Η επικοινωνιακή οχλαγωγία δημιουργός του αντιεμβολιαστικού ρεύματος. (Οι ψεκασμένοι πάντα θα υπάρχουν)
Καιρό τώρα σταμάτησα να παρακολουθώ τις στατιστικές που σχετίζονται με τον Covid 19 ή να ψάχνω τις προτεινόμενες διαδικτυακές θεραπείες ώστε να αναχθώ σε θεράποντα ιατρό του εαυτού μου αν χρειαστεί και συγχρόνως να μοιράζω αφειδώς επικίνδυνες διαδικτυακές ιατρικές συμβουλές. Έτσι, όπως εκατομμύρια άλλοι συμπολίτες μου, εμβολιάστηκα χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς κανέναν δισταγμό απέναντι στην επιστήμη.
Γράφει Παύλος Παπαδάτος
Σέβομαι όμως απολύτως και το θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα όλων εκείνων των συμπολιτών μας που δεν θέλουν να εμβολιαστούν. Αρκεί φυσικά να γνωρίζουν ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή άλλων συμπολιτών τους μεταδίδοντας τον ιό, ή καταλαμβάνοντας κρεβάτια στις ΜΕΘ με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ζωή συμπολιτών μας που πάσχουν από άλλες ασθένειες και οι οποίοι εξ αιτίας τους δεν θα μπορούν να νοσηλευτούν.
Η άρνηση όμως της πλειονότητας του 35% των συμπολιτών μας να εμβολιαστούν δεν είναι αποτέλεσμα της άγνοιας του κινδύνου του Covid ή της άγνοιας της χρησιμότητας του εμβολίου. Είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας των υπευθύνων να επικοινωνήσουν ένα απλό πράγμα: Το εμβόλιο σώζει ζωές. Αντί πειστικής επικοινωνίας ο πολίτης βρίσκεται μπροστά σε μία θλιβερή επικοινωνιακή οχλαγωγία. Ακόμη και κάποια κυβερνητικά στελέχη χωρίς ίχνος ικανότητας πειθούς ή έστω λαϊκής συμπάθειας- για να μην πω το αντίθετο- αγνοούν ότι η σπουδαιότητα του μηνύματος είναι άνευ αποτελέσματος αν η πηγή από την οποία εκπορεύεται το μήνυμα δεν είναι πειστική. Ίσα ίσα το μήνυμα θα έχει αρνητικά αποτελέσματα αν ο αγγελιοφόρος δεν είναι συμπαθής προσωπικότητα και αν συγχρόνως αποκαλεί ‘ψεκασμένους’ ή ‘τζαμπατζήδες’ τους αρνητές του εμβολίου.
Λεκτικοί ή νομοθετικοί αποκλεισμοί και επιβραβεύσεις θα πρέπει να μην αποτελούν «κίνητρα» εμβολιασμού. Υπάρχει πιο μεγάλη επιβράβευση από τη σωτηρία της ίδιας της ζωής του αρνητή που δυστυχώς αποτύχαμε παταγωδώς να επικοινωνήσουμε;
Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με διάφορους γιατρούς, ειδικούς ή μη. Μάλιστα κάποιοι εξ αυτών έχουν καταντήσει εντελώς γραφικοί καθώς ξημεροβραδιάζονται στα κανάλια σαν από ψυχωτική μανία αυτοπροβολής, αναμασώντας τις ελάχιστες επιστημονικές τους γνώσεις. Αν σε αυτούς προστεθούν και οι «παραινέσεις» που προέρχονται από δεκάδες ανίδεους δημοσιογράφους, φτιάχνουμε το ιδανικό αντιεμβολιαστικό περιβάλλον.
Κάποιοι ενδοιασμοί έναντι του εμβολίου ίσως να έχουν μία δόση λογικής, αν λάβουμε υπόψη μας, ότι η βουλή -καλώς ή κακώς- νομοθέτησε την απαλλαγή από ευθύνες των μελών των επιστημονικών επιτροπών αναφορικά με τυχόν παρενέργειες των εμβολίων, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους καχύποπτους να ανακαλύψουν κάτι «ύποπτο»… Ήδη είχαν απαλλαγεί οι φαρμακευτικές εταιρίες. Στη συνέχεια έχουμε κάθε λίγο και λιγάκι ανατροπές επί ανατροπών στα μέτρα που φτάνουν να εκνευρίζουν και τον πλέον νομοταγή πολίτη. Σε όλο αυτό το επικοινωνιακό αλαλούμ έρχεται να προστεθεί και το κομφούζιο των διαφόρων ανακοινώσεων για την ανάγκη τρίτου εμβολίου, για την επικείμενη παραγωγή φαρμάκου κατά του covid, κλπ. οπότε δεν μπορούν κάποιοι «υπεύθυνοι» να απειλούν και να μιλούν αποκλειστικά και μόνο για ανευθυνότητα κάποιων ανεύθυνων πολιτών… γιατί πολλοί ανεύθυνοι βρίσκονται ανάμεσά τους.
Σημείωση
Αυτούς όμως που θεωρώ «ανήθικους» -ας ξεχάσουμε τους ανόητους- είναι αυτοί που ενδόμυχα λένε: «Ας δούμε πρώτα τι θα πάθουν τα κορόιδα που έκαναν το εμβόλιο και έπειτα βλέπουμε». Ε, αυτοί ας είναι υγιείς, αλλά ας μην έχουν και την απαίτηση να στερήσουν την ζωή ενός υπεύθυνου συμπολίτου τους καταλαμβάνοντας οι ίδιοι ένα κρεββάτι ΜΕΘ.
