ΜΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ …
Μέρες πικρές … και θα έλθουν χρόνια δύσκολα … τραχιά …
Και στο νου έρχονται σκέψεις μου αλλοτινές … καθώς πλησιάζει ξανά η ημέρα όπου ο Ιησούς θα εισέλθει στην Ιερά Πόλη, πάνω σε ένα γαϊδουράκι. Και οι κάτοικοι λέει θα στρώνουν κλαδιά [βάγια στα εβραϊκά] φοινίκων για να περάσει ο Ιησούς και ο λαός λέει θα τον υποδέχεται ¨ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου¨. Θα τον υμνούν ¨ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου¨.
Και ναι, ναι, στην ίδια πόλη, από τους ίδιους ανθρώπους, λίγες μέρες μετά, θα ακουσθούν δυνατά ουρλιαχτά: ¨άρων άρων σταύρωσον Αυτόν¨.
Μόνος λοιπόν θα μείνει ο Ιησούς. Μόνος πονώντας πάνω στην παγκόσμια πληγή που αιμορραγεί. Μόνος στον μαρτυρικό Γολγοθά. Μόνος στο Σταυρό.
Και επί του Σταυρού ο Ιησούς θα πονά, ¨περὶ δὲ τὴν ἐνάτην ὥραν ἀνεβόησεν ὁ Ἰησοῦς φωνῇ μεγάλῃ λέγων• Ἠλὶ ἠλὶ, λιμᾶ σαβαχθανί; τοῦτ’ ἔστι Θεέ μου, Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;¨.
Και ενώ μέσα στην παραζάλη τούτων των ημερών, το ερώτημα στα χείλη πιά όλων πικρό:¨ Ἠλὶ ἠλὶ, λιμᾶ σαβαχθανί;¨, και πιά για όλους μοναχά η – μάταιη τάχα; – προσδοκία, η ελπίδα, η ευχή: ¨Καλή Ανάσταση¨,
Μια πρόσκληση λοιπόν από εμέ τον ταπεινό:
Το βράδυ της Αναστάσεως, Μεγάλο Σάββατο, ώρα δωδεκάτη βραδινή, με ένα απλό κεράκι όλοι στο χέρι, αναμμένο με το Ανέσπερο Φως του εν ημίν Ναού, όλοι ας βγούμε στα μπαλκόνια μας, με τα φώτα όλα αναμμένα, και ας ενώσουμε τις φωνές μας ψέλνοντας γαλήνια ¨Χριστός Ανέστη ….¨, και ας στρέψουμε το βλέμμα ψηλά, και ίσως … ίσως να δούμε Αναστημένο τον Ιησού να ανέρχεται στους Ουρανούς …
Ταπεινά
Γεράσιμος Βασ. Θεοδωράτος
