Ο μαύρος χρυσός της Παλλικής
Η μαύρη σταφίδα, μια ιδιαίτερα σημαντική αγροτική καλλιέργεια για την Κεφαλονιά και ειδικότερα ο πάλαι ποτέ μαύρος χρυσός της Παλλικής, δεν έχει μόνο βαθιές ρίζες δεμένη με το κλίμα, το έδαφος και το μεράκι που εμφύσησαν οι προπάτορες μας. Αποτελεί πολύτιμο αγροτικό προϊόν με υψηλή διατροφική αξία και ένα άκρως εξαγώγιμο προϊόν, του οποίου η ζήτηση αυξάνεται συνεχώς καθώς έχει καθιερωθεί, παγκοσμίως ως υπερτραφή και με αντικαρκινικές ιδιότητες, ενώ βοηθά στην προστασία του περιβάλλοντος, διότι καλλιεργώντας ο παραγωγός το κτήμα του δεν ερημοποιείται, δεν πιάνει φωτιά και δεν γίνεται διάβρωση.
Όμως, τα σταφιδάμπελα σήμερα είναι γερασμένα, ξεραίνονται και κτυπημένα από ασθένειες καθιστούν ασύμφορη την ενασχόληση των ντόπιων με το προϊόν, με αποτέλεσμα η καλλιέργεια της σταφίδας να εγκαταλείπεται.
Η πολιτεία οφείλει να θεσπίσει κίνητρα για τη διάσωση της ντόπιας σταφίδας και την αύξηση της παραγωγής προς όφελος της τοπικής οικονομίας, μέσω προγραμμάτων αναμπέλωσης, όπως αυτό των αμπέλων οινοποίησης, με κλήματα προσαρμοσμένα στις νέες περιβαλλοντικές και εδαφολογικές συνθήκες.
Το «πρόγραμμα αναδιάρθρωσης και μετατροπής αμπελώνων», (Π.Α.Α. 2014-2020), ενώ κάλυψε χιλιάδες στρέμματα, χορηγώντας ενίσχυση 1.500 € ανά στρέμμα δεν είχε ενταχθεί η σταφίδα.
Ευκαιρία λοιπόν να ξαναμπεί το θέμα της σταφιδαναμπέλωσης και μάλιστα η Κεφαλονιά να διεκδικήσει μια σοβαρή και τεκμηριωμένη μορφή επιδότησης που θα επιτρέψει στους παραγωγούς που θέλουν να ασχοληθούν με την σταφίδα να φυτέψουν νέα αμπέλια παραγωγικά και προσοδοφόρα 470 χρόνια μετά την πρώτη Βενετσιάνικη μεταφύτευση.
Και όταν λέμε αναμπέλωση εννοούμε αυτό το θαυματουργό κλήμα που μας χαρίζει ένα σωρό προϊόντα με κύριο και καλύτερο τη σταφίδα μας, τα υπέροχα γλυκά κουταλιού, το πετιμέζι που είναι πολύ πιο υγιεινό από τη ζάχαρη ακόμα και ξύδι αλλά και το σταφιδίτη, ένα κρασί συμπληρωματικό άλλων ποικιλιών όπως το μοσχάτο, φέρνοντας ταυτόχρονα ένα σοβαρό ποσό σε συνάλλαγμα μιας και η σταφίδα ήταν και θα είναι κυρίως εξαγώγιμο προϊόν.
Πόσο θα μας κόστιζε επιτέλους αυτή η αναμπέλωση αν πούμε ότι σε πρώτη φάση θα βάζαμε 4.000 στρ. στο Νομό με 2.500€; Το κόστος εγκατάστασης περίπου 10.000.000€. Τι θα κερδίζαμε από αυτή τη διαδικασία; 4.000 στρ. με 2.5 τόνους απόδοση το στρέμμα μιλάμε για μια ποσότητα 10.000 τόνους με ένα 1,10€ το κιλό τότε κάνουμε απόσβεση σε τρία χρόνια περίπου που χρειάζεται το αμπέλι για να μπει σε φουλ παραγωγή αλλά θα κερδίζαμε και Νέους Αγρότες που θέλουν να μείνουν στη γη τους και να παράγουν.
Αντί να μιλάμε λοιπόν συνέχεια για αποζημιώσεις, για deminimis ήσσονος σημασίας δηλαδή, και συνεχώς να διακονούμαστε στα Υπουργεία όλοι μαζί, Περιφέρεια, Δήμοι, Αγροτική Ένωση, Επιστημονικοί Φορείς να ξανα- φτιάξουμε τον παραγωγικό ιστό του Νομού διεκδικώντας με σοβαρότητα και υπευθυνότητα λεφτά από την Ευρωπαϊκή Ένωση που μας τα δίνει ακόμα, να μας τα δώσει για να παράγουμε γιατί είναι κρίμα να χαθούν οι σταφιδαμπελώνες μας και στο τέλος ότι έχει σχέση με την σταφίδα να το εισάγουμε από Τουρκία, Αφγανιστάν, Ουζμπεκιστάν και Χιλή.
Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος
