Ρε παιδιά μπορείτε να μου πείτε ή μάλλον να μου δώσετε την έννοια του τί σημαίνει παγκάκι?
Μέχρι τώρα επειδή είμαι λίγο δεούτελος νόμιζα ότι παγκάκι είναι μια κατασκευή που όταες κουράζομαι ή θέλω να απολαύσω ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον ή τέλος πάντων να εύρω κοινώς την ησυχία μου, να κάθομαι αναπαυτικά και να απλώνω την αρίδα μου είτε γράφοντας τα πάντα εκεί που ξέρετε, είτε κάποιες φορές σκεφτόμενος και φιλοσοφώντας ή πάλε συζητώντας με τη παρέα μου.
Όπως επίσης τσι δημόσιες τουαλέτες τσι βλέπω σαν εργαλείο για να κάνει κανείς την ανάγκη του που τόνε έπιασε απρόοπτα και όχι για να φορτίζει το λαπιτόπι του έχοντάς το πάνω στα μπούτια του και ταυτόχρονα να γράφει στο facebook.
Το τελευταίο το γράφω γιατί προβλέπω και ηλεκτρονικές λεκάνες τουαλέτας αλά παγκάκια.
Και άμα γένει και αυτό ώ ορέ τι έχει να γένεται όξουθε από εφκειούς που θα περιμένουνε να έβγει ο «λαπιτόπιας»!
Παγιδεύουμε τη νεολαία μας χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι, γιατί η τεχνολογία πρέπει να υπάρχει για να μας εξυπηρετεί και όχι με τις υπερβολές να μας παγιδεύει και έτσι να ισχύει το «νά ΄ναι καλά τα πρόβατα».
Καθόμασταν λοιπόνε καλοκαιριάτικα έδεκει στην υπέροχη παραλία του Αθέρα και ετρώαμε μαζί δυό όχι και τόσο γνωστά ζευγάρια. Στο διπλανό τραπέζι βρήκαμε ένα νεαρό ζευγάρι που είχε τελειώσει το φαγητό και έχοντας ο καθένας το κινητό του ήτανε αποσβολωμένος στα κουμπάκια του χωρίς να λένε κουβέντα!
Ξαφνικά μετά καμιά ώρα πετιούνται επάνω και φεύγουν χωρίς να μιλήσουν μεταξύ τους και μου λέει ο απέναντι:
Ρε φίλε πώς συνεννοήθηκαν για να φύγουνε? Με SMS??
Από το στόμα μου το πήρες του απαντάω.
Η ύπουλη «ρομποτικοποίηση» των κοινωνιών, με λίαν προβλέψιμες συνέπειες, που ήδη κάποιοι αρχίζουμε και τις «λουζόμαστε» και ψάχνουμε τις αιτίες, ενώ βάζουμε απερίσκεπτα το λιθαράκι μας για αυτό.
Όσο για τα περί τεχνολογίας δεν είμαι και τόσο άσχετος ή οπισθοδρομικός, μια και αναγκαστικά την παρακολουθώ από τη δεκαετία του 80΄ και σε κάποιο τομέα της οι γνώστες στην Ελλάδα ήμασταν μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός ή άντε και των δύο χεριών.
Άποψή μου το γνωστό και παρ΄ αρχαίοις «παν μέτρον άριστον» και ότι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός, οπότε ας σκεφτόμαστε σαν άνθρωποι και όχι σα τα γνωστά πετεινά. Χα χα.
Από εκεί και πέρα ο καθείς με τα μυαλά και τα έργα του…
(Προσωπικές μου απόψεις φυσικά και αν είμαι λάθος διορθώστε με).
Σπύρος Ρόκκος.
Δηκτικό και ρεαλιστικότατο το άρθρο