έχει υποστεί ζημιές που δεν επιτρέπουν τη λειτουργία του. Το κτίριο του Δημαρχείου, επίσης. Το 2ο Δημοτικό , το Γυμνάσιο σε Ληξούρι και Αγία Θέκλη , το Λύκειο και το μηχανουργείο του ΕΠΑΛ το ίδιο. Οι εργατικές κατοικίες εξακολουθούν να στέκουν μισογκρεμισμένες και οι ιδιοκτήτες τους να προσπαθούν να ξεπεράσουν έστω και ψυχολογικά το πρόβλημα. Η σημερινή εικόνα των παραπάνω κτιρίων , είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν που είχαν το Φλεβάρη του 14 – λίγο χειρότερη μάλιστα, γιατί ο χρόνος και η εγκατάλειψη δεν βοηθούν.
Ναι, φτιάχτηκε το λιμάνι , όχι όπως θα έπρεπε , αλλά φτιάχτηκε. Και ο πεζόδρομος στο Ληξούρι φτιάχτηκε και κάποιες σπασμένες πλάκες στην κεντρική πλατεία.
Αν αναλογιστεί κανείς το πόσα χρήματα υποτίθεται ότι δόθηκαν για την αποκατάσταση των ζημιών από τους σεισμούς , αυτά που φτιάχτηκαν μοιάζουν αστεία.
Όσο διαρκεί το καλοκαίρι, με τους τουρίστες να έχουν κατακλύσει και την Παλική, το πρόβλημα κάπως σκεπάζεται. Βέβαια οι επαγγελματίες του τουρισμού γκρινιάζουν για την προέλευση και το οικονομικό επίπεδο των επισκεπτών, ενώ οι Έλληνες έχουν πάψει εδώ και χρόνια να είναι πελάτες των μεγάλων τουλάχιστον ξενοδοχείων. Σε 20 ημέρες που θα είμαστε πάλι εμείς και εμείς, θα ξαναθυμηθούμε που ακριβώς βρισκόμαστε και χάρη ή εξαιτίας ποιων βρισκόμαστε σε αυτήν την κατάσταση.
Οι ΤΑΚΠ , τότε και τώρα , καλό θα ήταν τουλάχιστον να μην πανηγυρίζουν για τις επιδόσεις τους. Η ευκολία στη μεταβίβαση ευθυνών είναι ίσως το μόνο πεδίο στο οποίο κάνουν πρωταθλητισμό. Ίσως αν ήταν άλλοι στη θέση τους, τα πράγματα να ήταν ακόμα χειρότερα. Ίσως πάλι, αν ήταν άλλοι στη θέση τους, να ντρέπονταν ακόμα και να σκεφτούν να εκτεθούν ξανά ως υποψήφιοι.
Το να μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τα λάθη ή την ανεπάρκειά του, δεν μπορεί μονίμως να αντικαθίσταται από το «Αν ήταν άλλος , θα τα κατάφερνε καλύτερα;»
Δεν το ξέρουμε. Πράγματι. Όμως το να επιμένεις στα ίδια πρόσωπα και καταστάσεις, προσδοκώντας πως θα φέρουν καλύτερα αποτελέσματα «τώρα που έμαθαν», δεν προσθέτει στη νοημοσύνη όσων κάνουν την επιλογή.
Βασίλης Μπακούρος
