“Άρωμα ελευθερίας; Γεύση της;”
Τί στο καλό αφουγκραζόμαστε από δαύτην; ακόμη και οι ανήσυχοι άνθρωποι
που΄χουμε το Νου μας ότι κάπου ίσως υπάρχει και πρέπει να την
περάσουμε απ΄το χέρι τη διάβαση, να μη γίνει θύμα τροχαίου. Ίσως
επειδή αυτή είναι μικρή σαν παιδί.
Το καταπληκτικό με τη γεύση ελευθερίας είναι ότι μας φαίνεται
πικάντικη γεμάτη μπαχάρια και μυρωδικά και θέλουμε να την παντρευτούμε
λες και είναι μια καλή μαγείρισσα. Μην μου πάρεις την Ελευθερία ΜΟΥ.
Βγαίνει μια κοινή κραυγή! Όλοι την έχουνε ορίσει σαν κάτι το οποίο
κατέχουν. Κατοχή- κτήση και ελευθερία δεν ταιριάζουν σαν ορεκτικά.
Μπέρδεψε κάποιος τα αβγά με το ψάρι.
Τί μπορεί να είναι η ελευθερία; Όλοι την ποθούν σαν εταίρα πλανεύτρα
που μισοκρύβει γυμνά πανάρχαια μυστικά σώματος και ψυχής. Της δώσανε
Εικόνα οι άνθρωποι σαν Αυτά με τα οποία θέλουν να ζευγαρώσουν. Σαν τα
μυστικά μιας ζωής που θα τους κάνει αθάνατους άμα την πιούν και
μεθύσουν. Μπερδέψανε την ελευθερία με το συμφέρον. Ό,τι βολεύει τον
κάθε άνθρωπο Αυτό είναι η Ελευθερία του. Κι αν η ελευθερία είναι
αδέσποτη; Μια σταλιά ο άθεος καλλιτέχνης την αντιλαμβάνεται σαν Μεσσία
– Έμπνευσης την ώρα που αγγίζει το ξύλινο χαρτί του. Κι αν η ελευθερία
είναι ασύλληπτη; Μια σταλιά η χορεύτρια μιας
έκστασης την αντιλαμβάνεται την ώρα που τα γυμνά της πέλματα πονάνε
απ΄το χώμα. Γαντζώνονται στο χώμα… Να μην της φύγει με την έντονη
ανάσα της η ελευθερία.
Ίσως… αν έχεις φτάσει ένα βράδι τα όριά σου θυμηθείς το αληθινό
όνομα της ελευθερίας. Αυτής που κυκλοφορεί με ψευδώνυμο και πέπλο.
Ίσως η ελευθερία να ζυγίζει 21 γραμμάρια. όσο ο άνθρωπος είναι
ζωντανός. Και να μην έχει ούτε γεύση, ούτε όνομα. Να έχει απλά για ένα
παροδικό διάστημα ζωής-θανάτου μια σταλιά… βάρος.
Το βάρος της ψυχής ενός ζωντανού ανθρώπου.
Πάρα πολλοί άνθρωποι πιστεύουν σήμερα ότι την Κατακτούν όταν
ελευθερωθούν απ΄τα Πάθη τους. Εκείνα που τους επηρεάζουν να νιώθουν
υπερβατικά καλά και φόβο παράλληλα της απώλειάς του καλού αυτού
στοιχείου. Οπότε στέκονται απαθείς για να εξασφαλίσουν τη βολική
έλλειψη φόβου κερδίζοντας μια παγερή συμφεροντολογία τους. Πιθανώς τα
Πάθη απ΄τα οποία να πρέπει να Ελευθερωθεί ένας άνθρωπος να΄ναι τα
προηγούμενά του βιώματα που φροντίζει να κουβαλά στο παρόν ενώ ανήκουν
στο παρελθόν του. Ένα είναι σίγουρο: το να γίνεις Άγραφος Πίνακας στο
παρόν σου είναι σαν να φτάνεις στα Όριά σου που μηδενίζεις σκοτάδια
και ξεκινάς από την αρχή. Σίγουρα ελευθερώνεσαι από ιδεοληψία, και
κοινωνική Παιδεία που μόνο σε έβλαψαν αντί να απολαύσεις την έλλειψη
φόβου με την οποία γεννήθηκες ΑΝΤΙ να επιτρέπεις καταστροφικά ο φόβος
αυτός ο επίκτητος να σε κυβερνήσει.
Μαρία Μαγουλά
εικαστικός
