Η παράγκα του χειμώνα
Ξέρω… το ζόρι μας είναι οι δημοσκοπήσεις. Ανοίγει η ψαλίδα, κλείνει η ψαλίδα. Έκλεισαν τα ψηφοδέλτια ή θα έχουμε ονόματα εκπλήξεις; Ο Ψαριανός τελικά θα κατέβει με τη ΝΔ ή θα αναγκαστεί ο Τατσόπουλος να πάρει και την άλλη μισή Αθήνα; Το ζόρι μας είναι μέχρι που θα φθάσει η εγγαστρίμυθη μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ και αν ο Πολάκης καπνίζει. Θα την παλέψει η Φώφη; Τον ηχογράφησε ή δεν τον ηχογράφησε τον Στουρνάρα ο Παύλος; Τι λέτε ρε μάγκες;
Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος
28 μήνες με αναστολή και 20 χιλιάρικα για κατ’ εξακολούθηση ασέλγεια εις βάρος ανηλίκων; Που να του είχαν αναγνωρίσει και κανένα ελαφρυντικό. Θα πηγαίναμε όλοι τοίχο τοίχο. Και στις καθαρίστριες που πήγαν απ’ την Τετάρτη δημοτικού κατευθείαν στην Έκτη, δέκα χρόνια στο κεφάλι και στη μπουζού. Τσούρνεψες μερικά μύρια σαν δημόσιος λειτουργός; Θα έχει συνταξιοδοτηθεί ο μισός Άρειος Πάγος μέχρι να γίνει η δίκη. Είσαι κουλουράς χωρίς άδεια; Βραχιολάκια και στο κελί 33.
Τελικά αυτή η γαμωκρίση δεν ήταν μόνο οικονομική. Μαζί με την τσέπη άδειασε και το μέσα μας. Ήταν πρωτίστως κρίση Αξιών και ανέδειξε όλα τα σκουπίδια που κρύβαμε τόσα χρόνια κάτω απ’ τις κουρελούδες. Από τους χειρότερους εαυτούς μας μέχρι τους διάτρητους απ’ το σαράκι θεσμούς, που σαν ξύλινες κολώνες στηρίζουν την παράγκα του χειμώνα.
«Πεινάν και τα παιδάκια σου; Πεινάν και τα παιδάκια του κύριε διοικητά. Είναι κι η μανούλα σου άρρωστη; Είναι κι η μανούλα του άρρωστη κύριε διοικητά.» Τρώμε τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη σαν τον Θανάση Βέγγο στον Ηλία του 16ου και προσπαθούμε μέσα στις απανωτές σφαλιάρες να θυμηθούμε τι σχέση έχουμε εμείς με το μονόπετρο που χάθηκε.
Ξαποστάσαμε παίζοντας το μπεγλέρι πάνω στο κενοτάφιο του Άγνωστου Στρατιώτη και εξαντλήσαμε όλη τη δημοσιουπαλληλική μας χολέρα στις καθαρίστριες πλαστογραφώντας και το τελευταίο απολυτήριο ανθρωπιάς.
Μέσα στην ψυχική και πνευματική μας προσφυγιά λοιδορήσαμε τους ξεβράκωτους «επενδυτές» και ανεχόμαστε υπομονετικά τη δίκη της Χρυσής Αυγής μέχρι να σουρουπώσει.
Ως καλοί νοικοκυραίοι ρίξαμε τη μουλωχτή μας κλωτσοπατινάδα στον Ζακ και γελοιοποιηθήκαμε με το «σε τιμή κοσμήματος» φιάσκο του Ριχάρδου.
Ξεφορτωθήκαμε τα νεογέννητα στους σκουπιδοτενεκέδες και στους φωταγωγούς και οι μαύρες βαλίτσες του στρατηγού Τσουκάτου είναι μουσικές και παίζουν Κάρμινα Μπουράνα.
Πέρυσι παραιτήθηκε η Εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς γιατί (όπως η ίδια δήλωσε) δέχθηκε πιέσεις. Από ποιον δεν μας είπε. Τον Κώστα; Τον Γιάννη; Την Μαρία; Να ξέρει και η κοινωνία ποιος είναι ο πιεστικός, όχι τίποτα άλλο.
Καλή αυριανή Τσικνοπέμπτη.
