Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Να κλαις ρε!
Να αφήνεις τα δάκρυα να τρέξουν. Μην γυρνάς το πρόσωπο σου από την άλλη. Μην κλείνεις το πρόσωπο σου πίσω από τα χέρια σου.
Να κλαις ρε!
Να αφήνεις τα δάκρυα να χαρακώνουν το πρόσωπο σου.
Να αφήνεις τα δάκρυα σου να καθαρίσουν τα μάτια σου.
Να αφήνεις τα δάκρυα σου να σου θυμίσουν πως είσαι άνθρωπος.
Τρωτός, σημαδεμένος, κουρασμένος, εξαντλημένος, άνθρωπος!
Δεν είναι αδυναμία τα δάκρυα σου.
Συσσωρευμένη δύναμη είναι που δεν άντεξε άλλο να την πνιγείς μέσα σου.
Ανείπωτες λέξεις, καταπιεσμένα συναισθήματα, απογοήτευση, λύπη..
Μην ντρέπεσαι για τα δάκρυα σου. Μην ντρέπεσαι για όσα νιώθεις. Είναι δικαίωμα σου. Είναι εσυ!
Άσε τα δάκρυα σου να τρέξουν. Άσε τα δάκρυα σου να σου θυμίζουν πως είσαι ένας άνθρωπος.
Και σε ολους εκείνους που με ευκολία θα έρθουν να σου πουν «μην κλαις», χάρισε τους τη σιωπή σου και αφιέρωσε τους την επιστροφή σου!
Γι’αυτο σου λεω, μην ξεχάσεις όταν στεγνώσουν τα δάκρυα, να πατήσεις γερά κάτω, και να γυρίσεις στη ζωή σου.
Μην ξεχάσεις να σηκωθείς.
Πάρε το χρόνο σου, γλύψε τις πληγές σου και σήκω!