Τελικά επιβιώσαμε και χωρίς την προληπτική πιστοληπτική γραμμή του Γιάννη Στουρνάρα. Εκτός από τον Κεντρικό μας Τραπεζίτη η επιλογή της προληπτικής πιστοληπτικής γραμμής (αν δυσκολεύεται κάποιος με τους μακρόσυρτους οικονομικούς όρους μπορεί να την λέει και μνημόνιο), ήταν για όσους δεν θυμούνται η άποψη και της νεοφιλελεύθερης παραθρησκευτικής σέχτας, η οποία πέρυσι τέτοιο καιρό προέβλεπε την πολλοστή συντέλεια του κόσμου. Αρκούσε κανείς να διαβάσει τις εκτιμήσεις για την Ελληνική οικονομία των γνωστών διεθνών οίκων αξιολόγησης, οι οποίες λίγους μήνες μετά μετατράπηκαν σε αξιολογήσεις και αναβαθμίσεις. Εκείνη την εποχή βέβαια το οικονομικό επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας διάβαζε ακόμα το ημερολόγιο των Μάγια.
Γράφει ο Αριστοτέλης Μπατιστάτος
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας στις 20 του περασμένου Αυγούστου έβαζε τέλος στα μνημόνια με φόντο την Ιθάκη, οι «άριστοι» ιεροφάντηδες ξετυλίγοντας τον νεοφιλελεύθερο πάπυρο έλεγαν «έξοδος από τα μνημόνια υπάρχει μόνο με έξοδο στις αγορές». Όταν ο Ευκλείδης (σας διαβεβαιώνω πως ακόμα δεν βγήκε για ποτό με τη Σκάρλετ Γιόχανσον) εξέδωσε τα πρώτα ομόλογα τα οποία υπερκαλύφθηκαν, οι ίδιοι μάντεις κακών έλεγαν «ναι μεν βγήκαμε στις αγορές αλλά είναι ακριβό το επιτόκιο». Να με συμπαθάνε οι Μάγια που επεμβαίνω στους χρησμούς τους, αλλά το χθεσινό επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου κάτω του 3% πρέπει να το ξαναβρήκαμε προ εποχής Κώστα Σημίτη. Ειρήσθω εν παρόδω ο μέγας αυτός ιεροφάντης είναι ο μέντορας του σημερινού Κεντρικού Τραπεζίτη. Το δε σημερινό 1,8% του πενταετούς ομολόγου πρέπει να υπήρχε αν δεν με απατά η μνήμη μου την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου.
Όλα αυτά τα εξωπραγματικά κόστη δανεισμού τα οποία δεν κατάφεραν να προβλέψουν ούτε οι Μάγια, συμβαίνουν για έναν και μοναδικό λόγο τον οποίο δεν μπορούσε να πει πιο καθαρά πριν από μερικές εβδομάδες το Bloomberg. Τόσο καθαρά ώστε να γίνει κατανοητό ακόμη και από το οικονομικό επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας. Μόνο με τρεις λέξεις.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ.
Η συνταγή για την επίτευξη της κανονικότητας ήταν απλή και δεν χρειάστηκαν τίποτα ιδιαίτερα ξόρκια. Περιγράφεται μόνο με δυο λέξεις.
ΔΕΝ ΚΛΕΒΟΥΜΕ.
Αυτή είναι μια προϋπόθεση την οποία η μνήμη μου αναζητά αρκετά χρόνια πίσω, φθάνοντας μέχρι την εποχή του Ιωάννη Καποδίστρια. Και είναι μια συνταγή η οποία επιτυγχάνεται χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Για παράδειγμα αν είσαι Ανδρέας Ξανθός αναζητάς τα 241.000.000 ευρώ τα οποία έχουν παρακρατήσει παράνομα εδώ και χρόνια οι ιδιώτες της Υγείας από το Ελληνικό δημόσιο. Αν πάλι είσαι Γιώργος Πατούλης σε προεκλογική περίοδο συγκαλείς συνέλευση των ιδιωτικών ενώσεων πρωτοβάθμιας Υγείας τα μέλη των οποίων είναι σε αποχή από τις 23 Μαΐου, ούτως ώστε να αποφασισθεί αυτή να παραταθεί μέχρι τις 10 Ιουνίου και να κατευθύνεις την κάμερα του ΣΚΑΙ στα δημόσια νοσοκομεία την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ και την ταλαιπωρία των χιλιάδων ασφαλισμένων.
Αν πάλι είσαι Έλληνας πολίτης και βρεθείς μπροστά σε κάλπη στις 7 Ιουλίου διαλέγεις και παίρνεις.
Σίγουρα μην επιλέξεις το ημερολόγιο των Μάγια.
