«Όταν ήμουν παιδί, για αρκετό καιρό, έβλεπα στον ύπνο μου συνέχεια τον ίδιο εφιάλτη: μια κακιά μάγισσα είχε μεταμορφώσει εμένα και τους αδερφούς σε γουρουνάκια και τρέχαμε να κρυφτούμε από εσένα που είχες μεταμορφωθεί σ’ έναν γιγαντιαίο δεινόσαυρο. Τρέχαμε και τρέχαμε μέχρι που βρίσκαμε την μαμά για να μας προστατεύσει.
Εκτός από τα όνειρά μου, με τρομοκρατούσες και στην πραγματικότητα. Ήσουν τυραννικός, πάντα έτοιμος να ξεσπάσεις και γέμιζες όλο το σπίτι με φόβο. Θυμάμαι ότι μια φορά με χτύπησες τόσο δυνατά που κατουρήθηκα πάνω μου. Στο σχολείο τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. H κατακρεουργημένη αυτοπεποίθηση και η φυσική ντροπαλότητα που έχω σαν άνθρωπος με έκαναν τον πιο εύκολο στόχο στους νταήδες του σχολείου.
Δεν σε κατηγορώ, αλλά θέλω πραγματικά να καταλάβεις πώς οι πράξεις και τα λόγια σου με επηρέασαν. Πέρασα χρόνια κρυμμένος στο δωμάτιό μου, ακούγοντας τις φωνές σου. Πάντα αναρωτιόμουν γιατί έχω τόσο θυμό μέσα μου. Γιατί παλεύω να γίνομαι αρεστός στους άλλους και το να νιώθω παραμελημένος μου προκαλεί τόση οργή. Τώρα καταλαβαίνω ότι όλο αυτό έχει προκληθεί εξαιτίας σου.
Με κορόιδευες κάθε φορά που ζητούσα τα χάδια και την προσοχή της μητέρας μου. Το θεωρούσες αδυναμία… Η δική σου πέθανε όταν ήσουν 6 χρονών-και όχι, δεν μπορώ να φανταστώ πόσο δύσκολο σου ήταν.
Αυτό που μπορώ να καταλάβω όμως είναι ότι ποτέ δεν το αντιμετώπισες στα ίσια. Ποτέ δεν ζήτησες βοήθεια. Το βαρύ αίσθημα της απώλειας και του πόνου ξυπνάει όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί και αντί να το συζητήσεις, εσύ επιλέγεις τον θυμό και τις φωνές.
Μεγάλωσα και πλέον δεν είμαι εκείνο το φοβισμένο γουρουνάκι. Έχω αποδεχτεί όσα έγιναν και αν για κάτι μετανιώνω είναι ότι υπήρξα τόσο θυμωμένος.
Δούλεψα όμως με τον εαυτό μου! Προσπάθησα να βρω ποιος είμαι, να καταλάβω τα λάθη μου, να συνειδητοποιήσω πώς η συμπεριφορά μου μπορεί να πληγώσει όσους αγαπώ. Και φυσικά γιατί η ζωή μου μέχρι ένα σημείο ήταν τόσο χαοτική από τότε που έφυγα από το πατρικό.
Το έκανα-εσύ όχι! Και είμαι σίγουρος ότι ποτέ δεν θα το κάνεις. Βλέπω καθαρά πλέον γιατί ήσουν ο μαινόμενος δεινόσαυρος που με καταδίωκε ουρλιάζοντας για την αγάπη που στερήθηκε όταν ήταν μικρός. Μακάρι να είχες τα κότσια να το δεις και εσύ. Μακάρι να είχες τα κότσια να επιτρέψεις στον εαυτό σου , να είσαι χαρούμενος.»
Πηγή: guardian.com
