Άκου ανθρωπάκο
Όσο παράδοξο και να ακούγεται το πιο επικίνδυνο κομμάτι του πολιτικού συστήματος δεν είναι η Χρυσή Αυγή. Είναι εκείνο το ευρύτερο υποσύστημα το οποίο προσπαθεί να μπολιάσει το συλλογικό μας υποσυνείδητο με τη δική του ριζοσπαστική εκδοχή για την Ιστορία. Αναμφίβολα σε αυτό ανήκει και η ναζιστική σέχτα παίζοντας εκπληκτικά το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου. Ο πολιτικός λόγος του Λαγού μπορεί να αποκωδικοποιηθεί και από ένα παιδί του Δημοτικού (όχι προχωρημένης τάξης), το οποίο κατά πάσα βεβαιότητα είναι πιο μορφωμένο.
Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος (*)
Όταν όμως καθηγητής της πολιτικής επιστήμης (στο Yale παρακαλώ) όπως ο Στάθης Καλύβας αρθρογραφεί στην Καθημερινή (18/7/17) ασελγώντας πάνω στην συλλογική μας μνήμη και αξιοπρέπεια τότε τα φαινόμενα δεν απατούν. Αφού μελέτησε την περίοδο της χούντας (δεν την έζησε – το 1967 ήταν τριών ετών) και προτάσσοντας την επιστημονική του ηθική κατέληξε πως αυτή ήταν ένα μικρό διάλλειμα χωρίς μεγάλη σημασία το οποίο ξεπεράστηκε εύκολα και γρήγορα. Εκσυγχρονίζοντας μάλιστα τη δεξιά και κατ’ επέκταση τη χώρα. Αλίμονο αν μετά απ’ αυτή τη διαπίστωση ολόκληρος αντιπρόεδρος δεν έχει δικαίωμα να αμφισβητήσει τους νεκρούς μιας εξέγερσης η οποία οφειλόταν σε ταραχοποιά στοιχεία.
Το δόγμα «Νόμος και Τάξη» είναι άλλωστε η αιχμή του δόρατος αυτού του τύπου της δεξιάς η οποία απέχει παρασάγγας από τον φιλελευθερισμό. Κατά την άποψη της αυτό συνέβη και εκείνη τη νύχτα της εξέγερσης. Εφαρμόσθηκε ο νόμος και η τάξη κατά της πολυπληθούς μαλλιαρής συμμορίας η οποία λόγω αχαριστίας δεν εκτίμησε ορθά το μικρό διάλλειμα χωρίς μεγάλη σημασία το οποίο ξεπεράστηκε εύκολα και γρήγορα. Η εκσυγχρονισμένη δεξιά στέκεται απέναντι στην Ιστορία στην καλύτερη περίπτωση προσαρμόζοντας το λογότυπο της σαν τάνγκραμ, γιατί όπως είπαν και οι Κινέζοι άλλωστε μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις. Χωρίς πολλά λόγια και αφορισμούς. Στη δε χειρότερη περίπτωση αρνείται βασανιστήρια και θανάτους. Δεν ξέρω ποιο απ’ τα δύο τελευταία είναι χειρότερο. Είμαι σχεδόν συνομήλικος με τον Στάθη Καλύβα, αλλά παρόλο που δεν είμαι καθηγητής του Yale εκτιμώ πως για όσους έπεφταν στα χέρια του Θεοφιλογιαννάκου ο θάνατος ήταν προτιμότερος. Υπάρχει βεβαίως και μια παραδημοσιογραφική αρμάδα μέσα σε αυτή την αντιδημοκρατική πανίδα η οποία υπερασπίζεται τους Καλύβες, τους Αμβρόσιους, τους Αδώνιδες και τους Λαγούς αυτού του κόσμου γιατί πώς να το κάνουμε, η ελευθερία της άποψης και του λόγου ανήκει σε όλους. Ακόμη και σε αυτούς που απόλαυσαν χωρίς βασανιστήρια και νεκρούς αυτό το μικρό διάλλειμα προς τον εκσυγχρονισμό. Και έτσι πρέπει γιατί η Δημοκρατία για να είναι τέτοια πρέπει να χωράει ακόμα και τους εχθρούς της.
Αν ο Βίλχελμ Ράιχ ζούσε στην εποχή των social media και των fake news δεν θα έδινε καμιά πιθανότητα στον Ανθρωπάκο του να υψώσει το ανάστημα του μέσα σε αυτή τη φασιστική λαίλαπα. Μέσα σε αυτή τη φονταμενταλιστική μισαλλοδοξία που μεταβάλει τη ανθρώπινη εξέλιξη προς την κατεύθυνση του πίθηκου, ο οποίος είναι αξιαγάπητο ζώο αλλά δεν έχει απολύτως καμία δυνατότητα να παράγει πολιτισμό. Όπως δεν έχει ο Τσουκαλάς και ο κάθε Τσουκαλάς σε όποια βαθμίδα της κοινωνικής πυραμίδας και αν ανήκει. Θα του έλεγε ίσως πως… όσα γράμματα και να μάθεις, αν δεν μάθεις να μη μισείς δεν έχεις μάθει απολύτως τίποτα…
====
- (*) Ταξίαρχος ε.α.
- Συγγραφέας – Πολιτικός Επιστήμονας
- Μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
√ Η φωτογραφία του εξώφυλλου ειναι απο το https://www.koutipandoras.gr
