Του κουτρούλη ο γάμος γίνεται πατριώτες με το αν θα ψηφίζουν ή όχι οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό κι εγώ να σας πω την μαύρη μου αλήθεια, είμαι από εκείνους που προβληματίζονται γιατί αν είναι όλοι σαν τον συγγενή μου, να μου λείπει το βύσσινο.
Για να καταλάβετε, έχω ένα ξάδερφο στην Αμερική που έφυγε με τα κοντοβράκια του και τα κανιά του έξω, όταν ήταν μόλις 11 χρονών. Για δεκαετίες δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ και πέρασαν σχεδόν 40 χρόνια για να ξαναπατήσει το πόδι του στο νησί.
Θυμάμαι ότι λαχταρούσα να τον δω και να θυμηθούμε τα παιδικάτα μας αλλά εκείνος μετά από μερικές μέρες με άρχισε στα όου εμείς στο Αμέρικα κάνουμε αυτό, όου εσείς εδώ δεν έχετε νόμους, όου σιτ τι χάλια είναι αυτά στους δρόμους και διάφορα τέτοια, με αποτέλεσμα να βλαστημήσω την ώρα και την στιγμή που γύρισε πίσω.
Τελευταία, θέλοντας να τον πειράξω τον ρώτησα για εκείνο τον παλαβό που βγάλανε πρόεδρο και κόντεψε να πετάξει το κρασί από τα ρουθούνια γιατί εμείς εδώ δεν μπορούμε να ξέρουμε τι προσόντα έχει ο κύριος Τραμπ και να μην τον πιάνουμε στο στόμα μας.
Έδωσα τόπο στην οργή αλλά τίποτα καλό δεν έβρισκε εδώ ο ξάδερφος από το Αμέρικα κι όλα μαύρο χάλι ενώ εκεί λέει που ζούνε, υπάρχουνε πάρκα, νοσοκομεία να ντρέπεσαι να πατήσεις το πόδι σου, υπηρεσίες που λειτουργούν και εξυπηρετούν τον κόσμο, πολίτες συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, υπάλληλοι που δουλεύουνε, όχι σαν εμάς εδώ τους τεμπέληδες και γενικά του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλά.
Έτσι κι εγώ, του μίλαγα για όλα όσα αλλάξανε στον τόπο μας από τότε που έφυγε αλλά εκείνος δεν ζούσε εδώ για να τα αντιληφθεί και δεν νομίζω ότι ήθελε εδώ που τα λέμε, μιας και οι μνήμες του είχαν μείνει πίσω, σε εκείνη την χώρα που άφησε όταν έφυγε.
Ο ξάδερφος όμως που ήταν πρώτος στις παρατηρήσεις αποδείχθηκε μανούλα και στις παραβάσεις.
Μπορεί να φώναζε ότι είμαστε κακομαθημένοι εδώ στο Ελλάντα και δεν τηρούμε τους νόμους αλλά μια χαρά είχε φροντίσει να τους καταπατήσει και να παίρνει σύνταξη του ΟΓΑ ως αγρότης παρότι δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα χωράφια που του άφησε ο συχωρεμένος ο πατέρας του, αφού πέρασε όλη του τη ζωή έξω.
Επίσης μια φορά, τον είδανε να παρκάρει την τζιπάρα του φαρδιά πλατιά πάνω στο πεζοδρόμιο γιατί αυτοί στο Αμέρικα έχουν λέει φαρδιούς δρόμους και πάρκινκ παντού ενώ με τους τσουρούτικους τους δικούς μας εδώ, που στην κάταρα να βάλει το αμάξι του.
Κι ένα πρωϊνό που είμαι στην ουρά και περιμένω στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου, νάτος ο ξάδελφος κουνιστός και λυγιστός να θέλει να βγάλει αξονική γιατί έχει λέει ένα πόνο στη μέση του εδώ και κάτι μήνες.
Κι εδώ ήρθες του λέω να κάνεις τις εξετάσεις σου, δεν έχετε νοσοκομεία εκεί στο Αμέρικα, παρί κουβαλήθηκες κι εσύ μέσα στα πόδια μας.
Έχουμε μου απαντάει αλλά πρέπει να πληρώσει η ασφάλεια για την εξέταση κι αυτό δεν γίνεται αν δεν σε εξετάσει και δεν το γράψει ο γιατρός, δεν είναι σαν εσάς εδώ μου λέει που είστε ακόμα μπάτε σκύλοι αλέστε.
Ε τότε ήταν που μπήκε κι εμένα ο διάολος μέσα μου και του έδωσα ένα κατακέφαλο ξεγυρισμένο κι έτσι μαζί με τη μέση έτρεχε στους γιατρούς και για το κεφάλι του.
Όπως καταλαβαίνετε τώρα στα πίσω-πίσω κόψαμε και την καλημέρα κι όχι τίποτα άλλο δεν έμαθα ποτέ τι στον άνεμο βρήκανε εκείνου του ξεμαλλιάρη Τραμπ και τον ψήφισε το 90% των Ελλήνων στη Νέα Υόρκη… που θέλουν να το βάλουν κι εδώ, να ψηφίζει έτσι όμορφα και για μένα στις εκλογές…
Αριστοφάνης ο νεότερος
