Η όλη έρευνα είναι μια προσπάθεια διαλεύκανσης του επιθέτου του Αινήσιου ή Αινήιου «δικού μας» Δία, και ευρύτερα η ονομασία του μεγαλοπρεπούς βουνού μας Αίνου.
(Το βέλος δείχνει το βουνό Αίνος)
Α) περίπτωση:
Αρχικά θα δεχθούμε την ύπαρξη πριν τον Τρωϊκό πόλεμο εμπόρων Φοινίκων, είτε περαστικών από το νησί, είτε εποικιστών ή κατακτητών γιατί και ο Κέφαλλος Έλλην μεν αλλά με στρατό Ελληνοφοινίκων (Θηβαίων) μάλλον πάτησε το νησί. Άλλωστε και η ονομασία «Σάμη – Αλ Σαμ» αναμφισβήτητα ίδια προέλευση έχει.
Οι Φοίνικες πολυθεϊστές και όχι μόνο (κάθε πόλης και θεός), ποιόν είχαν σαν υπέρτατο Θεό?
Τον ΄Ανου ή Άν του οποίου η λατρεία ανάγεται στην παλαιοτάτη αρχαιότητα.
θεός Άνου
Κατείχε την πρώτη θέση μεταξύ των Ασσυρίων και Βαβυλωνίων θεών ακόμα και μετά την επικράτηση της λατρείας του Ασούρ.
Ήταν η κεφαλή της πρώτης θείας Τριάδος συμπληρωμένης από τους Ενλίλ και Έα, ήταν δε ο ύπατος άρχων των ουρανών και ρυθμιστής του πεπρωμένου.
Ποιόν θεό θα τοποθετούσαν λοιπόν οι Φοίνικες πάνω στον Αίνο? Τον άρχοντα των ουρανών το θεό τους Άνου ή Άν. Άρα το βουνό ονομάστηκε με κάτι παρεμφερές του ονόματος Άνου ή Άν, και από ενδείξεις και πληροφορίες για το μέγεθος των κοκκάλων που είχαν βρεθεί στο μετέπειτα βωμό του Δία πρέπει να γινόταν τότε και ανθρωποθυσίες.
Όταν αργότερα οι Έλληνες δημιούργησαν το δικό τους Δωδεκάθεο ποιός θα αντικαθιστούσε τον υπέρτατο θεό των Φοινίκων?
Μα ο αρχηγός του Δωδεκάθεου και εξουσιαστής επίσης του ουρανού Ζεύς.
Επειδή όμως ο Δίας έπαιρνε συνήθως και ονόματα καταγωγής, προστέθηκε και ο τοπικός προσδιορισμός ο οποίος με τα σημερινά δεδομένα θα ήταν Ανούσιος ή Ανήιος Δίας.
Είπα με τα σημερινά δεδομένα γιατί τότε δεν είχε διαμορφωθεί πλήρως και καταγραφεί η Ελληνική γλώσσα, οπότε κάθε παρεμφερής λέξη με το «Άνου ή Άν» είναι πιθανή.
Γραδού πηγές
Β) Περίπτωση:
Ο Αίνος είχε και εξακολουθεί να έχει πηγές και νερά.
Φοινικοαραβικά η πηγή λέγεται «Άϊν». Την ονομασία αυτή την έχουν ή την περιέχουν πολλοί συνοικισμοί μια και οι φυλές τότε διάλεγαν αναγκαστικά προς κατοίκιση μέρη κοντά σε πηγές, μα και πολλοί ποταμοί της Μέσης Ανατολής, όπως και της Μεσογείου γενικότερα.
Ο προσδιορισμός του Δία λοιπόν σαν Αϊνήιος – Αινήιος, δηλαδή Δίας των πηγών ή ο ποτάμιος είναι πολύ πιθανός.
Υπάρχει κάτι αντίστοιχο με την ονομασία πηγής πολύ κοντά στην Ιερουσαλήμ που κατά την παράδοση αντλούσε νερό η Θεοτόκος η αποκαλούμενη « Άϊν Μαριάμ», πολύ κοντά ευρισκόμενη στην πηγή του Σιλωάμ. Όπως και Άϊν Σαρήν το χωριό που γεννήθηκε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής.
Η μετατροπή του Αραβικού Άϊν (πηγή) σε Αίνος φαίνεται και στην ονομασία της αρχαίας Θρακικής πόλης Αίνος στις όχθες του ποταμού Έβρου, μα και παλαιότερα ο Στέφανος ο Βυζάντιος αναφέρει «Αίνιο» ποταμό κοντά στο βουνό Όσσα και «Αίνος» πόλη της Θεσσαλίας..
Αλλά και αργά επικράτησε στην Ελληνική γλώσσα η έννοια της λέξης «αίνος» σαν «έπαινος». Ο Ησίοδος και ο Αρχίλοχος την ονομασία «αίνος» την έδιναν κατά προτίμηση στα αναλυτικά τους διηγήματα ιστορικά ή μύθους και ο Αριστοτέλης όμως τα τέτοιου είδους μυθεύματα (αίνους) αποκαλεί με τη λέξη «απολόγους» στην ποιητική του (εγκ. Ελευθερουδάκης), Μα και ο Όμηρος χρησιμοποιεί την λέξη κάπως αλλοπρόσαλλα, σαν «λόγος» (Ψ795), σαν «διήγηση» (ξ -508),και σαν έπαινο – εγκώμιο (Ψ -652, φ -110), (Π. Λορεντζάτος).
Επίσης πιστεύω ότι πρέπει να μας προβληματίσει και η τοποθεσία ΟΜΑΛΑ επί του Αίνου γιατί και στα Ανατολικά Ομαλά της Κρήτης υπήρχε πρώτα η πανάρχαια πόλη Μαλά – Μαλλά και λαός των Μαλλαίων στην περιοχή Ιεράπετρας (Ιερής– πέτρας?). Την ύπαρξη της αρχαίας πόλης (σημερινό χωριό Μάλλαις), γνωρίζουμε μόνο από επιγραφές και τα ευρήματα των ανασκαφών τοποθετούνται χρονολογικά γύρω στα 1500 π.χ.
Προβληματίζει και η ονομασία του χωριού Βαλσαμάτα. Υπάρχει το επίθετο Βάλσαμος βέβαια, αλλά υπάρχει και η ξενική έκφραση Vaal – Saman (Βααλ-Σαμαν) που σημαίνει κύριος, εξουσιαστής του ουρανού, λέξη Μεσοανατολίτικη (Σημιτικοφοινικικής διαλέκτου), της ίδιας περίπου χρονολογίας, δηλαδή του 1500 πχ.
Υπό εξέταση επίσης είναι η χρήση από τον Όμηρο του επίθετου αινός-ή-όν, όπως και το επίρρημα αινώς που σημαίνει και φοβερός, κακός, τρομερός κλπ. (Δ – 15), (ρ – 24). Γιατί πιθανόν ο Αίνος (το βουνό) να ήταν ο φόβος και ο τρόμος των προγόνων μας, μια και όπως φαίνεται κατά τη βαθειά αρχαιότητα πολλοί θεοί πέρασαν από αυτόν και όσο αρχαιότεροι τόσο περισσότερο αιμοβόροι, αιμοδιψείς και φόβητρο για τον τότε κόσμο ήσαν.
Κατά μία άποψη πάντα, μήπως ο Όλυμπος υπολείπεται σε αρχαία ιεροσύνη του Αίνου?
Λέτε?? Χα χα χα.
Αυτά με ταπεινότητα σαν όχι και τόσο ειδικός παρέθεσα και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του, ή ας κάνει τις παρατηρήσεις του.
Ευχαριστώ που με διαβάσατε.
Σπύρος Ρόκκος.
