Δεν ήθελα με τίποτα στον κόσμο να είμαι στη θέση των Μεγαριτών, που από προχτές με κυβέρνηση την Νέα Δημοκρατία, αυτοί είναι στην απέξω κι αναγκάζονται για τα μάτια του κόσμου να δίνουν συγχαρητήρια σε άλλους.
Σκεφτείτε το λίγο.
Να έχει βγει η Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση με αυτοδυναμία, να έχει κερδίσει την έδρα του νομού μετά από τόσα χρόνια, να έχει επίσης πάρει την περιφέρεια κι αυτοί να είναι οι μόνοι που χάσανε την δημαρχία και τον δικό τους βουλευτή. Δεν το λες και λίγο… μια συστηματική αγωγή και ψυχολογική στήριξη την χρειάζονται.
Παρίσης και Λυκούδης, που είχαν πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους , έμειναν ο ένας στα αζήτητα κι ο άλλος, από δήμαρχος κλητήρας που λέει κι η παροιμία.
Στην τοπική ΝΔ, πνέει πλέον νέος άνεμος και ενδέχεται να δούμε φρέσκα πρόσωπα στο προσκήνιο. Κανέναν δεν ενδιαφέρουν οι ευχές του Παρίση για γόνιμη και παραγωγική θητεία και κανένας δεν θέλει πλέον τον Μπάκη στην πρώτη γραμμή.
Μπήκαν άλλοι μπροστά τώρα, οπότε αν έχουν φυλλάδιο ναυτικού μπορεί και να τους χρειαστεί. Βεβαίως η γνωστή τακτική “παίζει” και τώρα. Ανακατεύονται ονόματα νέων υπουργών και ακούς από το Μέγαρο ” αδελφός αυτός, τον ξέρω… “, “αδελφός ο άλλος, τον ξέρω…” Τι να σου κάμουνε να αδελφοξάδελφα της Κυβέρνησης όταν δεν έχεις πια εσύ καμία εξουσία?
Δύσκολοι καιροί για τους (έως 1η Σεπτέμβρη) ενοίκους του Μεγάρου.. Ούτε ψύλλος στον κόρφο τους… !
Αριστοφάνης ο νεότερος
