Βαρέθηκα, κουράστηκα, απελπίστηκα να διαβάζω τέτοιες ειδήσεις.

Ελπιδοφόρος φοιτητής Ιατρικής σκοτώνεται στην Άρτα στα 19 του χρόνια σε τροχαίο.

Νήπιο 16 μηνών σκοτώνεται ακαριαία στην Πατρών -Πύργου μετά από μετωπική.

Ολόκληρη οικογένεια ξεκληρίζεται στην Πρέβεζα σε φρικτό τροχαίο.

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!!!!

Βαρέθηκα, κουράστηκα, απελπίστηκα να διαβάζω τέτοιες ειδήσεις.

Η οργή και η απογοήτευσή μου ξεχειλίζουν.

Πότε επιτέλους θα βάλουμε μυαλό;

Κάθε μέρα στην χώρα σκοτώνονται κατά μέσο όρο 3 άνθρωποι σε τροχαία δυστυχήματα(δεν το λέω εγώ, ο Ιαβέρης το λέει που έχει αφιερώσει την ζωή του στην οδική ασφάλεια).

Σε αυτούς τους 3 νεκρούς πρέπει να προσθέσουμε και άλλους τόσους που αποκτούν κινητικά ή άλλα προβλήματα υγείας(τετραπληγίες, ημιπληγίες, ακρωτηριασμοί, μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες, δερματικές ουλές, εγκαύματα, μόνιμο μετατραυματικό stress).

Σε όλους τους προηγούμενους πρέπει να προσθέσουμε και το άμεσο συγγενικό περιβάλλον τους(γονείς, αδέλφια και τέκνα) που ξαφνικά η ζωή τους αλλάζει προς το χειρότερο και είτε θρηνούν πάνω απο ένα τάφο είτε μαθαίνουν όλους τους νευρολόγους, φυσιοθεραπευτές, νευροχειρουργούς και ψυχιάτρους της χώρας με το  μικρό τους όνομα.

Η απόλυτη δυστυχία που συνοδεύει ένα στιγμιαίο λάθος.

Ποιός όμως ευθύνεται τελικά για όλα τούτα.

Μα το κακό μας το κεφάλι κυρίως.

Αλκοόλ, πιτσιρικαρία σε τιμόνια αυτοκινήτων που είτε είναι καρυδότσουφλα είτε τζιπάρες του μπαμπά με 200 άλογα και άφθονη έπαρση, απουσία ζώνης ασφαλείας και κράνους(για μένα δεν υπάρχει πιό άθλια οδηγική αμέλεια από αυτήν), παιδάκια στο πίσω κάθισμα χωρίς να είναι δεμένα(στο πρώτο απότομο φρενάρισμα δυστυχώς ο μπαμπάς και η μαμά που κάθονται μπροστά θα δούν το παιδάκι τους να εκσφενδονίζεται με το κεφάλι από το παρμπρίζ του αυτοκινήτου σαν βολίδα).

Θέλετε κι άλλα;

Οδήγηση επιθετική και απερίσκεπτη(τόλμησε να με προσπεράσει;….τώρα θα φάει την σκόνη μου), άγνοια των οδικής σήμανσης, απόσπαση της προσοχής από κινητά, οθόνες αφής, bluetooth, μουσική, κακή συντήρηση του οχήματος, οδήγηση με νοοτροπία τύπου “ξέρεις ποιός είμαι εγώ?”, αυτοκίνητα με πολλά βοηθήματα παθητικής ασφάλειας που αυτομάτως δίνουν άλλοθι στους οδηγούς τους για λίγο περισσότερη χαλαρότητα(ότι και να συμβεί θα με σώσει ο αερόσακος!!)

Θέλετε κι άλλα;

Οδικό δίκτυο για γέλια και για κλάματα(οι νεκροί στην Πατρών-Πύργου μόνο, βλέπουν από ψηλά τους νεκρούς από κορονοιό και μειδιούν), απαράδεκτη σήμανση, απουσία διαγράμμισης, κακοφωτισμένοι δρόμοι, λίγα φανάρια, απουσία στηθαίων, δρόμοι κακοσχεδιασμένοι όπου η ορατότητα στο μεγαλύτερο κομμάτι τους είναι ανύπαρκτη.

Όλα αυτά δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα επαπειλούμενου θανάτου.

Μπαίνουμε στα οχήματά μας και δεν ξέρουμε τι μας περιμένει.

Η μεγαλύτερη προσοχή όμως κατά την γνώμη μου πρέπει να δοθεί στην βελτίωση της νοοτροπίας των νεαρών οδηγών.

Δεν είναι τόσο η απειρία των νεαρών το πρόβλημα.

Η αίσθηση παντοδυναμίας και απόλυτου ελέγχου είναι αυτά που μεταβολίζουν τον νεαρό οδηγό σε Σουμάχερ της κακιάς ώρας.

Τρέχουν, βιάζονται, κορνάρουν, κάνουν σφήνες, οδηγούν νευρικά, μπαίνουν ανά 5 μέσα στο αυτοκίνητο λες και έχουν πάρτυ, οδηγούν μεθυσμένοι κι όλα αυτά γιατί θεωρούν ότι όλοι οι υπόλοιποι τους καθυστερούν.

Τα νέα παιδιά οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η ρόδα είναι ένα απλό εργαλείο και τίποτα παραπάνω Σε πάει από το σημείο Α στο σημείο Β.

Όλη η υπόλοιπη κουλτούρα που συνοδεύει τα αυτοκίνητα και τις μηχανές βρίσκει εφαρμογή μόνον στις ταινίες του Χόλυγουντ.

Στην πραγματική ζωή το Χόλυγουντ θα σε οδηγήσει με ακρίβεια στον τάφο ή σε κάποιο νοσοκομείο.

Ξανασκεφτείτε το λοιπόν πριν αποκαλέσετε τους εαυτούς “ιππότες της ασφάλτου”.

Αναστάσιος Μαρκάτος