«Με το βλέμμα στην Επόμενη Μέρα»- Β. Παιδεία
Η παιδεία, συνήθως, είναι ο «φτωχός συγγενής» των εκάστοτε διοικήσεων, καθώς οι όποιες προσπάθειες δεν προσφέρουν άμεσα ή εντυπωσιακά αποτελέσματα προς ψηφοθηρία… αυτό είναι όμως, το μεγάλο Λάθος! Αν θέλουμε να δούμε δραστικές και ριζικές αλλαγές στη νοοτροπία μας, στην καθημερινότητά μας, στην ασφάλειά μας και γενικότερα στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν όλα τα θεσμικά πλαίσια, η επένδυση στο χώρο της παιδείας είναι η μόνη και αδιαμφισβήτητη λύση.
Γράφει ο Γιάννης Βαρούχας
Η απερχόμενη Δημοτική Αρχή Παρίση αφήνει το Δήμο με μηδενικό έργο στο θέμα αυτό. Χρειάστηκαν εννέα ολόκληρα χρόνια για να υποβάλλουν ένα αίτημα ανέγερσης νέας σχολικής μονάδας, και αυτό το έχασαν στα συρτάρια τους! Είναι τόση η προχειρότητα και η αμετροέπεια του «Μεγάρου», που φτάσαμε στο σημείο να γινόμαστε πρώτο θέμα στα πανελλαδικά ΜΜΕ μετά τους απαράδεκτους χαρακτηρισμούς του Δημάρχου προς την εκπαιδευτική κοινότητα.
Χαρακτηρισμούς που μέχρι σήμερα δεν είχε το θάρρος να ανακαλέσει…
Θα προσπαθήσω να μην κουράσω συμπυκνώνοντας σε λίγες και ευανάγνωστες προτάσεις την ουσία των αναγκών της παιδείας μέσα απ’ το πρίσμα και το πλαίσιο των δυνατοτήτων μιας δημοτικής αρχής :
1. Αδιαπραγμάτευτη είναι η ανάγκη ανέγερσης τουλάχιστον δύο γυμνασίων στο Αργοστόλι. Επειδή η πόλη μας δε θα είναι για πάντα όπως την ξέρουμε, θα πρέπει να δούμε το μέλλον. Γι’ αυτό η πρόταση του υποψήφιου Δήμαρχου, Μάκη Φόρτε, σχετικά με την χωροθέτηση είναι στην απόλυτα σωστή κατεύθυνση, καθώς αφενός θα πρέπει να προβλέψουμε μέτρα αποσυμφόρησης του κέντρου, μετά και τις πεζοδρομήσεις, ενώ αφετέρου θα πρέπει να υπάρχει ο διαχωρισμός των τομέων της πόλης.
2. Παράλληλα, υπάρχει επιτακτική ανάγκη στέγασης των νηπιαγωγείων σε δημόσια και άρτια από υποδομές κτίρια, καθώς τούτη την ώρα τα περισσότερα βρίσκονται είτε σε «προκάτ», είτε σε ενοικιασμένα ιδιωτικά κτίρια και μακριά απ’ τους τομείς τους προκαλώντας πονοκέφαλο στους γονείς για τις αναγκαίες μεταφορές.
3. Η κυκλοφοριακή μελέτη για την ασφαλή μετάβαση των παιδιών του σχολικού συγκροτήματος στο Φαραώ είναι μία ανάγκη που η Δημοτική Αρχή Παρίση – αν και είχε αναλάβει δημόσια τη δέσμευση της υλοποίησής της στο Διοικητήριο – την έχει παραπέμψει στις ελληνικές καλένδες. Τα παιδιά ανεβοκατεβαίνουν στο σχολειό τους κυριολεκτικά μέσα απ’ το δρόμο, λόγω των ανύπαρκτων ή κατειλημμένων πεζοδρομίων, μαζί με τ’ αυτοκίνητα. Η αναλγησία του «Μεγάρου» μας οδηγεί, δυστυχώς, στην έναρξη μιας ακόμη σχολικής χρονιάς κατ’ αυτόν τον τρόπο…
4. Είναι οξύμωρο για ένα σχολείο της περιφέρειας του Δήμου μας, που βρίσκεται σε χωριό, να έχει την εικόνα περισσότερο ενός «σωφρονιστικού ιδρύματος» παρά σχολείου! Αναφέρομαι ασφαλώς στο σχολειό της Πάστρας με το ανύπαρκτο προαύλιο, την έλλειψη πρασίνου και τις προσθήκες προκατ. Η νέα Δημοτική Αρχή οφείλει άμεσα να αναμορφώσει αυτό το σχολείο.
5. Το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής που βρίσκεται στη Λάμια είναι ιδιοκτησίας του Δήμου αλλά έχει αφεθεί στη μοίρα του. Ο τόπος μας δεν εξαιρείται απ’ τη θλιβερή στατιστική των θανατηφόρων τροχαίων που σημειώνονται στην Ελλάδα. Για ν’ αντιμετωπιστεί αυτός ο ιδιότυπος «πόλεμος» και η απώλεια των αγαπημένων μας προσώπων, θα πρέπει να επενδύσουμε στην κυκλοφοριακή αγωγή όσο πιο νωρίς γίνεται, ακόμη και απ’ το νηπιαγωγείο. Τα σχολεία μας μπορούν, σε συνεργασία με το Δήμο και τους εκπαιδευτές οδήγησης που είναι πάντοτε πρόθυμοι να προσφέρουν, να πραγματοποιούν τακτικούς σχολικούς περιπάτους στο εν λόγω πάρκο και έτσι οι μαθητές να διαμορφώνουν κυκλοφοριακή συνείδηση.
6. Η δημοτική επιχείρηση που είναι υπεύθυνη για την καθαριότητα και την ανακύκλωση θα πρέπει να εργαστεί από κοινού με τους εκπαιδευτικούς των σχολείων μας, προκειμένου να περάσει ακόμη ένα θεμελιώδες νόημα στα παιδιά που να τους γίνει κτήμα τους-την περιβαλλοντική συνείδηση. Με συνεχείς δράσεις υπέρ της ανακύκλωσης, των εθελοντικών καθαρισμών αλλά και της πρακτικής του να μην παράγουμε περιττά σκουπίδια, μπορούμε να βάλουμε τις βάσεις για ένα πιο «πράσινο αύριο». Άλλωστε, το περιβάλλον είναι το σπίτι όλων μας και δεν το κληρονομήσαμε απ’ τους γονείς μας, αλλά το δανειστήκαμε απ’ τα παιδιά μας.
Επειδή όμως δεν πρέπει να ειπωθούν πολλά, κλείνω με ένα συμπέρασμα : το μεγάλο στοίχημα της Επόμενης Μέρας, στον τομέα της παιδείας, είναι η αναμόρφωση του χάρτη των σχολικών υποδομών, η διευκόλυνση και η αμέριστη συνδρομή προς το εκπαιδευτικό έργο και τους εκπαιδευτικούς που δίνουν την ψυχή τους, καθώς και μια μεγάλη προσπάθεια ευαισθητοποίησης των μαθητών σε μία σειρά ουσιωδών θεμάτων όπως η ανακύκλωση, η οδική ασφάλεια, το κάπνισμα με το ποτό και τα ναρκωτικά, η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και ο εθισμός στο διαδίκτυο και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Αργοστόλι, 22 Απρίλη 2019
Γιάννης Βαρούχας
«Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για Ζωή.
Μπορείς να προσπαθήσειςνα τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω
ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χθες.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους,
αλλά όχι και στις ψυχές τους.»
Χαλίλ Γκιμπράν, «Ο προφήτης»
√ Το εξώφυλλο του άρθρου είναι επιλογή του Kefalonia press, πρόκειται για έργο του Leon Zernitsky με τίτλο “Education”
