Είμαι βέβαιος ότι σε κάθε πόλη υπάρχουν άξιοι άνθρωποι με διαφορετική από τη δική μου ιδεολογία, διακεκριμένα ή μη στελέχη οποιουδήποτε κόμματος. Ουδέποτε υποστήριξα την ισοπεδωτική άποψη ότι όλοι οι «από δω» είναι ικανοί και όλοι οι «από κει» άχρηστοι. Ίσως γιατί πιστεύω πως παρά τις διαφορές στις ιδεολογίες μας, τις ερμηνείες που δίνουμε για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας και το πως αντιλαμβανόμαστε τις προτεραιότητες της κοινωνίας, είμαστε όλοι στην ίδια όχθη του πολιτικού πολιτισμού προκειμένου να πάμε σαν κοινωνικό σύνολο ένα βήμα μπροστά και όχι πίσω.
Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος
Έχω εκφραστεί στο παρελθόν με τα καλύτερα λόγια για τον κύριο Διονύση Χατζηδάκη ο οποίος είχε διατελέσει για δέκα – αν δεν με απατά η μνήμη μου – χρόνια διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και ως δήμαρχος Παλαιού Φαλήρου (έχω χάσει το μέτρημα για πόσες τετραετίες είναι δήμαρχος), άλλαξε την ταυτότητα και την όψη της πόλης που τον τίμησε. Τι να πω εγώ; Ότι είναι κακός δήμαρχος γιατί είναι δεξιός; Όχι βέβαια. Ίσα ίσα ως πολιτισμένος άνθρωπος κατακεραύνωσε τους χριστιανοταλιμπάν όταν γκρέμισαν τον κόκκινο «Φύλακα» από την παραλία του Φλοίσβου. Αν μιλάμε σήμερα για Αθηναϊκή ριβιέρα οφείλεται εν πολλοίς στον κύριο Χατζηδάκη, όπως οφείλεται η μεταμόρφωση της Θεσσαλονίκης από Ζορούπολη και φοβική φτωχομάνα σε κοσμοπολίτικη πόλη στον κύριο Γιάννη Μπουτάρη και η κατάταξη των Τρικάλων στις σύγχρονες Ευρωπαϊκές πόλεις στον κύριο Δημήτρη Παπαστεργίου.
Μπορώ να αναφέρω πολλούς ακόμα αιρετούς της τοπικής αυτοδιοίκησης η κομματική ταυτότητα των οποίων – όχι ότι δεν υπήρχε και μάλιστα ήταν ισχυρή – ουδέποτε απασχόλησε την τοπική και την ευρύτερη κοινωνία για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είδαν τον ρόλο τους ως πρόβα για μελλοντική πολιτική καριέρα, το δημαρχείο ως ευκαιριακό αντιπολιτευτικό άμβωνα και τους Δήμους τους ως πιθανό προθάλαμο για το πολιτικό επέκεινα. Στα χρόνια της θητείας τους ασχολήθηκαν αποκλειστικά και μόνο με την ολιστική ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών και βελτίωσαν την ποιότητα της ζωής των Πολιτών χωρίς αποκλεισμούς. Ουδέποτε καθιέρωσαν πελατειακές σχέσεις ή συνέδεσαν την πολιτική τους επιβίωση με τα συμφέροντα των λίγων και προνομιούχων και κυρίως ουδέποτε μετέτρεψαν τα δημοτικά συμβούλια σε κακέκτυπο της κεντρικής πολιτικής σκηνής ή χρειάστηκαν κομματικούς αβανταδόρους από την κερκίδα όπως συνέβη με το πρόσφατο της Κεφαλονιάς που αφορούσε στην Υγεία. Και όπου συνέβη αυτό – εν τάχει έρχεται στο μυαλό μου το Περιφερειακό Συμβούλιο της Αττικής όπου η κυρία Αλεξάνδρα Μπαλού γνωρίζει πολύ καλά τι σημαίνει Θάνος Τζήμερος – χαμένοι εκτός από τον πολιτικό πολιτισμό υπήρξαν και οι Πολίτες.
Ο μόνος τρόπος για να διασωθεί η αξιοπιστία και το κύρος του πολιτικού συστήματος και να υπάρξουν καλύτερες μέρες για οποιαδήποτε τοπική κοινωνία, είναι αυτός ο οποίος εφάρμοσαν όλες οι επιτυχημένες δημοτικές αρχές και δεν είναι άλλος από την ενεργοποίηση των υγειών δυνάμεων οι οποίες αγαπούν τον τόπο τους περισσότερο από τις κομματικές τους ταυτότητες. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πολιτικές πεποιθήσεις μπαίνουν στη ναφθαλίνη γιατί είναι τόσο δυνατά χαραγμένες στο DNA μας που ακολουθούν την πορεία κάθε ανθρώπου καθορίζοντας την αξιακή του ταυτότητα όπως το δαχτυλικό αποτύπωμα.
Οι ανάγκες όμως των τοπικών κοινωνιών και η προσέγγιση των προβλημάτων τους είναι απολύτως διακριτές από αυτές των όποιων κομματικών μηχανισμών. Είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει απολύτως κατανοητό ότι αν δεν ασχοληθούν με το μέλλον των τόπων τους αυτοί που πρέπει, αφήνουν ζωτικό χώρο σε αυτούς που δεν πρέπει και θα έρθει νομοτελειακά κάποια στιγμή που θα αναρωτιόμαστε όλοι, γιατί τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται. Αλλά δυστυχώς τότε θα είναι αργά.
====
- Ταξίαρχος ε.α.
- Συγγραφέας – Πολιτικός Επιστήμονας
- Μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
