«Ογδόντα χρόνια από το ΄40»
Γράφει ο Αλέξανδρος Αλεξάκης
Κέρκυρα 27.10.2020
Ο εορτασμός της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 πέρα από την ξεχωριστή σημασία που έχει για όλους τους Έλληνες, ειδικά φέτος, με τη συμπλήρωση 80 χρόνων από τη μέρα εκείνη της κήρυξης του πολέμου, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα γιατί συμπίπτει με των ημερών μας νικηφόρο αγώνα του λαού απέναντι στις φασιστικές δυνάμεις που δρούσαν εγκληματικά, καπηλευόμενες αισθήματα που ουδέποτε τους διακατείχαν πραγματικά. Όπως τότε, έτσι και σήμερα ο λαός αντιστάθηκε με παραδειγματικό τρόπο στις εγκληματικές πρακτικές του φασισμού και βάλθηκε να αποκαταστήσει το Δίκαιο. Η μέρα αυτή είναι μια αφορμή να τιμούμε τις θυσίες όλων εκείνων που προσέφεραν την ίδια τους τη ζωή για ένα κόσμο ελεύθερο, δίκαιο και ειρηνικό.
Το 1940 οι επικρατούσες συνθήκες δεν ήταν διόλου ευνοϊκές για ένα τέτοιο εγχείρημα. Τουναντίον η ελληνική κοινωνία διήγε υπό το βάρος του φασιστικού καθεστώτος του Ιωάννη Μεταξά στον οποίο έχει αποδοθεί το περίφημο «ΟΧΙ», αντί να χρεωθεί στις συγκυρίες που του επέβαλαν την αντίδραση αυτή. Το γεγονός αυτό δεν εμπόδισε τον καταπιεσμένο λαό να δώσει όλη του την ψυχή στον αγώνα, όντας εις γνώσιν του ότι είναι άνισος κι αυτό ακριβώς εντείνει και τη σημασία του.
Έχει γίνει πολύς λόγος για το ότι σε αντίθεση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, γιορτάζουμε την πρώτη μέρα της κήρυξης του πολέμου κι όχι τη μέρα της απελευθέρωσης. Όμως και πάλι οι ιστορικές συγκυρίες ήταν αυτές που ουσιαστικά λειτούργησαν απαγορευτικά ως προς τούτο. Η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες. Οι μισοί Έλληνες διώκονταν για τα πολιτικά τους φρονήματα από τους άλλους μισούς. Ας μην ξεχνάμε ότι ξένα οικονομικά συμφέροντα, λυμαίνονταν τον εθνικό πλούτο. Tο καθεστώς ενώ ιδεολογικά επρόσκειτο στον Άξονα, πολιτικά ήταν υποχρεωμένο να ταχθεί με τους Συμμάχους. Οι συνθήκες αυτές καθιστούσαν αδύνατη την αποφυγή του πολέμου αφού αν δεν είχαμε αρνηθεί στους μεν, θα έβαλλαν εναντίον μας οι δε.
Έτσι ήταν η κατάλληλη ευκαιρία οι Έλληνες να συρθούν στο μέτωπο υπέρ Πίστεως και Πατρίδος και να γράψουν τις λαμπρότερες σελίδες της νεότερης ιστορίας. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες και ως προς τα μέσα και ως προς τη διάρκεια, αντιστάθηκαν ένα χρόνο, ουσιαστικά ανοχύρωτοι, νικητές και γενναίοι. Με το τέλος του πόλεμου κι ενώ είχε μεσολαβήσει το επίσης τεράστιο κεφάλαιο της Εθνικής μας Αντίστασης, τα υφιστάμενα προβλήματα δεν είχαν εκλείψει και εκδηλώθηκαν αμέσως με τα γεγονότα του εμφυλίου, αναμενόμενο για κάθε ρημαγμένο λαό, μετά από τέτοιου μεγέθους καταστροφή.
Συνεπώς ορθά γιορτάζουμε τον αγώνα απέναντι σε κάθε είδους κατακτητή, τον αγώνα για ελευθερία και ανεξαρτησία, τον αγώνα για ειρηνική συνύπαρξη. Γιορτάζουμε το μέγεθος της δύναμης του ανθρώπου να προστατεύει αυτήν ακριβώς την ιδιότητά του, το να λέγεται Άνθρωπος.
