Το μεσημέρι ο πατέρας μου, ανέφερε μια πολύ εύστοχη φιλοσοφική θεώρηση της αξίας του ανθρώπου όπως την είχε διατυπώσει ο μεγάλος Ρώσος στοχαστής και συγγραφέας Λέον Τολστόι.
Ο Τολστόι λοιπόν είπε ότι ο άνθρωπος ως αξία ισοδυναμεί με ένα κλάσμα όπου στον αριθμητή του τοποθετούμε την πραγματική του δυναμική και στον παρονομαστή του την ιδέα που έχει για τον εαυτό του.
Με βάση λοιπόν στοιχειώδη μαθηματικά μπορεί κανείς εύκολα να καταλάβει ότι όσο μεγαλύτερη ιδέα έχει κάποιος για τον έαυτο του τόσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής και άρα τόσο μικρότερη η τιμή του κλάσματος, δηλαδή τόσο μικρότερη η αξία ενός ανθρώπου.
Όλα τούτα περιγράφουν με έναν μάλλον ασυνήθιστο τρόπο δύο ανθρώπινα χαρακτηριστικά: την αυτογνωσία και την ταπεινότητα.
Η αυτογνωσία αποτελεί το θεμελιώδη λίθο της ταπεινότητας.
Όταν έχεις ενσυναίσθηση των ικανοτήτων σου ξέρεις πολύ καλά την θέση σου μέσα στον κοινωνικό σου περίγυρο.
Και όταν γνωρίζεις την θέση σου μαθαίνεις να είσαι σεμνός και ταπεινός.
Πως μετράμε όμως την ταπεινότητα;
Υπάρχουν κάποιοι ποσοτικοί δείκτες;
Όχι ασφαλώς.
Η ταπεινότητα δεν είναι πατάτες για να την ζυγίσουμε.
Η ταπεινότητα είναι στάση ζωής που εκτιμάται κυρίως από τους γύρω μας.
Ο ταπεινός άνθρωπος συνήθως είναι χαμηλών τόνων, δεν μιλά πολύ, ακούει όμως πολύ τον συνομιλητή του.
Αποφεύγει να μιλά για τον εαυτό του και ενδιαφέρεται να ακούει για τις ζωές των άλλων.
Δεν κομπορυμονεί, δεν χρησιμοποιεί το “εγώ” πολύ στις προτάσεις που συντάσσει, δεν φέρεται υπεροπτικά και εγωιστικά.
Συνήθως κοιτά χαμηλά και ερυθριά όταν του κάνουν κάποια φιλοφρόνηση.
Η γλώσσα του σώματός του πολλές φορές τον προδίδει…δεν μιλά δυνατά, δεν κουνάει πολύ τα χέρια, είναι μαζεμένος και συχνά διακατέχεται από αμηχανία.
Ο σεμνός άνθρωπος δεν προσβάλλει, μιλά στον πληθυντικό, είναι ευγενής και συμπεριφέρεται με απλότητα και σοβαρότητα.
Πολλές φορές έχει τύχει να παρευρίσκομαι σε κοινωνικές εκδηλώσεις και να μου υποδεικνύουν ή και να με συστήνουν σε ανθρώπους πετυχημένους, καθηγητές πανεπιστημίων, πλούσιους επιχειρηματίες, ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων που στην κυριολεξία δεν βγάζουν προς τα έξω καμία εικόνα έπαρσης ή εικονικής ανωτερότητας.
Πολλές φορές έχει τύχει να βρίσκομαι σε ετερόκλητες παρέες όπου δεν γνωρίζει πολύ καλά ο ένας τον άλλον και η κουβέντα να περιστρέφεται ας πούμε γύρω από θέματα αρχιτεκτονικής και δόμησης.Όλοι καταθέτουμε την αποψή μας, χωρίς βέβαια να είμαστε ειδικοί.
Στο τέλος της βραδιάς είναι φοβερό να πληροφορείσαι ότι ένας εκ των συνδαιτημόνων που μίλησε και λιγότερο είναι γνωστότατος και πετυχημένος αρχιτέκτονας ή πολιτικός μηχανικός!!
Η “σιωπή” αυτών των ανθρώπων είναι δείγμα ταπεινοφροσύνης και σεμνότητας.
Πόσο χαίρομαι να γνωρίζω τέτοιους ανθρώπους!
Ανθρώπους που στην ζωή τους πορεύονται με τον γνώμονα που λέει “ξέρω ποιός είμαι, ξέρω τι έχω καταφέρει, ξέρω τι έχω πετύχει, αλλά δεν χρειάζομαι καμία διαφήμιση για όλα αυτά”
Οι άνθρωποι αυτής της πάστας ενδιαφέρονται για την ουσία και όχι για το υπερφίαλο περιτύλιγμα.
Ενδιαφέρονται να αυξήσουν την τιμή του αριθμητή και να μειώσουν την τιμή του παρονομαστή.
Θέλουν το κλάσμα της ζωής τους όσο μεγαλύτερο γίνεται.
Και καλά κάνουν…
Αναστάσιος Μαρκάτος
