Έχοντας ήδη πλέον περάσει σε μία νέα προεκλογική περίοδο, αυτή των εθνικών εκλογών της 7ης Ιουλίου, οφείλουμε να ολοκληρώσουμε τις σκέψεις μας για τις εκλογές της 26ης Μαΐου και 2 Ιουνίου(έστω κι αν υπάρχουν πολλά ακόμη να ειπωθούν), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα ξεχάσουμε αυτά που έγιναν ή ότι δε θα τα συνδέσουμε με το μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι νέες θητείες απ’ την 1η του Σεπτέμβρη. Διότι για αλήθεια μπορεί να μιλάει μόνο αυτός που δεν ξεχνάει, καθώς αληθινό είναι αυτό που δεν περνάει στη λήθη.
Γράφει ο Γιάννης Βαρούχας
Ας κρατήσουμε λοιπόν κάποια συμπεράσματα πολιτικά χρήσιμα και αποκαλυπτικά των κοινωνικοπολιτικών και όχι μόνο διεργασιών που έλαβαν χώρα στις κοινωνίες μας.
I. Ο προοδευτικός χώρος κατακερματίστηκε και υπέστη, το δίχως άλλο, συντριπτική ήττα.
Παρά το γεγονός ότι στις ευρωεκλογές το ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα, που απηχεί στις απόψεις της δεξιάς, αλλά και οι σοσιαλδημοκράτες με την Αριστερά έχασαν δυνάμεις και υποχώρησαν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αφήνοντας πολιτικό χώρο τον οποίο κέρδισαν οι πράσινοι(ευτυχώς κατά τη γνώμη μου), αλλά και τα λαϊκιστικά κόμματα(δυστυχώς για όλους), εντούτοις, στην Ελλάδα και στα Ιόνια Νησιά υπήρξε μία «δεξιά στροφή». Αυτή η στροφή μένει να φανεί αν ήταν ψήφος διαμαρτυρίας ή τιμωρητική ψήφος στις εθνικές κάλπες που θα στηθούν στις 7 του Ιούλη…
Την ίδια εικόνα παίρνουμε κι απ’ τ’ αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών όπου κυριάρχησαν οι συντηρητικοί συνδυασμοί στο μισό και άνω εκλογικό σώμα.
Στις δημοτικές εκλογές, αναφερόμαστε πάντα στο νέο Δήμο Αργοστολίου, υπήρξαν πολλές ιδιαιτερότητες και πολλά πολιτικά φαινόμενα που όμως δεν μπορούν να εξωραϊσουν το γεγονός ότι ο προοδευτικός χώρος ηττήθηκε ολοκληρωτικά. Το γεγονός ότι το άθροισμα των εδρών των 3 τελευταίων συνδυασμών δε φτάνουν τις έδρες του 2ου συνδυασμού που πέρασε στο 2ο γύρο, δείχνει αφενός ότι ήμασταν προκαταβολικά ηττημένοι, και αφετέρου ότι ο κατακερματισμός των δυνάμεων που ήταν αντίθετες τόσο στην πρόταση του κ. Μιχαλάτου όσο και στην πρόταση του κ. Παρίση, πολύ απλά, ωφέλησε τους δύο πρώτους.
Ας αναλογιστεί ο καθένας και η κάθε πολιτική δύναμη ποιο ήταν το ζητούμενο, και ποιο είναι το αποτέλεσμα. Το αν θα υπήρχε μια άλλη δυναμική σε μία ενδεχόμενη συμπόρευση ενός ενιαίου τρίτου πόλου, είναι ένα ερώτημα που πλέον δεν μπορεί να απαντηθεί.
- II. Το «νέο» θα χρειαστεί να δοκιμαστεί σκληρά.
Το γεγονός ότι στην ελάσσονα αντιπολίτευση θα βρεθούν δύο συνδυασμοί με τρεις έδρες ο καθένας και ακόμη ένας με δύο έδρες, σημαίνει αφενός ότι η διαφοροποίηση ενός μόνο συνδυασμού δε θα είναι σε θέση να αποφέρει κανένα αποτέλεσμα καθώς θα απαιτείται η συστοίχιση τουλάχιστον δύο, ενώ, αφετέρου, και η δημοτική αρχή θα πρέπει να συνεργαστεί με ακόμη δύο συνδυασμούς, αν δε συνεργαστεί με τη μείζονα αντιπολίτευση, για να ψηφίζονται οι προτάσεις της. Αν κάποια απ’ τις παρατάξεις που δεν πέρασαν στο 2ο γύρο είχε καταφέρει να συγκεντρώσει ένα μεγαλύτερο αριθμό εδρών, τότε το «πολιτικό παιχνίδι» θα παιζόταν εντελώς διαφορετικά.
Συνεπώς, για να υπάρξει κάτι νέο στην επόμενη εκλογική διαδικασία, μετά από τέσσερα χρόνια, που να μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διαχείριση του Δήμου Αργοστολίου και που να μην έχει αφομοιωθεί από καμία συστημική ή παλαιοκομματική πρακτική, θα χρειαστεί εξαιρετικά σκληρή δουλειά, στοχοπροσήλωση, συνεχή παρουσία στα κοινά, κοινωνικά ανοίγματα και όχι φράξιες, συμμαχίες ανοικτές στη βάση πολιτικών συμφωνιών, παραμερισμό προσωπικών φιλοδοξιών έναντι του κοινού καλού και ενεργοποίηση νέων(στα πράγματα και όχι στην ηλικία) ανθρώπων που έχουν πολλά να προσφέρουν στην κοινωνία μας.
III. Οι οικονομικοί παράγοντες ήρθαν για να μείνουν στην πολιτική ζωή του τόπου(;)
Ανέκαθεν οι εκλογές χρειαζόντουσαν χρήματα(κακώς) και τα πολιτικά κόμματα δαπανούσαν μεγάλα ποσά προκειμένου να τις κερδίσουν(πολύ κακώς και εις βάρος των πολιτών που πληρώνουν το λογαριασμό…). Ωστόσο, σε αυτήν την άσχημη πραγματικότητα ήρθε να προστεθεί η παρέμβαση διάφορων οικονομικών παραγόντων στην πολιτική ζωή του τόπου.
Με τον ίδιο τρόπο που οι πολίτες αντιπαρέρχονται το γεγονός ότι οι δικαστικοί αποφασίζουν διαφορετικά όταν πρόκειται για τις περικοπές στους δικούς τους μισθούς και διαφορετικά όταν πρόκειται για τις περικοπές μισθών σε άλλες κοινωνικές τάξεις, τίθεται ζήτημα και όταν ο εφοπλιστής γίνει Υπουργός Ναυτιλίας, όταν ο πρόεδρος ενός ιδιωτικού ομίλου υγείας γίνει Υπουργός Υγείας και ούτω καθεξής. Το ίδιο ισχύει και για ένα Δήμο ή μια Περιφέρεια.
Είδαμε για παράδειγμα την κακοδιαχείριση και την υποβάθμιση που έγινε στις αναθέσεις των παραλιών τα τελευταία χρόνια. Είδαμε το κλείσιμο του καφενείου της Καμπάνας. Είδαμε την εγκατάλειψη δημοτικών χώρων που θα μπορούσαν να λειτουργούν επιχειρηματικά. Είδαμε τεράστιες προσπάθειες απ’ το κεντρικό κράτος να κρατήσει μία ισορροπία στα ακτοπλοϊκά δρομολόγια, ενώ χάθηκε το δρομολόγιο Αργοστολίου-Ληξουρίου-Κυλλήνης που κατά τη γνώμη μας ήταν πολύ σημαντικό και πρέπει να επανέλθει. Είδαν και πολλά άλλα τα μάτια μας που δεν είναι επί του παρόντος…
Προς το παρόν στο νέο Δήμο Αργοστολίου έχουμε μία νέα δημοτική αρχή και μία μείζονα αντιπολίτευση που αντιστρατεύονται το δόγμα «μακριά οι οικονομικοί παράγοντες απ’ την πολιτική». Το αν αυτή η κατάσταση θα παγιωθεί και θα τη συνηθίσουμε ή το αν θα χρειαστεί να αλλάξει, είναι ένα ζήτημα που μόνο οι πολίτες μπορούν να το αποφασίσουν μέσω της εκλογικής διαδικασίας αλλά και της ενεργής συμμετοχής τους στα κοινά.
Προσωπικός Επίλογος
Σε ό,τι με αφορά σχετικά με τη συμμετοχή μου στις δημοτικές εκλογές του 2019 θέλω να μοιραστώ δημόσια το γεγονός ότι η προεκλογική μου πορεία ήταν μία έντιμη και καθαρή πορεία στη βάση των προτάσεών μου για τα κοινά θέματα που μας αφορούν όλους αλλά και για μια σειρά περιοχών(όσες πρόλαβα να αναδείξω), στη βάση των αποφάσεων των συλλογικών οργάνων του πολιτικού μου χώρου και στη βάση της επιδίωξης μιας καλύτερης καθημερινότητας για όλους εμάς και τις οικογένειές μας. Μπορώ με ευκολία και υπερηφάνεια να γυρίζω το χρόνο προς τα πίσω, καθώς δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο σ’ αυτήν την πορεία που να μειώνει ή να αντιμάχεται τις αρχές μου.
Η εμπιστοσύνη που έδειξαν στις προτάσεις μου οι 207 συμπολίτες μας με τιμάει απεριόριστα, μου δίνει ώθηση και μου λέει «προχώρα». Τους ευχαριστώ πάρα πολύ για την αποδοχή που μου έδειξαν και το μόνο για το οποίο λυπάμαι, είναι το ότι δεν καταφέραμε να οδηγήσουμε αυτήν την εμπιστοσύνη τους σ’ ένα άλλο «πολιτικό ξέφωτο». Αλλά αυτό αποτελεί μία συλλογική ευθύνη και όχι προσωπική υπόθεση, που θα την κρατήσουμε ψηλά μέχρι να βρεθεί στέρεο έδαφος για να περπατήσει.
Αργοστόλι, 13 Ιουνίου 2019
