Η ανεξαρτησία μας τρομάζει και παράλληλα μας γοητεύει. Το ελεύθερο πνεύμα μας εξιτάρει, μας κινεί το ενδιαφέρον, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί ένα αίσθημα θαυμασμού -ίσως ασυνείδητα και φθόνου.
Πραγματικά ελεύθεροι άνθρωποι εκείνοι που κάνουν τη ζωή τους όπως θέλουν, αδιαφορώντας για τη γνώμη του κόσμου και του περίγυρου. Φτάνει να είναι δική τους επιλογή και θα βρουν αυτοί τον τρόπο να την υποστηρίξουν και να μη μετανιώσουν ποτέ. Πραγματικά ελεύθεροι οι ακομπλεξάριστοι, που δεν έχουν κολλήματα, ενδοιασμούς ή δεύτερες σκέψεις. Αλλά κι οι απενοχοποιημένοι που έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεύτερη ζωή δεν έχει, που δε βαφτίζουν προβλήματα τους προβληματισμούς και δεν ασχολούνται διαρκώς με το μέλλον και το τι πρόκειται να φέρει στο δρόμο τους.
Δεν ξέρεις αν πέρασαν πολλά κι οι εμπειρίες και τα βιώματά τους τους ανάγκασαν να φιλοσοφήσουν τη ζωή και να δουν τα πάντα πιο χαλαρά ή αν ήταν εκ φύσεως λιγότερο αγχώδεις. Θα τους έλεγες ανοιχτόμυαλους, προοδευτικούς, δεκτικούς. Σπάνια θα αρνηθούν μια πρόταση, είναι μέσα σ’ όλα, έτοιμοι για όλα, έχουν πάντα διάθεση και σπάνια θα τους ακούσεις να βαριούνται ή να θέλουν να αράξουν στον καναπέ. Τα αρνητικά -ακόμα κι αν έρχονται στο μυαλό τους- σίγουρα δεν είναι ικανά να υπερνικήσουν τα θετικά και αντιμετωπίζουν κάθε κατάσταση αισιόδοξα, πιστεύοντας πως όλα θα γίνουν, πως δεν υπάρχουν αδιέξοδα κι ότι τα πάντα έχουν λύση.
Δε θα τους δεις να καταρρέουν και τη γνώμη των ανθρώπων που αγαπάνε μπορεί να τη ζητήσουν, μα σίγουρα δεν την έχουν ανάγκη. Ξέρουν από μόνοι τους τι θέλουν οι ίδιοι να κάνουν, δεν περιμένουν από κανέναν να τους καθοδηγήσει και δε θα επηρεαστούν ούτε ποτέ θα μετανιώσουν αποφάσεις που πήραν μετά από συμβουλές τρίτων. Δεν έχουν εξαρτήσεις ούτε από πρόσωπα ούτε από αντικείμενα. Θα έλεγε κανείς πως εύκολα μπορούν να ζήσουν μόνοι τους, πως δεν έχουν ανάγκη τίποτα και κανέναν.
Ελεύθερα πνεύματα, δημιουργικοί, ατίθασες ψυχές, ασυμβίβαστες, ετοιμόλογες, πότε η φωνή της λογικής και πότε ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο. Αυτοί είναι. Δε θα υποκύψουν, δε θα παραιτηθούν, θα σου μιλήσουν για ιδέες κι οράματα, θα τους δεις να διαβάζουν, γιατί θέλουν να μαθαίνουν και ν΄ανοίξουν κι άλλο τους ορίζοντές τους.
Εσύ; Θαυμάζεις την ελευθερία τους ή μήπως ασυνείδητα σου προκαλεί ένα αίσθημα ζήλειας; Θα ήθελες να είσαι σαν κι αυτούς ή να τους μοιάξεις; Κι αν δεν είσαι, τι έγινε, πειράζει; Φτάνει που έχεις τη δική σου ταυτότητα, το δικό σου χαρακτήρα και η προσωπικότητά σου την ατομική της σφραγίδα.
Εύκολο να τους πεις αδιάφορους και αναίσθητους, ουτοπιστές, εκτός τόπου ή πραγματικότητας. Μην προσπαθείς να βρεις τρόπο να τους κακολογήσεις, κάτι να τους προσάψεις, να τους κρίνεις και να απομυθοποιήσεις την τέλεια εικόνα που έχει πλάσει γι’ αυτούς το μυαλό σου. Συχνά προκαλούν το φθόνο μας ή γίνονται αντικείμενο χλεύης οι πραγματικά ανεξάρτητοι άνθρωποι.
Δέσμιος γεγονότων και καταστάσεων, αν προσπαθείς κι εσύ απεγνωσμένα από κάτι να ξεφύγεις, δεν έχεις παρά να καθαρίσεις το μυαλό σου, όπως έκαναν αυτά τα ελεύθερα πνεύματα, να αποστασιοποιηθείς, να αποκτήσεις κρίση αντικειμενική και διόλου υποκειμενική. Έγιναν όπως τους βλέπεις εσύ σήμερα, κατάφεραν να βρουν την πολυπόθητη ελευθερία που τόσο θαυμάζεις.
Αν το έκαναν αυτοί, γιατί όχι κι εσύ;
