«ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ» ΚΑΙ «ΦΙΛΙΕΣ»
…όπως όλοι ξέρουμε, φιλία, είναι η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα μέρη και διακρίνεται για την ανιδιοτέλεια της, την αγνότητα των συναισθημάτων, το σεβασμό κ.α.
Η συμμαχία αντίστοιχα, ενώνει τα «μέρη» στη βάση, των κοινών στόχων και στοχεύσεων, αναγκών, συμφερόντων κ.α.
Θεώρησα σκόπιμο να « ξεχωρίσω» τις δύο έννοιες γιατί τα τεκταινόμενα το τελευταίο διάστημα στα «εθνικά» μας θέματα κοντεύουν να προκαλέσουν παράκρουση ή καλύτερα «vertigo» στη ψυχολογία του κοσμάκη!
Ξαφνικά συνειδητοποιήσαμε ότι η «ΜΕΓΑΛΗ» ευρωπαϊκή οικογένεια, στην οποία «εισήλθαμε» σαν ισότιμο μέλος- στη «μεγάλη» της αγκαλιά – που θα μας «τάιζε» με «χρυσά κουτάλια» και που θα μας προστάτευε… μιας και πλέον τα σύνορα μας θα ήταν και δικά της, δεν ήταν παρά μία λυκοφιλία και «εμείς» το «παραμπαστό» για τα θελήματα…
Ξαφνικά «συνειδητοποιήσαμε» ότι η «ΜΕΓΑΛΗ» στρατιωτική συμμαχία δεν είναι και τόσο σύμμαχος στα «δύσκολα»…
Βλέπεις ξεχάσαμε , το 1974, που κάτω από τη πίεση και το ξεσηκωμό του κόσμου, στη τότε κυβερνητική ανακοίνωση, αναφερόταν ότι «…το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου… Το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει το πόλεμο μεταξύ δύο μελών του…». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έξοδο της χώρα μας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ –προσωρινά μέχρι να «ξεχαστεί» ο Αττίλας και η χούντα- και έξι χρόνια αργότερα να μας το «ξαναφορέσουν» … κολάρο!
Η ιστορία κύκλους κάνει και σαν τον αδιάβαστο μαθητή, που «κρύβεται» από το δάσκαλο, σε ξεμπροστιάζει τη χειρότερη στιγμή…
Και να ‘μαστε τώρα, κυνικά, κατάμουτρα, ξεδιάντροπα θα έλεγα, να μας λένε, να ομολογούν καλύτερα ακόμα και οι δικοί μας υπουργοί άμυνας -τέως και νυν- ότι «…θα είμαστε μόνοι μας» αν τα πράγματα δυσκολέψουν…
Ποτέ δεν είπαν στο κοσμάκη ότι μέχρι το 2001 είχαμε στο έδαφός μας πυρηνικά όπλα…
Ποτέ δεν είπαν στο λαό, το λόγο, που μαζί με τις «φίλες» και «σύμμαχες» Ευρωπαϊκό-Νατοϊκές χώρες διαμελίσαμε την Γιουγκοσλαβία …
Ποτέ δεν είπαν στο κοσμάκη ποια συμφέροντα εξυπηρετούσαν τα αεροπλάνα και τα βαπόρια που φεύγαν από τη βάση της Σούδας για να εκτελέσουν τις «αγαθοεργίες» τους στη Λιβύη και τη Συρία…
Ούτε ενημέρωσαν τον κόσμο ότι η Νατοϊκές συμφωνίες υπερισχύουν των Ευρωπαϊκών αμυντικών συμφωνιών…
…και να λοιπόν που το «τρυφερό ειδύλλιο»,-παραμονή Χριστουγέννων- μετεξελίχθη σε φλογερή σχέση και τέλος «γάμος» με ανταλλαγή όρκων περί «προβλέψιμης» και συνεχούς πίστης στα συμφωνηθέντα…
Βέβαια οι όρκοι ήταν κυρίως μονόπλευροι, όπως αρμόζει στο φτωχό και τον πλούσιο, τον δυνατό και τον αδύναμο…
Θα μπορούσε να είναι μια ελληνική ταινία εποχής, όπου η πτωχή, πλην τίμια κοπέλα ερωτεύεται τον πλούσιο γαμπρό… Δυστυχώς, δεν ήταν –ούτε είναι – έτσι στις σχέσεις μεταξύ κρατών!
Πόσο μάλλον όταν έχεις υποσκάψει , έχεις γκρεμίσει, τα τείχη της πόλης σου για να βάλεις μέσα το Δούρειο Ίππο αφήνοντας το λαό σου εκτεθειμένο…
Και ενώ οι καημένοι Τρώες έπεσαν στη παγίδα των Αχαιών και γιόρταζαν αμέριμνοι γύρω από το Δούρειο Ίππο, εδώ, στα καθ’ ημάς, το Δούρειο το «βάλαμε» εν πλήρη γνώση και συνείδηση εντός των τειχών και μάλιστα ορκιστήκαμε να τον προσέχουμε ,να τον προστατεύουμε στο όνομα του Άρη του θεού του πολέμου…
Ούτε βεβαίως είπαν ότι με τη πρόσφατη Έλληνα-Αμερικανική συμφωνία, δεν δίνουν μόνο «γη και ύδωρ», αλλά μετατρέπουν απ’ άκρη σε άκρη τη χώρα μας σε μια αμερικανική βάση, μια και κάθε Ελληνικό στρατόπεδο, θα μπορεί να φιλοξενήσει αμερικανικά στρατεύματα, αεροπλάνα, βαπόρια ,υποβρύχια, αεροπλανοφόρα και ότι «τραβάει η όρεξή τους» ή καλύτερα το συμφέρον τους…
Ακόμα και το Γενικό Λογιστήριο του κράτους διαπιστώνει , «οικονομική ζημία» από την εν λόγω συμφωνία… παρόλα αυτά, «εμείς» εκεί, «πιστοί και προβλέψιμοι σύμμαχοι», θα κάνουμε αυτό που πρέπει!
Εν τέλει τι γίνεται; Είμαστε σύμμαχοι με τη Τουρκία ή όχι; Και εάν είμαστε τότε ποιος είναι ο «εχθρός»;
Πως είναι δυνατόν για χρόνια να πετάγαμε παρέα με τούρκους πιλότους στα κατασκοπευτικά AWACS, να συμμετέχουμε σε κοινές Νατοϊκές αποστολές και ασκήσεις- μέχρι πρόσφατα το 2019- και ταυτόχρονα να απειλούμαστε από τους ίδιους (Τούρκους);
“Βρείτε τα μεταξύ σας”. Αυτό άλλωστε είναι το νόημα των όσων δηλώνει στην «Καθημερινή» ο Ρόμπερτ Ο΄ Μπράιεν σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Ντόναλντ Τραμπ…
Μια απλή «ματιά» στο παρακάτω πίνακα απαντάει σε πολλά ερωτήματα…
Οπότε «εύκολα» καταλαβαίνεις, οι παρεμβάσεις για «αποκατάσταση» της δημοκρατίας σε μια σειρά χώρες όπως παλαιότερα στη Λιβύη, τη Συρία, τη Βενεζουέλα και όπου «αλλού» στη γη, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ για τη κλοπή του ορυκτού πλούτου της χώρας- θύμα…
Έτσι λοιπόν , στα «καθ΄ημάς» μια απλή ανάγνωση της έκθεσης του Ελληνικού Υπέξ για τη Τουρκία, με τίτλο «Ενεργειακός Τομέας της Τουρκίας», αναφέρει ανάμεσα στα άλλα ότι, «παρουσίασε την πιο γρήγορη ανάπτυξη σε ηλεκτρική ενέργεια μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ, με ετήσιο ποσοστό αύξησης 5,5% από το 2002» και προβλέπεται ότι η χρήση ενέργειας θα αυξηθεί κατά επιπλέον 50% την επόμενη δεκαετία, παραμένοντας όμως εξαρτημένη από τις εισαγωγές. (https://www.rizospastis.gr/story.do?id=10629482)
Όπως λοιπόν, γίνεται αντιληπτό, τα λεφτά είναι πολλά και σίγουρα δεν ΑΦΟΡΟΥΝ ούτε την ενεργειακή πενία του κοσμάκη, που πεθαίνει από το κρύο και «βάζει» ταξίμετρο στο ΙΧ του, ούτε ξαφνικά «έπαθε» παράκρουση ο «απέναντι» δάσκαλος, γιατρός, φούρναρης, οικοδόμος και θέλει να πάρει το όπλο του…
Γίνεται πόλεμος οικονομικών συμφερόντων, των μεγάλων ομίλων ενέργειας, των «κορακιών» που «μυρίστηκαν» ψητό…
Ας μη ξεχνάμε – αυτό που δυστυχώς δεν μαθαίνουμε στο σχολείο- ότι το «ΓΕΓΟΝΟΣ» έχει πάντα ΑΙΤΙΟ και ότι, όπως ο Α΄ αλλά και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν πόλεμοι –αρχικά- μεταξύ των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, για το «μοίρασμα και επέκταση των αγορών» ή του λεγόμενου «ζωτικού χώρου», έτσι και σήμερα διεξάγεται πόλεμος, δημιουργώντας εντάσεις, φανατισμούς, θρησκευτικές κ. α. διαφορές προκειμένου τα συνήθη θύματα, οι λαοί να ματώσουν «..για τ΄αφέντη το ψωμί» που λέει και στο τραγούδι ο Ν. Ξυλούρης σε στοίχους Κ. Βάρναλη. ( https://youtu.be/iAS4yKki5R0?t=26)
Ας θυμηθούμε το διήγημα του Αντώνη Σαμαράκη «Το Ποτάμι»…
Δεν υπάρχει ποτάμι που να χωρίζει τους Λαούς…
Υπάρχουν «γέφυρες» που ενώνουν τις ανάγκες τους, τους πολιτισμούς τους, τα συμφέροντα τους, τις αγάπες και τους πόνους τους…
Είναι τα θύματα και ταυτόχρονα οι πρωταγωνιστές των εξελίξεων…
Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, δεν έχουν να μοιράσουν τίποτα εκτός από το «ψωμί» και το «κρασί» στο ΙΔΙΟ τραπέζι…
Οι Λαοί είναι ΦΙΛΟΙ και ΣΥΜΜΑΧΟΙ συνάμα!
Φίλοι μεταξύ τους και Σύμμαχοι απέναντι στους εκμεταλλευτές τους!
Ιωαννάτος Σπύρος
