Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για δωρεές που δίνουν κάποιοι επιφανείς οικονομικοί παράγοντες για να ενισχύσουν το δημόσιο σύστημα υγείας.
Η κυβέρνηση προωθεί πολιτική επιδομάτων αντί για πολιτική που θα παρέχει μόνιμες λύσεις.
Δίνονται δωρεές από οικονομικά ισχυρούς σαν μια άλλης μορφής εξουσία.
Δίνω άρα ελέγχω. Αναπτύσσεται μια σχέση υπακοής και εξάρτησης και σαν μια πράξη ξεπλύματος ενοχών.
Συγκαλύπτουν το γεγονός ότι ο πλούτος που συσσωρεύεται στα χέρια λίγων, στην πραγματικότητα είναι ο κόπος των πολλών.
Επειδή πέρα από τις θεωρίες ότι τον πλούτο τον παράγουν οι επιχειρηματίες με έξυπνες ιδέες και σκληρή δουλεία, η μόνη θεωρία που έχει εξηγήσει με απτό τρόπο την συσσώρευση του είναι ο βασικός νόμος του καπιταλισμού, ο νόμος της υπεραξίας και δεν χρειάζεται να είναι κανείς μαρξιστής για να τον αποδέχεται ως το καλύτερο μέχρι σήμερα εργαλείο ανάλυσης της παραγωγής του πλούτου.
Και με βάση αυτόν, όσα <δωρίζονται> ήδη μας ανήκουν και ακόμη και αυτά που δεν <δωρίζονται>.
Αγωνιζόμαστε για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας όχι με ελεημοσύνες, αλλά με γενναία κρατική χρηματοδότηση ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσει ισότιμα τα προβλήματα υγείας όλου του ελληνικού λαού.
ΑΘΑΝΑΣΑΤΟΣ ΝΙΚΟΣ
