Από τον Μοντεσκιέ στον Τσάμικο
Ο συμβολισμός ανέκαθεν είχε τεράστια σημασία στην πολιτική. Κάθε υποψήφιος προσπαθεί να διαχειριστεί την εικόνα του σύμφωνα με το target group στο οποίο απευθύνεται όπως λένε οι επικοινωνιολόγοι.
Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος(*)
Στην εποχή των social media το πολιτικό στίγμα μεταφέρεται ακαριαία με ένα κλικ, είτε πρόκειται για μια φωτογραφία, είτε για μια περισπούδαστη ατάκα. Όπως για παράδειγμα αν αντί για Αντετοκούμπο πεις Ακενοτούμπο, έχεις περάσει το μήνυμα σε αυτούς που πρέπει άσχετα αν εσύ ο ίδιος είσαι ένα πολιτικό Κενοτούρμπο.
Αν μάλιστα είσαι και αντιπρόεδρος κόμματος η άποψη σου έχει βαρύνουσα σημασία. Αν πάλι δεν κατέχεις περίοπτη θέση στον κομματικό μηχανισμό αρκεί το ξεσκόνισμα της φούντας στο τσαρούχι σε έναν Τσάμικο, η παρουσία σου ανελλιπώς σε πατερημά και κυρελέησα, καθώς επίσης και η οικογενειακή φωτο μπροστά στο χλιδάτο τζάκι χωρίς τον κίνδυνο να υπαχθείς στο Νόμο Κατσέλη. Αυτά είναι τα βασικά, γιατί οι λεπτομέρειες θα σου αποσταλούν με σκονάκι από τον κεντρικό σχεδιαστή της πολιτικής καμπάνιας.
Λιγότερο Κράτος, ελεύθερη οικονομία, εγγυημένη ανάπτυξη, νόμος και τάξη, μπορείς να τα απομνημονεύσεις ευκολότερα ακόμη και απ’ τα βήματα του Τσάμικου. Το πρόβλημα εμφανίζεται αν χρειαστεί να βάλεις και την προσωπική σου πολιτική πινελιά και τότε δεν αρκούν ούτε τα πατερημά, ούτε τα τζάκια, ούτε βέβαια οι χορευτικές φιγούρες.
Αν χρειαστεί για παράδειγμα να πεις πως ένας βουλευτής προκειμένου να επιβάλει την άποψη του στον αρμόδιο Υπουργό, οφείλει να τον βουτήξει από τα αυτιά και να του τα ξεχειλώσει σαν λαγάνες, στο Πνεύμα των Νόμων (De L’Esprit des Loix) του Μοντεσκιέ και της Διάκρισης των Εξουσιών.
(*) Νέος Αγρότης
