Αγαπητό Kefalonia press,
διάβασα σήμερα ένα άρθρο στη σελίδα σας υπό τον τίτλο για μια θέση στον ήλιο του κ. Κρητικού. Με σεβασμό προς τον αρθρογράφο θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις που μου ήρθαν στο μυαλό.
Ως φαίνεται ο κ. Κρητικός έχει έναν απέραντο σεβασμό προς το ιστορικό πια πρόσωπο του Ανδρέα Παπανδρέου που ίσως φτάνει σε σημείο εξιδανίκευσης. Χωρίς να ξέρω προσωπικά τον κ. Κρητικό, αντιλαμβάνομια ότι είναι περίπου μία δεκαετία μικρότερος απο μένα και άρα δυσκολεύομαι να καταλάβω με ποια βιώματα προέκυψε αυτή η ένθερμη πεποίθηση αφού τον καιρό της πολιτικής δραστηριοποίησης του Ανδρέα αυτός ήταν μάλλον αρκετά μικρός.
Κι εγώ μικρός ήμουν, τουλάχιστον στην 1η κυβέρνηση του Ανδρέα. Κι εγώ πασοκατζής ήμουνα, τουλάχιστον στην 1η κυβέρνηση του Ανδρέα. Κι εγώ πίστεψα στη μεγάλη αλλαγή, τουλάχιστον στην 1η κυβέρνηση του Ανδρέα. Μετά βαριά πλάκωσε πάνω, μέσα κι έξω απ’ το πασοκ το σύννεφο της αστικοποίησης των στελεχών του. Κι έπειτα ξέσπασε η τέλεια καταιγίδα για τον ελληνικό λαό… Χρηματιστήριο… Οτσαλάν… Ίμια… Ολυμπιακοί αγώνες… c4i… ατελείωτες μίζες… Το Καστελόριζο ήρθε ως αποκορύφωση και επιστέγασμα μιας σταθερής πολιτικής συνέχειας που μας πήγαινε απο το κακό στο χειρότερο αδιαφορώντας για τα πάντα εκτός από τον προσωπικό πλουτισμό… η κατάσταση ήταν ανεξέλεγκτη.
Πριν την τέλεια καταιγίδα όμως, υπήρχαν κι άλλα σημεία που έδειχναν ότι τα πράγματα κάθε άλλο παρά ιδανικά ήταν για τον άνθρωπο με το ζιβάγκο και το κόμμα του…
Δε θα πρέπει να ξεχνάμε τόσο εύκολα. Από τον ένοπλο αγώνα στον οποίο προέτρεπε ο Ανδρέας το λαό ως αρχηγός του ΠΑΚ, ήρθε το στρογγυλοκάθισμα στην εξουσία μαζί με ένα διαζύγιο μαμούθ που άλλος το έκανε και άλλος το πλήρωσε…
Από το σύνθημα ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, ήρθαν τα πακέτα ντελόρ…
Από το ζιβάγκο και τις ρεπούμπλικες ήρθε η βιλάρα στην Εκάλη με τους 14 καμπινέδες για τους οποίους ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος απορούσε και εξανίστατο πως θα τους κάτσουν στο σκαμνί…
Υπήρξε κι ένας συμπατριώτης μας, Αντώνη Τρίτση τον έλεγαν, που οι σημερινοί κυβερνώντες θυμήθηκαν να τον τιμήσουν(τι υποκρισία!) αλλά που όταν τα έβαλε με την εκκλησία νύχτα τον καρατόμησε ο Ανδρέας και δεν κουνήθηκε φύλο…
Το Νο2 του Πασοκ, ο Ακης που ήθελε να παντρευτεί εις το Παρίση με χρυσά κουταλοπήρουνα, είναι ή μπανοβγαίνει(έχω χάσει το μέτρημα) στη φυλακή για τις αμέτρητες καταδίκες του για εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων…
Υπήρχε κι ένας Γεννηματάς που τον πήρε και τον σήκωσε η ατυχία…
Η ανάπτυξη που υπήρξε επί Ανδρέα στην Ελλάδα ήταν το κάτι άλλο, δεν το συζητάμε αυτό. Σκεφτείτε όμως τι παρέλαβε ο Ανδρέας. Η Αθήνα ήταν γεμάτη χωματόδρομους. Αποχέτευση δεν υπήρχε. Σύστημα υγείας δεν υπήρχε και πολλά άλλα… κοινώς ήμασταν υποανάπτυκτοι. Το πρόσωπο της Ελλάδας άλλαξε μετά την εισροή του κοινοτικού χρήματος. Και τότε ο Ανδρέας έπαιξε ένα καθοριστικό ρόλο για την πατρίδα του : έμαθε τους Έλληνες να ζουν με δανεικά!
Αντί αυτό το χρήμα να βάλει τις βάσεις για ένα σύγχρονο και λειτουργικό κράτος, πλούτισε μερικούς και εξαγόρασε κάποιους άλλους. Διασκορπίστηκε άσκοπα από εδώ κι από κει αλλά οταν ήρθε ο λογαριασμός, ο ένας τον έδινε στον άλλο μέχρι που έσκασε στα χέρια του Γιωργάκη που έτρεξε κι αυτός να κληρονομήσει με το όνομα την πρωθυπουργία και είπε το περιβόητο λεφτά υπάρχουν…
Δεν ξέρω αν θα δούμε τον κ. Κρητικό στα ψηφοδέλτια του ΚΙΝΑΛ στις επόμενες εθνικές εκλογές(ειλικρινά θα χαρώ αν αποφασίσει να ασχοληθεί ένας νέος και συγκροτημένος άνθρωπος με τα κοινά), αλλά ξέρω ότι όταν αυτές θα γίνουν θα γίνουν με απλή αναλογική όπως πολύ σωστά γράφει στο άρθρο του. Την απλή αναλογική που πολλάκις μας υποσχέθηκε ο Ανδρέας αλλά που παρόλη την παντοδυναμία του κόμματός του ποτέ δε νομοθέτησε…
Μετά τιμής,
ΑΚ
