Αντιγράφουμε απο το facebook του Περιφερειακού Συμβούλου (ΑΝΑΣΑ) , Χρήστου Μωραϊτη
«ΘΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΤΟΥΜΕ ΜΕΤΑ;»
Το «θα λογαριαστούμε μετά» δεν είναι υπεκφυγή , μην παραμυθιάζεστε. Είναι η έκφραση του θυμού και της τωρινής αδυναμίας να αντιδράσουμε καθηλωμένοι στο σπίτι. Και μη σας παρασύρει ότι τη βγάζουμε με καλαμπουράκια, τραγουδάκια και κυνικά και μαύρα αστειάκια στο φέισμπουκ. Είναι γιατί αν δεν το κάνουμε κι αυτό θα τρελαθούμε. Αλλά μην παραμυθιάζεστε ότι έτσι θα είμαστε και μετά. Όποτε κι αν έρθει αυτό το μετά.
Τα λεφτά που δίνετε στην ιδιωτική υγεία, αντί να ενισχύετε το ΕΣΥ, όπως απαιτεί πια όλος ο κόσμος εντός και εκτός Ελλάδος, δε θα το καταπιούμε έτσι, δε θα καταπιούμε τις δικές σας εμμονές για το θαυματουργό ρόλο της ελεύθερης κι ανεξέλεγκτης αγοράς.
Την έλλειψη προστασίας των γιατρών και νοσηλευτών του ΕΣΥ, που είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης, δε θα την προσπεράσετε με ένα ακόμα μπαλκονάτο χειροκρότημα, όσο κι αν το αξίζουν οι άνθρωποι, στην πρώτη γραμμή του πολέμου.Την περικοπή των μισθών, την εκ περιτροπής εργασία, την απελευθέρωση των απολύσεων δε θα την καταπιούμε επειδή αυτή τη στιγμή, εγκλωβισμένοι στο σπίτι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο παρά να βγάζουμε στο πληκτρολόγιο το θυμό μας.
Τα επικοινωνιακά τρικ του «ηγέτη» (τρομάρα του) πρωθυπουργού δεν είναι αρκετά για να συσκοτίσουν τις επιλογές σας και η φιγούρα του κ.Τσιόδρα με την ευαισθησία και την ανθρωπιά που τον διακρίνει δεν θα σας δίνει άλλοθι για πολύ ακόμα, για την τραγική γύμνια στην οποία καταδικάζετε τα νοσοκομεία. Και μην πάτε να ρίξετε την ευθύνη, εσείς και τα παπαγαλάκια σας στα ΜΜΕ, στους ανεύθυνους που τριγυρνάνε άσκοπα, βάζοντας λουράκι στο γάτο της γειτονιάς για να τον βγάλουν βόλτα.
Το ξέρετε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μη βρεθούν τέτοιοι, ειδικά στην Ελλάδα του «τσάμπα μάγκα» και του «ξέρεις ποιος είμαι γω ρε;» Βάλτε το κι αυτό στην εξίσωση και προετοιμάστε τα νοσοκομεία με ΜΕΘ, αναπνευστήρες, γιατρούς, νοσηλευτές με μάσκες κατάλληλες και στολές. Πάρτε τα λεφτά που είναι διαθέσιμα, γιατί τώρα μιλάμε για τις ζωές μας, τις δικές μας και των ανθρώπων που αγαπάμε. Κι όχι με το μάτι στραμμένο στην οικονομία. Άλλα είναι τα μέτρα για αυτήν. Για μας μιλάμε τώρα, τους ανθρώπους, όχι τους αριθμούς.
Καταλάβατε;
Μην τολμήσετε να ξαναπείτε ότι είμαστε θωρακισμένοι και πανέτοιμοι. Κι αν σε κάποια πόλη δεν φτάσουμε ποτέ στη στιγμή της τελικάς επαλήθευσης του πόσο έτοιμοι αλήθεια ήμασταν, θα το οφείλετε σε μας , τη συντριπτική πλειονότητα, που μένουμε σπίτι, στους γιατρούς και τους νοσηλευτές και σε κανέναν άλλο.
Και κάτι ακόμα. Ναι, είμαστε όλοι μαζί στον εγκλεισμό, βγάζουμε όλοι μαζί τα υπαρξιακά μας, βιώνουμε τα ίδια συναισθήματα και τα εξομολογούμαστε. Αυτό παραδόξως φέρνει πιο κοντά πολλούς περισσότερους από ό τι στο παρελθόν. Γνωριζόμαστε εξ αποστάσεως και βιώνουμε την κοινή ανθρώπινη μας διάσταση. Μην το υποτιμάτε αυτό . Για μεθαύριο μιλάω. Και τότε κανείς δε θα μιλάει γλυκά. Εντάξει;
ΣΥΜΓΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.