Τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την 10ετία λειτουργίας του Δήμου Κεφαλονιάς, οι απευθείας αναθέσεις (ΑΑ) δήμων και οργανισμών τους έχουν γίνει καθεστώς και όχι εξαίρεση, προκαλώντας την τοπική κοινωνία, ιδιαίτερα όπου γίνονται σήμερα από αυτούς που…χθες τις κατάγγελλαν.
Το να μοιράζονται δουλειές σε κολλητούς, συγγενείς, «υποχρεώσεις» ακόμα και σε συζύγους , είναι η επιτομή της αδιαφάνειας.
Να διευκρινίσουμε.
Ο νόμος δίνει το δικαίωμα σε δήμους, περιφέρειες και οργανισμούς να κάνουν υπο προϋποθέσεις απευθείας αναθέσεις. Η κατάντια όμως είναι όταν κάνουν μόνο απευθείας αναθέσεις ή όταν κάνουν απευθείας αναθέσεις και άντε και κανέναν διαγωνισμό για τα μάτια του Νομοθέτη.
Τα επιχειρήματά τους
- Πρέπει να γίνει το έργο γρήγορα
- Μόνο αυτός ξέρει τη δουλειά
- Κάνουμε διαγωνισμούς και δεν εμφανίζεται παρά ο εξής ένας πανταχού παρόν
Στην τοπική κοινωνία δεν υπάρχει πια εμπιστοσύνη για τις προθέσεις και την αφιλοκέρδεια πολλών από των οικονομικών πράξεων των δήμων και οργανισμών τους.
Ετσι επαγγελματίες δεν συμμετέχουν σε διαγωνισμούς ή στις προσκλήσεις ανοικτών διαγωνισμών από τις λίστες, γιατί δεν εμπιστεύονται τις διαδικασίες, γιατί θεωρούν ότι το παιγνίδι είναι στημένο και αρνούνται να συμμετέχουν σε αυτό.
Ακόμα, αρκετοί επαγγελματίες φαίνεται να πιστεύουν ότι η αγορά έχει μοιραστεί μεταξύ επιχειρήσεων με αμοιβαίες ανταλλαγές πχ εσύ θα πάρεις τον διαγωνισμό ΤΑΔΕ εγω θα πάρω τον διαγωνισμο ΠΑΡΑΤΑΔΕ. Ή και αμοιβές ο ένας στον άλλον ακούγεται πως δίνονται (!) για να αποχωρήσει ή να καταθέσει πρόταση με τιμή που του υποδεικνύεται παίζοντά το «λαγός» ή και …αβανταδόρος.
Αυτά γίνονται σχεδόν παντού, δεν θα γίνονται λέτε και στην δική μας μικρή τοπική αγορά??
Η πραγματικότητα είναι μια. Δήμαρχοι, Προέδροι οργανισμών, Περιφερειάρχες κλπ που διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα μπορούν να το μοιράζουν υπέρ υποχρεώσεών τους και να είναι νόμιμοι ή στα όρια της νομιμότητας.
Εξάλλου η πολυνομία και η ατιμωρησία έχει κάνει πολλούς αιρετούς θρασείς και τολμηρούς στο μοίρασμα του δημόσιου χρήματος κατά υποχρέωση και όχι κατ΄ ανάγκη, μοίρασμα στα «δικά μας παιδιά» και όχι στα δικά μας παιδιά…
Βοά και η δική μας τοπική κοινωνία χρόνια τώρα με τον χορό των ΑΑ. Οι ίδιοι και οι ίδιοι επιχειρηματίες. Κλειστή η αγορά για τους νέους, για άλλες επιχειρήσεις.
Θα τρομάζαμε από το νούμερο αν προσθέσουμε πόσο χρήμα έχει «μοιραστεί» και πως, τα τελευταία 10 χρόνια. Εκατομμύρια ευρώ.
Είναι η πολιτική τελικά επικερδής μπίζνα?
Μπορεί να μην είναι για τους αιρετούς αλλά δεν είναι καθόλου απίθανο αρκετοί εκ των ψηφοσυλλεκτών τους, των υποστηρικτών τους κλπ κύκλων στήριξης να θέλουν να εξαργυρώσουν τους οικογενειακούς ψήφους .
Ο ντόπιος νέος επαγγελματίας, η νέα επιχείρηση, μια τοπική επιχείρηση που υποπτεύεται αυτό το καθεστώς θεωρεί ότι δεν έχει ελπίδα να επιβιώσει και απαξιώνει να συμμετάσχει.
Κάποιοι άλλοι έχουν γυρίσει την πλάτη στους τοπικούς δήμους για όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα και έχουν στραφεί σε διαγωνισμούς εκτός Κεφαλονιάς, σε Πανεπιστήμια και Ιδρύματα. Και κάποιοι τα έχουν καταφέρει και πολύ καλά μάλιστα. Ναι, Κεφαλονίτικη εταιρεία είναι προμηθευτής του Πανεπιστήμιου της Κρήτης, μια άλλη έχει προμηθεύσει τον ΟΤΕ (κεντρικά) άλλη έχει δημιουργήσει πρωτοποριακά συστήματα ασφάλειας (software) με πωλήσεις εκτός Κεφαλονιάς, άλλη έχει συστήματα προβολής και τηλε μαρκετιγκ και δουλεύει με μεγάλο Δήμο Αττικής εδώ και χρόνια.
Κάποιοι νέοι επιχειρηματίες διψούν να προσφέρουν τις γνώσεις τους στην τοπική τους κοινωνία, να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της τοπικής αγοράς, αλλά απογοητεύονται.
Οι δήμαρχοι, οι αιρετοί, έχουν τους δικούς τους ανθρώπους-προμηθευτές, για να αισθάνονται ασφαλείς, -γιατί λένε- «με αυτούς θα γίνει σωστά η δουλειά», και πορεύονται με αυτούς, ως επί τω πλείστο μίζερα, άτολμα … Στην πραγματικότητα οι αιρετοί με τέτοια μυαλά είναι όμηροι των ψηφοσυλλεκτών τους.
Και αυτό φθάνει έως τις κορυφές της εξουσίας. Διότι από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι. Αν ο δήμαρχος στο κάθε «Καλοκοτρονίτσι» έχει υποχρεώσεις στους ψηφοφόρους του για σκεφτείτε τις υποχρεώσεις μεγαλο βουλευτών, υπουργών και άλλων λοιπών συγγενών της εξουσίας.
Και κόβουν και ράβουν νόμους, εγκυκλίους, γνωματεύσεις που θα νομιμοποιούν αυτές τις υποχρεώσεις, κατά το μέγιστον. Ενας φαύλος κύκλος ξεπίτηδες για να χάνεται ο πολίτης και να επιβιώνει το σύστημα.
Η ΔΙΑΥΓΕΙΑ δεν περιόρισε το κακό.
Απλά έδωσε την δυνατότητα σε δημοσιογράφους και πολίτες να ενημερώνονται. Αυτό και τίποτε άλλο. Θα πείτε κάτι είναι και αυτό. Όχι δεν είναι… ούτε καν κάτι. Το να βλέπεις χορό εκατομμυρίων να μοιράζονται δια των ΑΑ ή και των κατατμήσεων των έργων μπορεί να έχει «το γούστο» του, μπορεί να βγάζεις «παραπολιτικά», αλλά μέχρι εκεί. Τίποτε άλλο.
Η φάμπρικα συνεχίζεται χάρη και στην αμέριστη βοήθεια αρκετών κρατικών υπαλλήλων διότι χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσαν οι δήμαρχοι ο κάθε αιρετός να κουνηθεί. Το κύκλωμα διευρύνεται… Σκεπάζει τα πάντα και εσύ ανθρωπάκο της καθημερινότητας είσαι απλά ένας ενημερωμένος θεατής, ένα “view” στην ΔΙΑΥΓΕΙΑ και τίποτε άλλο.
Μπορεί να ανατραπεί αυτή η κατάσταση;
Με πολιτική βούληση μπορεί, αλλά ποιος την έχασε για να την βρει ο κάθε δήμαρχος και ο κάθε αιρετός.
Μπορούν όμως οι επιχειρηματίες, επιχειρήσεις και επιστήμονες του νησιού μας να δουν το θέμα αλλιώς.
Πως αλλιώς;
Είναι δική τους υπόθεση να το βρουν…
Εμείς είμαστε εδώ να στηρίξουμε κάθε προσπάθεια προς τον εκδημοκρατισμό, την διαφάνεια, την ανάπτυξη.
Γιατί ακόμα και αυτή τη ζοφερή καταχνιά του Covid-19, οι ηλιαχτίδες θα βρουν τρόπο να την διαπεράσουν αν ΕΣΥ το θελήσεις.
Ελένη Δ. Χιόνη
