Νύχτα γιομάτη θάματα , νύχτα σπαρμένη μάγια … νύχτα των Χριστουγέννων

Λένε για την νύχτα των Χριστουγέννων , πως είναι … μαγική . Πως συμβαίνουν πράματα και θάματα ένα σωρό … Και πως ανάμεσα σ’ αυτά τα μαγικά , είναι και οι .. ευχές την ώρα που γεννιέται ο Χριστός

Σαν ήμουνα μικρή , πριν πολλά-πολλά χρόνια , γιορτάζαμε αλλιώς την Νύχτα των Χριστουγέννων . Ήταν μια μικρή τελετουργία , που άρχιζε με το … στόλισμα του δέντρου και κατέληγε στην μυστική ευχή , την ώρα της γέννησης . Γιατί , ναι … το δέντρο δεν στολιζόταν από του … Αγίου Δημητρίου , ή βαριά βαριά από τα μέσα του Νοέμβρη , όπως καλή ώρα σήμερα και ούτε ήταν Χριστουγεννιάτικο έθιμο ο κόκκινο-χοντρομπαλάς Santa Claus … «Αυτά είναι … Американский фигня» , έλεγε ο μπαμπάς μου και γιορτάζαμε εκείνη την μέρα , έτσι όπως το όριζε αυτός :

Η «γιορτή» άρχιζε από το μεσημεράκι , μετά το γεύμα . Αφού στολιζόμασταν με … τα καλά μας , στην τρίχα και οι τρεις , έστηνε ο μπαμπάς το … πεύκο που είχε αγοράσει την ίδια εκείνη ημέρα σε ένα τενεκέ γεμάτο χώμα και χαλίκια , λέγοντας μέχρι να το καταφέρει  χιλιάδες ρώσικες βλαστήμιες , γιατί ήταν και … λεπτεπίλεπτος και ψιλοτεμπέλης και άθεος , αλλά ήταν έθιμο (ο πατέρας να το κάνει αυτό) και το έθιμο , ήταν … ιερό . Όταν τελικά το κατάφερνε , κάναμε ένα μικρό διάλειμμα , για να πιούμε ένα τσάι με όλη την επισημότητα που άρμοζε μια τέτοια στιγμή σε Ρώσους σαν κι εμάς . Η μαμά είχε φροντίσει να είναι αναμμένο το σαμοβάρι με κάρβουνα που έπαιρνε από την ξυλόσομπα .

Αμέσως μετά , ερχόταν η δική μου σειρά με το να αραδιάσω γύρω-γύρω από το δέντρο τα παιχνίδια μου … όλα … δηλαδή όσα είχα από πάντα και όσα είχαμε … «δανειστεί» από την γειτονιά , έτσι … για φιγούρα , για να φαίνεται πιο πλούσιος ο διάκοσμος … Η μάνα μου τοποθετούσε στην κορυφή ένα μακρόστενο στολίδι που λεγόταν … «κορυφή» (αστέρι δεν βάζαμε , γιατί ο μπαμπάς μου έλεγε ότι το πιο λαμπρό αστέρι του κόσμου ήμουν εγώ , και δεν είχε καμιά διάθεση να με δει … κρεμασμένη στο δέντρο) και τότε … ερχόταν η ώρα για το δεύτερο διάλειμμα για … κονιάκ με σοκολάτα πικρή για συνοδευτικό . Εμένα , αυτή η φάση δεν μου άρεζε και πολύ , γιατί μου επέτρεπαν μόνο να … βουτάω την γλώσσα μου στα ποτήρια τους , τόσες φορές , όσες … ώρες μας χώριζαν από την γέννηση του Χριστού , από τα μεσάνυχτα δηλαδή … Βέβαια , με τον μπαμπά να μου έχει τρελλή αδυναμία … κλέβαμε λίγο στο μέτρημα και έτσι βούταγα καμιά … 20αριά φορές την γλώσσα μου στο κονιάκ , πράμα που έκανε έξαλλη τη μαμά μου , αλλά βραδιά Χριστουγέννων ήταν και άφηνε την τιμωρία για μια άλλη φορά , πάντοτε …

Από εκεί και πέρα , άρχιζε το καθ’αυτό στόλισμα του δέντρου , που φροντίζαμε να κρατήσει μέχρι ακριβώς τα μεσάνυχτα . Στόλισμα με τις ώρες , τρώγοντας αλμυρά μπλινί , αλειμμένα με άσπρο βούτυρο και λαμπερό κόκκινο μπρικ , λεπτοκομμένες φετούλες λαρδί που ψήναμε με το πηρούνι μέσα στην θράκα της ξυλόσομπας , πυροσκί με πατάτα και άφθονο πιπέρι και βαρένικι (κάτι σαν τα ιτλικά ραβιόλια) με ανάλατο τυρί και μαρμελάδα δαμάσκηνο , βρασμένα σε άφθονο νερό και περιχυμένα με καμμένο φρέσκο βούτυρο … Όλα αυτά συνοδεύονταν από κόκκινο γλυκό κρασί , όπου είχα … ανοιχτή ελεύθερη πρόσβαση , χωρίς κανένα περιορισμό … Τελευταία , όταν όλα ήταν έτοιμα , ανάβαμε (δικιά μου δουλειά κι αυτό) ένα ένα τα κεράκια του δένδρου , γιατί τότε δεν υπήρχαν ηλεκτρικά λαμπιόνια (σχεδόν ούτε ηλεκτρικό υπήρχε … Υπήρχε με … το δελτίο , για κάποιες ώρες του ημερονυχτίου) … Φροντίζαμε το τελευταίο κεράκι να ανάψει την ώρα που «χτυπούσαν» μεσάνυχτα και γεννιόταν ο Χριστός και τότε … κλείναμε σφιχτά τα μάτια μας και κάναμε μυστικά μια ευχή , που η … μαγική Νύχτα , θα έκανε πραγματικότητα …

Απόψε φίλοι μου , ό, τι κι αν κάνετε , όπως κι αν περάσετε , με όποιον κι αν βρεθείτε , όταν θα μείνετε πια μόνοι μέσα στην Άγια Μαγική Νύχτα , … σφαλίστε σφιχτά τα βλέφαρα και κάντε μία ευχή … Μην το πολυσκεφτείτε … Ξεχάστε τις λογικές και τις φιλοσοφίες … Απαρνηθείτε τον «μεγάλο» σας εαυτό και … ταξιδέψτε στο όνειρο … στο φως … στην ελπίδα.

Πηγη φωτογραφίας εξώφυλλου : ΝΑSA