Η Φυσική Ιστορία είναι Ζωντανή (Μέρος Β)
Τα Μουσεία υποτίθεται ότι δεν πάνε καλά σαν βιώσιμες επιχειρήσεις
Πολιτισμού. Όμως κάποια Μουσεία που ανταποκρίνονται στις Σύγχρονες
ανάγκες του επισκέπτη-παρατηρητή είναι τόσο βιώσιμα που αποτελούν τον
λόγο που κάποια άλλα Μουσεία κλείνουν. Όπως ακριβώς μια επιχείρηση του
δημοσίου χρεωκοπημένη που ιδιωτικοποιείται και ρέει άφθονο Κεφάλαιο
αναβάθμισής του με μελέτη σχεδίου επιχειρηματικότητας και υλοποίησης.
Τα Πωλητήρια Μουσείων δεν ζουν από πώληση ακριβών βιβλίων εκεί αλλά
μειωμένου κόστους εκτύπωσης. Ζουν από εμπορευματοποιημένη εικόνα και
design του Μουσείου που απευθύνεται στον καταναλωτή πλέον επισκέπτη
είτε ντόπιο είτε ξένο. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα μεγάλα Μουσεία και
Ελλάδας και Ε.Ε. πουλάνε τυπωμένο λογότυπο και Εικόνα Μουσείου (π.χ.
ενδημικά είδη) πάνω σε τσάντα πολλαπλών χρήσεων, αυτής που αντικαθιστά
την πλαστική σακούλα που πληρώνεις στα ταμεία επειδή βλέπουν πλέον την
χρηστικότητα μαζί το design σαν καταναλωτική καθημερινότητα.
Θα περιγράψω ως επισκέπτη Έλληνα ντόπιου πελάτη Μουσείων τι μου λείπει
απ΄το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας που είδα στα Δαυγάτα σαν ενότητα
Εκθεμάτων. Η αντίστοιχη Έρευνα του Βυθού της Κεφαλονιάς και η όποια
Βιοποικιλότητα της. Μου λείπει δηλαδή το συγκριτικό πλεονέκτημα επίσης
της Κεφαλονιάς ως Φυσική Ιστορία ακόμη και ως προς τα άλλα νησιά του
Ιονίου, ότι εγώ έχω και Βουνό ΚΑΙ Θάλασσα και Υδροβιότοπο ενώ πουλάω
ΘΑΛΑΣΣΑ πεντακάθαρη με ιριδίζοντα Γαλάζια Νερά. Είναι εκείνη η ζωντανή
βιτρίνα που μπορείς να αιχμαλωτίσεις μέσα στο Μουσείο και τραβάει τα
βλέματα απ΄το κινητό που
είναι ο κύριος ανταγωνιστής των Μουσείων ΚΑΙ έτσι τον καταπολεμούν με
ΕΝΤΟΝΗ ΕΙΚΟΝΑ τρισδιάσταση με Κίνηση, Ζωντανό έκθεμα και
Διαδραστικότητα Προγραμμάτων εκπαιδευτικών. Μου λείπει το Μυστήριο του
Βυθού που δεν βλέπω αν και βλέπω παντού γύρω μου θάλασσα. Είναι εκείνο
το στοιχείο που κάνει το “Κρουαζιερόπλοιο” να νιώθει σαν μικρό παιδί
για να δει όταν πληρώνει αδρά μια θολή τζαμένια μικρή επιφάνεια για
κάτι που σαλεύει κάτω από ένα glass bottom μικρό σκάφος. Μου λείπει το
Χρώμα, η Κίνηση, η
Ζωντανή Φυσική ζωή του Περιβάλλοντος της Κεφαλονιάς κάτω από την
επιφάνεια της Θάλασσας. Θεωρώ ελλειπές το Μουσείο σαν Έρευνα αυτή τη
στιγμή για να εκσυγχρονιστεί ως προς το περιεχόμενό του και βλέπω μια
κάπως ιδιωτική συλλογή και έρευνα Καλής Ποιότητας να έχει όμως μόνη
της σηκώσει στην πλάτη της τον Πλούτο και την Ποικιλία που έχει να
δείξει το Νησί, ενώ έχει ατμόσφαιρα ακαδημαικού τύπου που αυτό σήμερα
δεν μπορεί να επιβιώσει σε Μουσείο στην Ελλάδα.
Το άλλο που θα επιθυμούσα να δω σαν επισκέπτης, σαν τουρίστας, και σαν
ντόπιος είναι λίγη Δικαιοσύνη στο Σημείο Καταβόθρες Αργοτολίου. Οι
Καταβόθρες δεν έμειναν στην αφάνεια επειδή δεν είχαν κάτι εντυπωσιακό
να δείξουν καθώς έχουν υπόγειο μυστήριο και ήχο και κουβαλάνε
σημαντικό ενδιαφέρον ως Καταβόθρες Φαινόμενο ως προς τις άλλες που
έχει η Ελλάδα επειδή ξεκινούν από Θάλασσα για να βρουν έξοδο πηγής
πάλι σε Θάλασσα υδροφόρου ορίζοντα. Οι Καταβόθρες συσχετίστηκαν και
ταυτίστηκαν όμως με τον βόθρο της Κεφαλονιάς ως σημείο επισκέψιμότητας
εκεί του υπόκοσμου απ΄ότι έχει να επιδείξει μια διαβρωμένη επαρχία της
Ελλάδας και αυτό είναι που τις εξαφάνισε και όχι η εγκατάλειψη. Ένα
ιδιωτικό Κέντρο κατάφαγε όλα τα κέρδη από τη Φήμη και Όνομα του
Γεωλογικού Φαινομένου επί δεκαετίες και το καταχράστηκε, έδωσε μόνο
δυσφήμιση ενός Βόθρου στο Σημείο Καταβόθρες αντί ανάδειξής του και θα
ένιωθα καλά μόνο αν η Πολιτεία πάρει αποζημίωση για όλη αυτή τη ζημιά
και κλοπή των εισπράξεων τόση ώστε να φτάσει σαν Πόρος οικονομικός και
να χρηματοδοτηθεί το αληθινό Μουσείο εκσυγχρονισμένο. Θα ένιωθα καλά
σαν Κεφαλονίτης μόνο αν γκρεμιζόταν το Κτίσμα να φανεί Ορίζοντας και
να πετάξω τα συντρίμια αυτής της γελοιότητας του
Νεοέλληνα-Νεοκεφαλλονίτη στο σημείο που πετάχτηκε ο άγαλμα του Μεταξά
στον Υδροβιότοπο Κουτάβου. Κι αν να το γκρεμίσω με έξοδα του ιδιώτη
δεν μπορώ θα ήθελα έστω τη δικαιοσύνη να ανήκει πλέον στο δημόσιο το
Κτίσμα που δεσπόζει εκεί αντί στο κάθε ιδιωτικό συμφέρον.
Θα πάω να χτίσω ένα σκυλάδικο σ΄ένα βράχο να το λέω Ακρόπολη και να΄χω
για αυλή τον Παρθενώνα. Αξίζει να κάνετε Μουσείο της γελοιότητας του
ιδιώτη το Σημείο Καταβόθρες και να γίνει Παγκόσμιας εμβέλειας και
φήμης αυτό που έχουμε εδώ σαν Πλούτο Ιστορίας και εξέλιξής της
Ανάπτυξής μας.
Μαρία Μαγουλά
εικαστικός
