Όλο και κάτι θυμάμαι από τη μυθολογία. Έχουν περάσει χρόνια από τότε, με κοντά παντελονάκια πήγαινα στο δημοτικό, αλλά ξέρεις, πάντα κάτι μένει. Βοηθάει βλέπεις και η ίδια η ζωή που μας τα θυμίζει.
Τελευταία, μου ‘ρθε στο νου και η θεατρική παράσταση που παρακολούθησα εδώ και δυο χρόνια με τον Αιμ. Χειλάκη , Την Παπαληγούρα και την Αθ. Μαξίμου. «Ιφιγένεια εν Αυλίδι». Εξαιρετική παράσταση. Νομίζω ότι την παρακολούθησες κι εσύ! Τον μύθο τον γνωρίζεις. Η έρμη η Ιφιγένεια οδηγείται θυσία στον βωμό για το συμφέρον της εκστρατείας.
Ο ίδιος της ο πατέρας, ο Αγαμέμνονας, σ΄όλη τη διάρκεια της παράστασης, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στον ρόλο του γονιού και σ΄αυτόν του αρχιστράτηγου. Ο πατέρας πονάει, ο αρχηγός της εκστρατείας έχει χρέος απέναντι στον τίτλο του και σ΄αυτό που εκπροσωπεί. Και ο πατέρας χάνει. Και κερδίζει ο ρόλος του αρχηγού και η δύναμη που του δίνει ο τίτλος του . Και στέλνει την ίδια του την κόρη σφάγιο, θυσία στην Θεά Άρτεμη!
Άλλο, αν η Θεά τη τελευταία στιγμή σώζει την δύστυχη παρθένα , την Ιφιγένεια…
Μύθος είναι!
Στην πραγματική ζωή όμως, δεν υπάρχουν θεοί να προστρέξουν τους αδύναμους ή… τους απρόσεκτους. Και η εξουσία είναι αδίστακτη. Και θυσιάζει και στελέχη και συνεργάτες προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά της. Αυτό, καλέ μου Παναγή, δε στο μάθανε;
Από σπουδαία δικηγορική οικογένεια είσαι, διαβασμένος είσαι, δικηγόρος ντε! Χαμπάρι δε πήρες; Τρεις έντεκα , τρεις δώδεκα , τρεις δεκαπέντε κι έντεκα! Άκου να δεις πως έχει το πράμα.
Καθίσανε εκεί στην περιφέρεια μαζί με τους υψηλά ιστάμενους στο Μαξίμου και μετρήσανε τα κουκιά. Τι χάνω, τι κερδίζω δηλαδή. Και σκεφτήκανε, ότι μαζί με την κερδοφόρα ιδιωτικοποίηση των σκουπιδιών, θα έπρεπε να βρουν και ένα τρόπο, να λύσουν το πρόβλημα με τα σκουπίδια στην Κέρκυρα, στη Ζάκυνθο που έχουνε πνιγεί τα τελευταία χρόνια στη βρόμα, αλλά και στη Λευκάδα που αντιμετωπίζει τα ίδια.
Αν πετύχουν, θα γαϊδουροδέσουν και θα πολλαπλασιάσουν τις βουλευτικές έδρες στα Ιόνια νησιά, έστω κι αν μας στείλουν σκουπίδια με ανταλλαγή, δηλαδή η Άρτα για παράδειγμα να πάρει τα σκουπίδια της Κέρκυρας κι εμείς της Άρτας! Καλό; Και στην Κεφαλονιά; Ε, στην Κεφαλονιά δε βαριέσαι! Ας τη χάσουμε την έδρα… Στο τέλος πάλι κερδισμένοι θα είμαστε! Έτσι σκεφτήκανε.
Αυτό , Παναγή μου, με το συμπάθιο, σου ξέφυγε! Σε πουλήσανε δύστυχε και δεν πήρες χαμπάρι! Μα , αν είναι να κάνεις έτσι τις δουλειές σου Παναγή μου, την κάτσαμε τη βάρκα. Εσύ σα δικηγόρος που είσαι, έπρεπε να πιάνεις πουλιά στον αέρα. Έπρεπε αυτές τις λοβιτούρες να τις μυρίζεσαι αμέσως! Και το θέμα δεν είναι οι διαφορετικές πολιτικές απόψεις του καθενός, που σε υποστηρίζει ή που σε κατακρίνει.
Είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς το πρόσωπο του βουλευτή, ο οποίος δείχνει να μην αντιλαμβάνεται, όχι μόνο την αντίθεση του κόσμου στις επιλογές της κυβέρνησης για το θέμα της αποκομιδής και επεξεργασίας των σκουπιδιών και το πρόβλημα που θα επιφέρει στον τόπο , αλλά και το παιχνίδι που του στήνουν μέσα από το ίδιο του το κόμμα, στέλνοντάς τον σούμπιτο στον γκρεμό!
Και αυτό δεν είναι για γέλια.
Είναι επικίνδυνο, Παναγή μου…
O Αρμάος
