«Κακό χωριό τα λίγα σπίτια» λέγανε οι παλιοί κι είχαν απόλυτο δίκιο. Βλέπετε σε μικρές κοινωνίες σαν την δική μας, που όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας πολύ καλά, είναι δύσκολο να εξηγήσεις αυτό που συμβαίνει με κάποιους υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους.
Στο Αργοστόλι συγκεκριμένα, παρατηρείται μια πρωτοφανής ,για τα δεδομένα της πολιτικής ζωής της Κεφαλονιάς, μετακίνηση υποψηφίων που δικαίως σε βάζει σε σκέψεις.
Άνθρωποι που την προηγούμενη πενταετία κατέβαιναν σε αντίπαλους συνδυασμούς, σήμερα περπατάνε χέρι-χέρι και από ορκισμένοι εχθροί μετατράπηκαν σε επιστήθιους φίλους.
Ανέφερα επίτηδες την φράση «κακό χωριό» τα λίγα σπίτια, διότι αναρωτιέμαι πως οι συγκεκριμένοι υποψήφιοι θα ζητήσουν εκ νέου την ψήφο του κόσμου, θα μπουν πάλι μέσα στα σπίτια τους κι αυτή την φορά θα παινεύουν εκείνον, που περνούσαν γενεές δεκατέσσερις ,την προηγούμενη.
Τι είναι αυτό που άλλαξε την μεταξύ τους σχέση και ξαφνικά ακυρώνουν την δική τους προσωπική πορεία και στάση;
Δεν μιλάμε για ανθρώπους που κατέβαιναν ως απλοί σύμβουλοι αλλά για μεγαλοστελέχη που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην τοπική πολιτική σκηνή, επί σειρά ετών.
Και δεν μπήκαν καν στον κόπο να εξηγήσουν στον κόσμο ,που αναφέρονται και ζητούν την ψήφο του, να εξηγήσουν τους λόγους που τους οδήγησαν σε αυτή την (πολιτική) μετάλλαξη ή επί το λαϊκότερο σε αυτή τη θεαματική κολοτούμπα, με αποτέλεσμα οι ίδιοι να δίνουν τροφή για να οργιάζουν φήμες.
Θα εξαιρέσω από αυτούς μόνο τον Γιώργο Τζωρτζάτο, ο οποίος βγήκε και διαχώρισε πολύ νωρίς την θέση του, παραιτήθηκε από πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου και στην συνέχεια έδωσε στην δημοσιότητα με συνέντευξη τύπου τους λόγους για τους οποίους το έκανε και κατήγγειλε επωνύμως σημεία και τέρατα για τον Παρίση και την δημαρχία του. (διάβασε εδώ).
Οι υπόλοιποι όμως;
Θα ξεκινήσω με τον Γιώργο Τσιλιμιδό, τον Σπύρο Σαμούρη και τον Νικόλα Βαλλιανάτο που σήμερα εμφανίζονται ως «πρωτοκλασάτοι» του Θεόφιλου Μιχαλάτου, για τον οποίο όμως έβγαζαν αφρούς την προηγούμενη πενταετία και φώναζαν ότι δεν θα λερώσουν τα χέρια τους όταν ο Καλαφάτης δεν πέρασε την δεύτερη Κυριακή. Αλλά όπως λέει και το άσμα «άνθρωποι είμαστε , σφάλματα κάνουμε».
Να πάω στην συνέχεια στον Σάββα Σαββαόγλου που τώρα είναι αγκαλίτσα με τον Αλέξανδρο Παρίση, για τον οποίον προφανώς ξέχασε τις καταγγελίες και τα βίντεο που έστελνε στα ΜΜΕ και δεν προλαβαίναμε να τα διαβάζουμε. Από ότι φαίνεται εδώ ισχύει το άλλο γνωστό «ότι είπαμε, νερό και αλάτι».
Α, να μην ξεχάσω και τον Σταύρο Σπαθή, του οποίου οι φωνές και τα μπινελίκια για τον Θεόφιλο σκέπαζαν την προεκλογική ομιλία του τελευταίου που γινόταν απέναντι από το μαγαζί του. Αλλά αυτά πριν ξεσπάσει ο ξαφνικός έρωτας του επιμελητηρίου και «δεν βαριέσαι αν είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω».
Εννοείται ότι δεν θα αφήσω ασχολίαστα κάτι νεαρόπαιδα που δεν σεβάστηκαν ούτε οικογένειες ούτε παραδόσεις, αλλά έτσι είναι στην ζωή ότι φτιάχνουν με κόπο οι παλιοί έρχονται και το γκρεμίζουν οι νεότεροι, στην παρούσα φάση μιλάω για το όνομα που περιφέρεται ως τρόπαιο των «Ισχυρών».
Τι έγινε λοιπόν μέσα σε αυτό το διάστημα κι όλοι οι παραπάνω άλλαξαν γνώμη και τώρα όλα μέλι γάλα με τον Μιχαλάτο οι μεν, με τον Παρίση οι δε, θα παραμείνει άγνωστο για τον πολύ κόσμο.
Πάντως μου δημιουργείται η εντύπωση ότι πήραν μαθήματα από τον αείμνηστο Διονύση Παπαγιαννόπουλο που από «Γκόρτσος, Γκόρτσος» μέσα σε μια νύχτα το γύρισε σε «Μαντάς, Μαντάς»…
Δικαίως λοιπόν ο κόσμος φέρεται υποψιασμένος και μιλάει για πολιτικές συναλλαγές , για μικρά ή μεγάλα συμφέροντα, αλλά η ουσία του πράγματος είναι πολύ πιο σημαντική.
Καταδεικνύει με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο πως έννοιες όπως η Συνέπεια , η Αξιοπρέπεια , ο Αυτοσεβασμός, η Ηθική , μικρή σημασία έχουν μπροστά στο όποιο προσωπικό ή πολιτικό συμφέρον.
Αριστοφάνης ο νεότερος
==
Οι φωτογραφίες είναι απο την ελληνική ταινία “Τζένη, Τζένη”…
