Στην Οδύσσεια ραψωδία (ν – 103) περιγράφεται το άντρον ως:
… ἄντρον ἐπήρατον ἠεροειδές,
ἱρὸν νυμφάων αἱ νηϊάδες καλέονται.
Δηλαδή:
… άντρο θελκτικό και χαμηλά φωτισμένο,
αφιερωμένο στις Νηϊάδες νύμφες (νεράϊδες).
(ν – 110) … δύω δέ τέ οἱ θύραι εἰσίν,
αἱ μὲν πρὸς Βορέαο καταιβαταὶ ἀνθρώποισιν,
αἱ δ᾽ αὖ πρὸς Νότου εἰσὶ θεώτεραι· οὐδέ τι κείνῃ
ἄνδρες ἐσέρχονται, ἀλλ᾽ ἀθανάτων ὁδός ἐστιν.
(Μετάφραση):
… Ανοίγματα δε διείσδυσης (στο άντρο των νυμφών) υπάρχουν ως εξής:
αυτά μεν που είναι προς Βορρά, προσιτά (ή δυνατά προς κατάβαση) στους ανθρώπους,
αυτά δε που είναι προς Νότο θεϊκότατα, προσιτά μόνο σε αυτούς που έχουν θεϊκή υπόσταση και ποτέ δεν διεισδύουν «εκείνη δύω» μέσω αυτών απλοί άνθρωποι, αλλά μόνον οι αθάνατοι.
.
Η διαφορά μου με τις γνωστές ελεύθερες μεταφράσεις με το σπήλαιο των δύο θυρών, προκύπτει από το ότι η λέξη «δύω» στην Α.Ε.Γ. εκτός του αριθμητικού δύο (2) μπορεί να σημαίνει και βυθίζομαι – εισέρχομαι, εξ΄ ου και η λέξη δύτης.
Στη πράξη δηλαδή έχουμε άντρο με δύο πλευρές ή μπάντες Κεφαλλονίτικα, τη Βόρεια και τη Νότια με πολλές εισόδους «θύρες» από εκάστη των δύο πλευρών.
Εδώ έχει προφανώς τη δεύτερη έννοια γιατί αν λάβουμε το «δύω» σαν αριθμητικό (2), τότε έχουμε μία είσοδο από κάθε πλευρά και οι πληθυντικοί – «αι μεν προς Βορέαο – αι δε προς Νότου», του αρχαίου κειμένου πάνε περίπατο λαϊκώς! Χα χα.
Επίσης στο «ουδέ τη κείνη» η λέξη «κείνη» τοποθετείται επιρρηματικά δίνοντας έμφαση στο ρήμα –δύω- αντί να είναι αντωνυμία, όπως συμβαίνει πολλές φορές στα Ομηρικά έπη.
Οπότε τα δώρα των Φαιάκων κρύφτηκαν σε κάποια θύρα ή όρυγμα (με σπέος) του κυρίως άντρου και η πέτρα που τοποθέτησε η Αθηνά δεν επηρέαζε την είσοδο σε αυτό, αλλά εξαφάνιζε μόνο την κρυψώνα. Άλλωστε η θεά δεν φημιζόταν για την ηράκλεια δύναμή της, χα χα.
Η εικόνα του άντρου των Νυμφών που δίδεται από την Οδύσσεια αντιπροσωπεύεται απόλυτα από το (λαιμό) της χερσονήσου της Άσσου με τις σπηλιές στη Νότια (Μύρτος) και (Άσσος) Βόρεια πλευρά, αν κάποιος γνωρίζει κάτι παρόμοιο κάπου αλλού στα νησιά μας ας με ενημερώσει.
Επίσης αν δεχθούμε ότι την εποχή του Οδυσσέα η στάθμη της θάλασσας ήταν 3 – 4 μέτρα χαμηλότερη, και το λιμανάκι (όχι ο κόλπος) της Άσσου μη μπαζωμένο από τα φερτά υλικά του εκεί χείμαρρου, όπως και την ύπαρξη εκεί ρηχών πηγαδιών νερού βάθους 1,5 – 2 μέτρων τότε το σκηνικό γίνεται τέλειο, γιατί να και οι τότε πηγές !
(Περισσότερα εδώ ).
Άρα βρισκόμαστε στο Ομηρικό λιμάνι του γέροντα Φόρκυνα?
Φυσικότατα μια και το εν λόγω λιμάνι ήταν πολύ κοντά στο παλάτι του Οδυσσέα και στο άστυ του (την πόλη του)!
Απλή επιβεβαίωση αυτού στη ραψωδία (ν – 190) !
Παλλὰς Ἀθηναίη, κούρη Διός, ὄφρα μιν αὐτὸν
ἄγνωστον τεύξειεν ἕκαστά τε μυθήσαιτο,
μή μιν πρὶν ἄλοχος γνοίη ἀστοί τε φίλοι τε,
πρὶν πᾶσαν μνηστῆρας ὑπερβασίην ἀποτῖσαι.
τοὔνεκ᾽ ἄρ᾽ ἀλλοειδέα φαινέσκετο πάντα ἄνακτι…
(Μετάφρ.)
Η Παλλάς κόρη του Δία, πυκνή ομίχλη γύρω σκόρπισε
για να τον κάμει αγνώριστο και να τον νουθετήσει,
μήπως τον γνωρίσει η γυναίκα του κι οι φίλοι του οι αστοί (πολίτες),
πριν πρώτα τα΄ άδικα πλερώσει στους μνηστήρες,
για αυτό όλα τώρα αγνώριστα φαινόταν στον Δυσσέα…
Να μη τον δει η γυναίκα του λοιπόν!
Λέτε να «έγραφε» καθημερινά χιλιόμετρα η καημένη η Πηνελόπη για να κρατήσει το στιλάκι τση ή πήγαινε τον Άργο για τσίσα ? χα χα.
Και γιατί εξειδικεύει τους φίλους σαν αστούς και όχι σκέτα Ιθακήσιους ή έστω δημότες Ιθάκης?
Άρα ο τόπος βρίσκεται πολύ κοντά στη πόλη της Ιθάκης όπου κι ο ίδιος έμενε ή όχι??
.
Υ.Γ.
Αυτά ελπίζω να μη γίνουν ερέθισμα για ψάξιμο από αρχαιολογικές υπηρεσίες και τα τοιαύτα όπως μέχρι τώρα με ζήλο γινόταν, γιατί πλέον υπάρχει ο κίνδυνος του κορονοϊού και δε θα ήθελα να γίνω πρόξενος κορονιασμένων κρουσμάτων…
Σπύρος Ρόκκος
