Έχουμε αναρωτηθεί ειλικρινά τι είναι αυτό που ουσιαστικά φοβόμαστε; Θεωρούμε συχνά πως ο φόβος αποτελεί τον μεγαλύτερο κλέφτη ονείρων κι όσο περισσότερο φοβάται κάποιος, τόσο λιγότερο ζει όπως πραγματικά θέλει.
Ο καθένας από εμάς γνωρίζει τι τον τρομάζει και γίνεται έρμαιο μόνο στη σκέψη ν’ αντιμετωπίσει τον εφιάλτη του. Δεν είναι τόσο απλό να ξεπερνάς τις φοβίες σου και για να υπάρχουν στη ζωή σου σημαίνει πως κάπως μπήκαν, κάποιες καταστάσεις ήρθαν και σου άφησαν μνήμες που δεν μπορείς εύκολα να διώξεις. Είναι σωρεία άσχημων συναισθημάτων που εγκαταστάθηκαν μέσα σου, όσο εσύ τα επέτρεψες. Λέμε πως έχουμε τρεις κύριες φοβίες: τον εαυτό μας, τους ανθρώπους και το μέλλον. Τι φοβόμαστε περισσότερο απ΄όλα;
Αρχικά, μπορούμε να πούμε πως ο πραγματικός φόβος είναι ο εαυτός μας, αφού θέλει ευθύνη, αντοχές, μα πάνω απ’ όλα δύναμη για να τον αποδεχτούμε και να τον αγαπήσουμε. Όσο καλύτερη είναι η σχέση με τον εαυτό σου, τόσο μικρότερη υπόσταση έχει κι ο φόβος. Γι’ αυτό και καλό θα ήταν να καταλάβεις πως ο εαυτός σου είναι ο καλύτερός σου φίλος. Είναι το δυνατό χαρτί σου, ο πιο πολύτιμος σύμμαχός σου γιατί σε δυσχερείς καταστάσεις μπορείς πάντα να εμπιστεύεσαι την εσωτερική φωνή σου. Μόνο εσύ, καλύτερα απ’ τον καθένα, ξέρεις τι συμβαίνει μέσα σου και γνωρίζεις να πατάς στα πόδια σου όσες φορές χρειαστεί.
Έπειτα, τους ανθρώπους γιατί τους φοβάσαι; Ίσως, επειδή είναι ο καθρέφτης σου και βλέπεις κομμάτια του εαυτού σου που δε θες, φοβούμενος μια απόρριψη που ίσως δεν έρθει και ποτέ. Κάθε άνθρωπος που συναντάς, κουβαλά στους ώμους του τη ζωή του κι έχει μια μικρή ελπίδα κρυμμένη στο μανίκι του που θέλει να σου προσφέρει παρέα μ’ ένα εγκάρδιο χαμόγελο. Αν δεν μπορείς, αν δε θέλεις ή –καλύτερα– αν δεν αντέχεις να γίνεις κομμάτι απ’ τις στιγμές του για τον οποιονδήποτε λόγο, τότε προσπάθησε τουλάχιστον το βλέμμα σου πάνω του να είναι με σεβασμό και κατανόηση. Να θυμάσαι πως κάθε άνθρωπος που συναντάς είναι ένας μικρός θησαυρός κι αν δεν ανταποκρίνεται στην κρίση σου, μην τον ξεπουλήσεις φθηνά στις αγορές του κόσμου σπαταλώντας του χρόνο κι ουσία.
Από την άλλη, αν κι είναι λογικό να σε φοβίζει η αβεβαιότητα για το μέλλον, γιατί να το αφήσεις να σε επηρεάσει; Μερικές φορές είναι απαραίτητο ν’ απελευθερώσουμε τον εαυτό μας και να αφήσουμε κατά μέρος τις προσδοκίες μας. Τα όμορφα πράγματα δεν προγραμματίζονται· συμβαίνουν τυχαία στη ζωή μας κι ούτε χρειάζεται ν’ αγχωνόμαστε γι’ αυτά. Γιατί αν κάτι είναι γραφτό να συμβεί, θα συμβεί ούτως ή άλλως.
Ωστόσο, μερικές φορές τα γεγονότα δεν αντιστοιχούν με τις επιθυμίες μας κι είναι δύσκολο να δεχτούμε τις συνέπειές τους από τη στιγμή που αλλιώς τα είχαμε σχεδιάσει και μας ήρθαν πολύ διαφορετικά. Κι εδώ συναντάμε πάλι το κομμάτι του φόβου από τη στιγμή που ανησυχούμε κι αγχωνόμαστε για τις εξελίξεις. Βέβαια, δεν είμαστε μόνο χαμόγελα, χαρές κι αλήθειες, έχουμε κι άλλες πτυχές να εκφράσουμε όπως ανασφάλειες, επικρίσεις ή ψέματα –απ΄αυτά που λέμε στους άλλους κι ιδίως στον ίδιο τον εαυτό μας.
Αν θέλαμε, λοιπόν, να εντοπίσουμε κάθε κομμάτι από το οποίο αποτελούμαστε, μπορεί να ήταν μια περίπλοκη διαδικασία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει ν’ ανησυχούμε για το αν θα είμαστε ευτυχισμένοι ή για το τι μας επιφυλάσσει η ζωή στη συνέχεια.
Ό,τι κι αν είναι αυτό που φοβάσαι η λύση δε βρίσκεται στο να συνεχίσεις να το φοβάσαι. Μπορεί ν’ ακούγεται απλό, αλλά ο τρόπος για να το ξεπεράσεις είναι μόνο να το αντιμετωπίσεις ως το κόκκαλο. Να μπεις όσες φορές χρειαστεί μέσα τον φόβο σου, να τον βιώσεις και να τον κοιτάξεις κατάματα. Μόνο τότε θα καταλάβεις αν τον έχεις υπερβεί εντελώς.
Συντάκτης: Σίσσυ Ράπτη
Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα
