Ενός λεπτού σιγή για την φτώχεια
Παγκόσμια μέρα κατά της φτώχειας , η 17η Οκτώβρη, αλλά ποιος
νοιάζεται για την αναγνώριση της από τον ΟΗΕ μες στη λίστα των
προκαθορισμένα Παγκόσμιων ημερών της; Οι περισσότερες Παγκόσμιες Μέρες
είναι μια επετειακή αφορμή της διαφήμισης και των media για κάποιο
πανηγύρι χαράς και καταναλωτισμού κα ξαφνικά η Φτώχεια μια παραφωνία
μέσα σε όλα αυτά.
Εδώ στη μικρή κουκίδα του χάρτη που λέγεται Ελλάδα το μόνο που έρχεται
να υπερκαταναλώσει τόσα χρόνια με την Κρίση ο μέσος Πολίτης είναι
αντικαταθλιτπικά ως αντίδοτό του για την φτώχεια. Τον θέλουν να
χαμογελά στην άσχημη μοίρα του με παράδοξη
ανταπόκρισή του ως προς το τι αληθινά του γνέφει εκείνη, πολλά δεινά υποσχόμενη.
Σήμερα ο πληθυσμός μας δείχνει πιο χαμογελαστός από ποτέ λόγω των χαπιών
αυτών ενώ είναι πιο πτωχευμένος από ποτέ μετά τον τελευταίο πόλεμο.
Τις προάλλες είχε Επέτειακη Παγκόσμια Μέρα η ψυχική υγεία που είναι η
ξαδέλφη της αξιοπρέπειας και οικονομικής επάρκειας του ανθρώπου.
Είναι και εκείνοι οι πολλοί που έχουν επέτειο σήμερα. Ας τους
συμμαζέψουμε σε μια μέρα Μνήμης επειδή χαθήκαν στον ίδιο πόλεμο για
κοινό τους λόγο. Οι συμπολίτες μας που επέλεξαν την αυτοκτονία ως
έσχατη πράξη διαμαρτυρίας και λύτρωσης από την απόγνωση και την
καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς τους. Ίσως να΄πρεπε να΄χαν
ζητήσει βοήθεια, να΄χαν αντιδράσει, να΄χαν συζητήσει, να΄χαν ενωθεί
δυνατά με Κοινή φωνή. Σίγουρα δεν επέλεξαν να πάρουν φάρμακο για την
φτώχεια για να γίνουν κατά φαντασίαν μόνο… μη-πτωχευμένοι.
Ας τηρήσουμε γι΄αυτούς όλους ενός λεπτού σιγή.
Μαρία Μαγουλά
Εικαστικός
Πηγη φωτο https://www.penna.gr
