«Γλυκόπικρη εορτή αυτή της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα»
Όλοι όσοι γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε στα Ιόνια Νησιά, θα θυμόμαστε πάντοτε τις εορταστικές εκδηλώσεις στα σχολεία, στις πόλεις και στα χωριά για την Ένωση των Επτανήσων με την πατρίδα μας. Πόσοι όμως από εμάς θυμόμαστε τα αληθινά γεγονότα που τη συνόδευσαν;
Είναι αλήθεια πως το λίκνο του ριζοσπαστιμού στα Επτάνησα ήταν η Κεφαλονιά. Εμείς λοιπόν οι Θιακοκεφαλονίτες, έχουμε έναν ακόμη λόγο να είμαστε πάντα ενήμεροι για τις ενέργειες των Κεφαλλήνων ριζοσπαστών, τις επιτυχίες τους αλλά και την τελική τους απογοήτευση… διότι στο τέλος, ο δικός τους αγώνας, δε δικαιώθηκε.
Οι ριζοσπάστες ήταν αυτοί που ούτε να «βολευτούν» με μερικές ευνοϊκές ρυθμίσεις από τους Άγγλους επιθυμούσαν, αλλά ούτε την άνευ όρων ένωση με την Ελλάδα. Ζητούσαν και αγωνιζόντουσαν να ενωθούν τα επτάνησα με την Ελλάδα, με σκοπό τη συγκρότηση ενός συμπαγούς κράτους όπου οι έννοιες της δικαιοσύνης, της ίσης μεταχείρισης και της δημοκρατίας θα ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένες.
Οι Κεφαλλήνες Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος και Ιωσήφ Μομφερράτος αφιέρωσαν τις ζωές τους για το σκοπό της Ένωσης που γιορτάζουμε σήμερα, αλλά όχι για εκείνη την Ένωση που σχεδίασαν και υλοποίησαν οι ξένες δυνάμεις για τη βελτίωση και τη διασφάλιση των συμφερόντων τους. Γι’ αυτό και δεν την ψήφισαν…
Οφείλουμε να γνωρίζουμε τη διεθνή συγκυρία κάθε ιστορικού συμβάντος. Όπως και στην πολύ πρόσφατη χούντα του ‘67, όπως και στην πιο μακρινή ελληνική επανάσταση του ‘21 οι διεθνείς συσχετισμοί των κυρίαρχων στρατιωτικών και πολιτικών δυνάμεων μόρφωσαν και διαμόρφωσαν τις εξελίξεις που έλαβαν χώρα. Εν προκειμένω, η βρετανική διπλωματία της εποχής είχε σταματήσει να επιθυμεί τη διατήρηση της αποικίας των Επτανήσων(διότι το κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών των Ιονίων Νήσων δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία αγγλική αποικία με τη φενάκη ενός ελεγχόμενου κοινοβουλίου), οπότε κανόνισε αυτή να περάσει στην Ελλάδα αφού πρώτα είχε εφασφαλίσει ένα βασιλιά της επιλογής της(το Γεώργιο τον Α΄).
Επρόκειτο για μία εξέλιξη «win-win» για τα αγγλικά συμφέροντα(όπως θα τη χαρακτήριζαν οι σημερινοί Βρετανοί διπλωμάτες) και μία πύρρειο νίκη για το γνήσιο και αληθινό κίνημα των ριζοσπαστών. Γλυκιά λοιπόν η θύμηση της Ένωσής μας με τη μητέρα πατρίδα, αλλά πικρή η ανάμνηση της κατάληξης αυτού του πολύ σημαντικού κινήματος που ξεκίνησε απ’ το νησί μας.
Πολιτικό συμπέρασμα : Καλό θα ήταν να βάζαμε τον πήχη πιο ψηλά από εκεί που μας υπαγορεύουν η γραμμή παραγωγής, ο πρόσκαιρος καταναλωτισμός και τα συμφέροντα των ισχυρών που μόνο κερδίζουν απ’ όλα αυτά, και συνάμα να διεκδικούμε πάντοτε τη βελτίωση των συνθηκών των ζωών μας με υπερβατικό τρόπο και με όραμα. Διότι εκείνοι μπορεί να είναι ισχυροί, αλλά εμείς είμαστε οι πολλοί.
Αργοστόλι, 21 Μαΐου 2020
Γιάννης Βαρούχας
