Για να πω τη μαύρη μου αλήθεια, είχα φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι πως θα φάω δεύτερη φορά Μητσοτάκη στη μάπα μεν, αλλά τουλάχιστον ίσως όντως κάτι να γίνει με την εφορία. Σημαία το είχαν κάνει, άλλωστε.
Για την ασφυξία της μεσαίας τάξης από την ακραία φορολόγηση. Τώρα βέβαια μην ανοίξουμε τη συζήτηση τι ακριβώς σημαίνει μεσαία τάξη. Ας μιλήσουμε καλύτερα για όσους δεν έχουν κανέναν τρόπο να κρύψουν εισοδήματα και κυρίως για όσους έχουν την ατυχία να έχουν παραπάνω από μία δουλειές. Που πληρώνουν και για όσους την έχουν τη δυνατότητα. Πλήρωναν πριν, πληρώνουν και τώρα…
του Τάσου Τσάταλη
Από τη μείωση της υπερφορολόγησης, λοιπόν, ως σημαία και την… ανάσα που θα παίρναμε όλοι όσοι αυτά που πληρωνόμαστε φαίνονται μέχρι το τελευταίο σεντ, περάσαμε σε άλλο level…
Βλέπουμε δάχτυλα σηκωμένα να μας τονίζουν πόσο παράλογο είναι να σκέφτεσαι ότι, αντί για όλες αυτές τις κυβερνητικές αστειότητες με τα επιδόματα, θα μπορούσε απλά να μειωθεί η φορολογία. Κάτι που, διάολε, συμφωνεί και με την… ιδεολογία(;) της κυβέρνησης.
Και μπερδεύεσαι. Δηλαδή κατηγορούσαν τους προηγούμενους για κάτι που δεν αλλάζουν ούτε αυτοί; Ή μήπως όντως πιστεύουν πως μας πείθουν όσα μας λένε περί μειώσεων τα τελευταία 2,5 χρόνια και δεν μας πείθουν τα εκκαθαριστικά που παίρνουμε στα χέρια μας;
Και -πάλι- διάολε… Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε που μας έλεγαν πως τα επιδόματα δεν είναι λύση; Ο πρωθυπουργός ο σημερινός ο ίδιος δεν μας τα έλεγε αυτά; Και μας έλεγε πως λύση είναι η… ανάπτυξη, με βασικό κομμάτι –ναι!– τη μείωση της φορολογίας και τις εκατοντάδες χιλιάδες –αν όχι εκατομμύρια– νέες θέσεις εργασίας. Και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά… Κοίτα να δεις. Πάνω που κόντευαν να με πείσουν πως πρέπει να τη δω λίγο νεο-φιλελεύθερα…
