Εmail απο μαθήτρια του ΓΕΛ Πάστρας :
Το σχολείο μου στην Πάστρα ” πεθαίνει” μέρα με τη μέρα και κανείς δεν το έχει συνειδητοποιήσει. Το σχολείο σαν κτίριο και σαν θεσμός πρεσβεύει υπέρτατες αξίες και δεν έχει γίνει κατανοητό ότι από το σχολείο δεν βγαίνουν μόνο ” επιστήμονες” αλλά και άνθρωποι. Μετά από τόσες καταστροφές στο νησί και στο ίδιο μας το σχολείο κάποιοι συμμαθητές μου αποφάσισαν ότι το σχολείο πρέπει να πάει σε κατάληψη.
Να σας θυμίσω ότι το σχολείο λειτουργεί μόλις μία εβδομάδα. Και βέβαια υπάρχουν αιτήματα, όπως πάντα. Αλλά φθάνει κανείς στο σημείο να διεκδικήσει όταν έχει δείξει σημάδια ότι ενδιαφέρεται.
Τί σημαίνει ενδιαφέρομαι;; Σημαίνει σέβομαι το σκοπό και τη λειτουργία του σχολείου στη συγκεκριμένη περίπτωση, αγαπώ και φροντίζω το χώρο, εξαντλώ κάθε μορφή δημοκρατίας πρώτου κλείσω με παράνομο τρόπο ένα δημόσιο κτίριο και βέβαια σέβομαι τους καθηγητές και συμμαθητές μου που ο καθένας για διάφορους λόγους θέλει να κάνει μάθημα. Εσείς πιστεύετε ότι έχουμε δημιουργήσει αυτή τη βάση;;
Όταν πέρυσι κάθε δεύτερη μέρα υπήρχαν ξυλάκια και σιλικόνη στις κλειδαριές των τάξεων, όταν μια τάξη έπιασε φωτιά από κροτίδες , όταν κροτίδες ανατίναξαν τις τουαλέτες για να μην αναφερθώ βέβαια στις κλωτσιές και τις μπουνιές στα προκάτ.
Προς τί τόσο μίσος;;
Καταφέρνουμε σαν σχολείο να κλέβουμε τις εντυπώσεις με τον πιο άσχημο τρόπο. Τους καθηγητές που έρχονται από μακρινά μέρη τους σκέφτηκε κανείς;; Για κανέναν δεν είναι εύκολη η κατάσταση που βιώνουμε στο σχολείο με τις μάσκες και σαφώς πολλές οδηγίες είναι μη εφαρμόσιμες, αλλά σημασία έχει όλοι μαζί με συννενόηση να βοηθάμε για το καλύτερο.
Ο σύλλογος κάνει ότι μπορεί και του το αναγνωρίζω, όπως αναγνωρίζω και το γεγονός ότι το σχολείο μας επισκευάστηκε μέσα σε τρεις μέρες από τις καταστροφές που προκάλεσε η κακοκαιρία που έπληξε το νησί μας. Και για αυτό ευχαριστώ δημόσια το δήμο.
Σήμερα εγώ είδα στους συμμαθητές μου μια αδιαφορία και ένα χαβαλέ. Θεατές στο ίδιο εργάκι με πέρυσι που λέει και ένας φίλος. Πραγματικά, εγώ και κάποια άλλα παιδιά νιώσαμε πολύ ηλίθια περιμένοντας και παρακαλώντας έξω από το σχολείο 3 ώρες.
Η τάξη μου – η τρίτη λυκείου , τα περισσότερα παιδιά βέβαια δυσαρεστηθήκαμε και διαμαρτυρηθήκαμε , καθώς είναι μια δύσκολη χρονιά και θέλουμε τη στήριξη του σχολείου. Είναι δικαίωμά μας!! Επιπλέον, ορισμένα παιδιά στηρίζονται αποκλειστικά στο σχολείο για την προετοιμασία τους. Εγώ , λοιπόν, προσωπικά θέλω να εκπαιδευτώ και να μορφωθώ!! Δεν επιτρέπεται κάποια άτομα να κάνουν ο,τι θέλουν στο σχολείο!! Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση!! Είναι η τελευταία μας χρόνια στο σχολείο και θέλουμε να τη γεμίσουμε με ακόμα περισσότερες στιγμές, εμπειρίες, αναμνήσεις, χαμόγελα και γνώση!! Αυτή τη στιγμή η κατάσταση είναι απαράδεκτη και δεν τιμά το σχολείο μου!!
Εάν κλείσει το σχολείο θα γίνουν πολλά πράγματα που κανείς μας δεν έχει φανταστεί. Το σχολείο σε μια περιοχή φέρνει ζωή!! Το έχετε σκεφτεί ποτέ;; Θα ήθελα πολύ τα παιδιά μου να έρθουν σχολείο στην Πάστρα και να είμαι περήφανη για αυτό!! Τα σχολεία θέλουν τη στήριξη όλων μας !! Τέλος, κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι η ” παρέλαση” από μηχανάκια που οδηγούν μαθητές!! Πόσο τραγικό;; Δεν μπορώ να καταλάβω πόσο ένα παιδί μπορεί να υποτιμά τόσο πολύ τη ζωή του και να μην τη σέβεται. Η ρίζα όλων αυτών ξεκινάει από κάπου αλλού. Μια καλοστημένη παράσταση!
Δεν κατακρίνω κανέναν , απλά σας μεταφέρω τις σκέψεις μου, τις ανησυχίες μου και τα συναισθήματα μου μέσα σε μια κοινωνία που έχει μάθει να κατακρίνει και να κουνάει το δάχτυλο.
Βάστα γερά σχολειάκι μου, εγώ σε αγαπώ πολύ και στο δείχνω καθημερινά!!
Μια 17χρονη Μαθήτρια
