Κάποιες «κορονιασμένες» σκέψεις:
Κοινωνική ευημερία χωρίς καλούς οικονομικούς δείκτες δεν υπάρχει. Κακή οικονομία σημαίνει δυσάρεστα αποτελέσματα για τον κόσμο, όπως κακό σύστημα υγείας, κακές συνθήκες διαβίωσης, κακή εκπαίδευση (άρα χάλια μέλλον) και αναγκαστική γενικά υποδούλωση στα όποια συμφέροντα.
Οι πόλεμοι ανέκαθεν γίνονταν για εκμετάλλευση ή απλούστερα για «αφαίμαξη» λαών από τους ισχυρότερους.
Τώρα βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση, όχι σε καταπολέμηση πανδημίας όπως περνάει σιγά – σιγά στο πόπολο.
Χρειάζεται λοιπόν πολύ προσοχή και σχεδόν στρατιωτική σκέψη και ενέργειες αλλιώς δεν θέλω να σκέφτομαι το μέλλον της Ελλάδας.
Ήδη γίναμε οικονομικοί πρόσφυγες ή κάνω λάθος??
Ο πόλεμος (αμυντικός για εμάς) έχει πάντα απώλειες αλλά και τα οφέλη της νίκης, όπως μια αξιοπρεπή ζωή και να μη βλέπεις το διπλανό σου να πεθαίνει της πείνας.
Ρεαλιστικά λοιπόν αν δεν μελετηθούν αντικειμενικά τα συν και τα πλην των «σημείων» που πρέπει να δοθούν μάχες όπως και ο χρόνος διάρκειάς τους, η τυχόν φαινομενικά αρχική νίκη θα είναι αυταπάτη.
Ελπίζω αυτό να μη γίνει κατανοητό σε λάθος χρόνο.
Προσοχή και ψυχραιμία λοιπόν γιατί έχω την εντύπωση ότι σπρωχνόμαστε στο να έχουμε ψυχολογία ΟΧΛΟΥ, δηλαδή ό,τι το χειρότερο!
Σε όσους δε (και είναι πολλοί) κοιτάνε τη «πάρτη» τους θα συμβούλευα σύνεση, γιατί επί του προκειμένου το προσωπικό συμφέρον είναι 100% εγκλωβισμένο στο συμφέρον του γενικού συνόλου και έτσι δε θα τη βγάλουν στεγνή από μυαλά δημιουργώντας πρόβλημα στα τρελάδικα…
Και για να το «ελαφρύνουμε» λίγο, γνωστό εστί το:
«Από σκαλί σ΄ άλλο σκαλί κι από φιλί σε πάθος
πήρα σοκάκι ανάποδα και μονοπάτι λάθος.
Κι απ΄ το Ροδόλφο στο Μηνά κι απ΄ τον Κοσμά στον Πάνο
πελάγωσα μανούλα μου και τώρα τι να κάνω.
Το γαρ πολύ του έρωτος γεννά παραφροσύνη
το διάβασα στον Παλαμά, το βρήκα στον Δροσίνη».
Λίγο αλληγορικό βέβαια, αλλά κατά βάθος επί της ουσίας του σήμερα και «μη σκιάζεστε στα σκότη» χα χα.
Σπύρος Ρόκκος, εις εκ των ελεύθερων πολιορκημένων…
