Όλοι έχουμε στο μυαλό μας μια ημερομηνία ως σημείο αναφοράς, που μόλις πλησιάζει μας υπενθυμίζει πως μετά από ένα χρόνο αλλάζουν τα πράγματα στη ζωή μας. Κάνοντας μια ανασκόπηση στις στιγμές που πέρασαν, αναρωτιόμαστε, άραγε πόσα έχουν διαφοροποιηθεί από τότε;
Κοιτάζοντας το ημερολόγιό μας καταφεύγουμε σε σκέψεις και ανακαλούμε καταστάσεις και πρόσωπα που μας οδηγούν οι ημερομηνίες. Ένα χρόνο πριν υπήρχαν πρόσωπα, δικά μας, τα οποία δε θα πιστεύαμε ότι πλέον λείπουν από το πλάι μας. Άτομα συνεργάτες μας στο έγκλημα, μας στήριζαν κι έκαναν σχέδια για το μέλλον. Κι όμως, έχουν διαγραφεί από τα πλάνα μας και την εξέλιξή μας.
Σίγουρα αναρωτιόμαστε πώς γίνεται να διώχνουμε τόσο εύκολα τους ανθρώπους μας. Μήπως είναι ένα δυνατό όπλο ώστε να κάνουμε πέρα όσους μας πρόδωσαν και μας απογοήτευσαν; Γυρνάμε πίσω το χρόνο και τις στιγμές που θυμώσαμε, νιώσαμε απογοήτευση κι επιλέξαμε την απομάκρυνση. Τώρα, βλέποντας καθαρά επιβεβαιώνουμε το σωστό της πράξης μας, εφόσον αυτό θεωρούσαμε καλύτερο για εμάς.
Από την άλλη, στο διάστημα αυτό αποδείχθηκε πόσα και ποια άτομα εξακολουθούν να μένουν στη ζωή μας, κάνοντάς την ακόμα πιο συναρπαστική, καθώς και φιλίες που επανήλθαν με σκοπό να μείνουν. Αρκετά από τα σχέδιά μας έγιναν πράξη με τη βοήθεια των υποστηρικτών μας που για άλλη μια φορά ήταν εκεί, δίνοντας τη δύναμή τους. Καταστάσεις μοναδικές και στιγμές ευχάριστες, με κάποιους βέβαια να μη βρίσκονται κοντά μας αυτή τη φορά, αυτόν τον χρόνο.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι με τις αναμνήσεις στεκόμαστε και σε μία ημερομηνία, στην αρχή ενός ταξιδιού που πιθανότατα ελπίζαμε να επαναληφθεί με τον ίδιο τρόπο και με το ίδιο πρόσωπο δίπλα μας. Παλιές επιθυμίες και σχέσεις οι οποίες ανήκουν σε εκείνη την ημερομηνία υπενθυμίζοντάς μας πως δεν ήταν γραφτό να το ζήσουμε ξανά. Είναι η μέρα που όταν φτάνει λέμε πως τώρα θα έπρεπε να βρισκόμαστε σε εκείνο το σημείο, την ίδια ώρα και μέρα με αυτό το πρόσωπο. Μα έλα που δε βρισκόμαστε εκεί που ήμασταν. Ένα χρόνο μετά γιατί πιστεύουμε ότι θα επαναλάβουμε τις ίδιες καταστάσεις;
Προφανώς θέλουμε να ελπίσουμε στη διατήρηση όλων των σχέσεών μας, είτε φιλικών είτε ερωτικών, στο χρόνο που κυλάει τόσο γρήγορα. Ωστόσο, δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσεται και πόσα κύματα περνάμε. Παρ’ όλα αυτά πολλοί ήταν εκείνοι που έφυγαν μακριά, με το δικό τους τρόπο, για αρκετό χρονικό διάστημα γύρισαν και τώρα όλα είναι κάπως διαφορετικά. Έλειψαν από τη ζωή μας, από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες μας, χωρίς να έχουν σκοπό να κάνουν ξανά την εμφάνισή τους. Το παράδοξο, εδώ, είναι ότι ούτε εμείς οι ίδιοι θα θέλαμε να υπάρχουν στο παρόν μας. Κάτι που πριν από ένα χρόνο δε θα τολμούσαμε να πούμε.
Οι εμπειρίες που ζήσαμε, τα καινούρια πρόσωπα που γνωρίσαμε και μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας, έφεραν μαζί τους νέες προσδοκίες και σχέδια που μας έκαναν να δούμε τα γεγονότα με μια άλλη ματιά και κυρίως να τα απολαμβάνουμε. Είναι τα άτομα που ξεκινήσαμε με καβγάδες και τώρα θέλουμε να προσέχουν περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσαμε να θέλουμε.
Φυσικά, στο νέο αυτό χρόνο δε θα μπορούσε να λείπει κι ένας νέος έρωτας που αναιρεί όλα τα παλιά. Η απλή κίνηση και η γνωριμία που δεν ελπίζαμε στο να έρθει και ότι μπορεί να υπάρχει και για εμάς. Είναι το πρόσωπο που σαστίζουμε να πιστέψουμε ότι ήρθε για να μείνει, να αισθανθούμε όλα αυτά που είχαν θαφτεί μέσα μας. Δε συνέβη τυχαία, διότι αφήνοντας το χρόνο να περάσει έρχονται όλα από μόνα τους εκεί που σταματήσαμε να περιμένουμε.
Ένας χρόνος, λοιπόν, ίσως και να φαίνεται λίγος αλλά είναι αρκετός να αλλάξει τα δεδομένα, τα πρόσωπα, τις στιγμές και να συνειδητοποιήσουμε τι πραγματικά αξίζει. Να περιμένουμε στάσιμοι σε αυτές τις ημερομηνίες ή να αφήσουμε τη ζωή να περάσει όπως μόνο αυτή ξέρει;
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
