Ως φαίνεται Βρυξέλλες και ΗΠΑ έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι μας αρκούν οι επιπλήξεις και οι προειδοποιήσεις τους προς τον Ερντογάν, γιατί δεν εξηγείται διαφορετικά η έμπρακτη αποστασιοποίησή τους από τη ‘μεσαιωνική’ οθωμανική συμπεριφορά του.
Πανηγυρίζουμε για τη διπλωματική ‘απομόνωση’ του Ερντογάν, αλλά όπως αποδεικνύεται είναι τόσο ‘απομονωμένος’ που οι Γερμανοί μεταφέρουν το εργοστάσιο της ΠΙΤΣΟΣ στην Τουρκία και ο επίσης γερμανικός κολοσσός κατασκευής φορτηγών MAN μεταφέρει και τα δύο του εργοστάσια στην Τουρκία.
Έτσι, έρχονται να προστεθούν σε αυτά της Mercedes, της Toyota, της Ford, της Hyundai, της Honda, της Renault και της Fiat που παράγουν 1.550.000 αυτοκίνητα ετησίως στην Τουρκία, απασχολούν 420.000 εργαζομένους και έχουν καταστήσει την Τουρκία τον μεγαλύτερο εξαγωγέα αυτοκινήτων στην Ευρώπη, με εξαγωγές που ξεπερνούν τα 33 δις ευρώ ετησίως. Και εμείς εδώ αναλύουμε την πορεία της τουρκικής λίρας…!
Περιμένουμε εν τω μεταξύ να γίνουν επενδύσεις στη χώρα μας όταν το κόστος του βιομηχανικού ρεύματος είναι 46% υψηλότερο από το αντίστοιχο της Τουρκίας, 79% υψηλότερο από το γερμανικό και 74% υψηλότερο από το γαλλικό. Αν σε αυτό προστεθούν οι συνδικαλιστές-εργατοπατέρες, οι εκβιασμοί της γραφειοκρατίας, η ληστρική εφορία και όλα τα υπόλοιπα, μάλλον δεν ψάχνουμε για επενδυτές αλλά για μαζοχιστές. Το υψηλό κόστος του ρεύματος ήταν η αιτία που πτώχευσαν οι κραταιές σιδηροβιομηχανίες μας και ως φαίνεται βάλαμε στόχο να εξοντώσουμε και τις ελάχιστες εναπομείνασες βαριές βιομηχανίες της χώρας. Τι να πει κανείς…Συνέχεια στο έργο που χάραξε το ΠΑΣΟΚ το 1981.
Ακόμη και σήμερα, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, αντί να ενισχύουμε μόνο τις βιώσιμες παραγωγικές εταιρίες και κυρίως εκείνες που μπορούν να ανταγωνιστούν και να διεισδύσουν στις διεθνείς αγορές, ασχολούμαστε συλλήβδην με τις 900.000 και πλέον εταιρίες οι οποίες στην πλειονότητά τους ούτε από οικονομίες κλίμακος μπορούν να επωφεληθούν ούτε ποτέ μπορούν να καταστούν βιώσιμες. Ας δοθούν κίνητρα και ενισχύσεις μόνο σε παραγωγικές εταιρίες που συγχωνεύονται, ώστε να επωφεληθούν και από τις οικονομίες κλίμακος και φυσικά στις νεότευκτες υποσχόμενες εταιρίες. Συγχρόνως δε, να μην δοθεί καμία ενίσχυση σε εταιρίες των οποίων οι μέτοχοι δεν αυξάνουν τα ίδια κεφάλαια των εταιριών τους τόσο όσο και η κρατική ενίσχυση που θέλουν να τους δοθεί από τα αναμενόμενα 72 δις των ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Σημείωση
Το 1977 περιμέναμε να κερδίσει ο δημοκρατικός Κάρτερ τις εκλογές στις ΗΠΑ με τη βεβαιότητα ότι θα έδιωχνε τους Τούρκους του Αττίλα από την Κύπρο. Σήμερα περιμένουμε να νικήσει ο Μπάιντεν για να διώξει τους Τούρκους από το Αιγαίο, αλλά ταυτόχρονα περιμένουμε και τις Βρυξέλλες να ανοίξουν την εργαλειοθήκη τους λες και είναι υδραυλικοί! Η αφέλειά μας δεν έχει όρια.
(Εξώφυλλο : έργο του Pablo Picasso)
